T-Nederland

Benjamin schreef: ↑23 jan 2019, 22:59 Dat is niet leuk Emma, en terugkijkend herken ik het wel van de periode toen ik gescheiden en vrijgezel was. Ik kon het allemaal wel alleen maar het is fijn als er iemand is die lief is of zelfs op je moppert. Ik was zelfs zo ver dat ik na een paar jaar vergat dat het fijn is. Maar jij weet volgens mij ook dat geluk in de kleinste en gekste hoekjes zit. Het komt goed.

Dank je.

Ja, dat weet ik idd. En het komt goed. Fijn om hier het hier even kwijt te kunnen.

Ik zou je wel life een big hug willen geven maar een digitale knuffel helpt misschien ook een beetje.

Hrafn schreef: ↑24 jan 2019, 12:18
Ik zou je wel life een big hug willen geven maar een digitale knuffel helpt misschien ook een beetje.

Absoluut

EmmaJJ schreef: ↑23 jan 2019, 20:28 Ik mis nu heel erg een partner die me vertroetelt na mijn zware dagen. Die me helpt de mooie dingen te zien, want ik zie zo verschrikkelijk veel dingen die beter moeten,
Ik kan dat zelf, ik doe het zelf.
Maar soms, Nu! wil ik het niet hoeven kunnen.
Dat voelt heel erg alleen.

Ik heb vorig jaar het geluk gehad een vriendin te treffen, die mij lief had, maar tegelijkertijd hielp niet toe te geven aan eenzaamheid als wens voor een relatie of samenzijn. Daardoor kon ik weer gewoon gaan daten, er zijn genoeg lieve mensen, al lijkt trans-zijn voor een (intieme) relatie een zeer groot obstakel. Het respect dat ik heb voor mijn vriendin nu, die de moed en liefde heeft om daar over heen te stappen is groot. Maar ik wil niet door haar vertroeteld worden en geholpen worden mooie dingen te zien. Ik wil haar vertroetelen en haar mooie dingen laten zien, niet andersom, dat ik goed voor haar doe.

Trans zijn mag dan lastig zijn, met veel vermoeiende prikjes, maar echt onszelf kennen en durven zijn, maakt ons toch eigenlijk sterker en geeft meer mogelijkheden dan veel anderen. Tenminste, denk ik dan, zolang we ons niet verliezen in het verstoken van onze energie in onhaalbare wensen & dromen of de melancholie van wat nooit was en nooit zal zijn.

Ja heel herkenbaar,

Een paar dagen geleden keek ik op mijn hobbykamer naar de foto van mijn moeder en ja dan schiet je even vol.
Zeker de hormonen doen dat met je maar het is gewoon jammer dat je al die mooie veranderingen niet kan delen, maar ook de dagen dat je echt hondsmoe ben.
Ik wist dat het soms zwaar zou zijn maar toch overvalt het mij soms.
Het alleen zijn vind ik goed te doen maar de eenzaamheid soms niet.

Een digitale knuffel van mij in elk geval

Lisa

Ik heb ook de laatste tijd erg last van die eenzaamheid.

Hoop dat jij toch iemand mag tegen komen waar je de eenzaamheid mee mag delen.

Mag ik je hierbij een knuffel geven