T-Nederland

De vraag is heel simpel: Wat had jij willen weten vóórdat je je transitie begon, maar al wel wist dat je trans was en in transitie wilde? Het kan hierbij in positieve of negatieve zin gaan over het sociale aspect, het medische, de operaties... Alles wat bij een transitie komt/kan komen kijken.

Ik had graag willen weten dat alles uiteindelijk goed komt. Ik heb zo vaak geen vertrouwen gehad in mijn coming-out of medisch traject, maar uiteindelijk is alles op z'n pootjes terecht gekomen en zit ik hier, 3 jaar na de Grote Realisatie (en 2 weken tot mijn forumverjaardag!), beter dan ooit.

Achteraf begreep ik dat ik m'n transitie ben begonnen om er achter te komen dat ik transgender was. De rest heb ik op me af laten komen.

Tja je geestelijke, je lichamelijke en je sociale transitie zijn 3 dingen die toch onlosmakelijk met elkaar verbonden door de wil om die transitie te doen.

Ik was 8 toen ik het voorzichtig vreemd begon te vinden dat jongensgedoe. Ik had niets met jongensspeeltjes, ik zat het liefste op mijn kamertje te lezen in stripboeken en te fantaseren over een leven als meisje.

Ik had toen wel willen weten wat ik nu weet. Als er toen intermet was, had ik het misschien wel geweten, maar ja, in 1972 bestond dat nog niet.

Ik denk dat ik had willen weten, dat de offers de moeite waard zouden blijken.

Ik had graag willen weten dat het voor anderen bij lange na niet zo'n "big deal" was als voor mijzelf.
De reacties waren zó positief, bijna allemaal! Sommigen waren bijna schouderophalend-nonchalant.
De enkeling die niet positief (of helemaal niet) reageerden, waren gelukkig niet zo van betekenis voor me.

Hoeveel mensen er wel niet zijn die mannen en vrouwen anders behandelen puur vanwege hun (waargenomen) geslacht. Dat was (en is) nog steeds bizar voor mij. Er zijn zo veel mensen gendernonconformerend dat je daarmee grote groepen mensen gigantisch te kort doet.

Maar goed, als ik dat van te voren had geweten, had ik wrsch eerder meer dysforie gehad (negatief). Aan de andere kant, had ik dan wrsch meer begrip gehad voor mensen die heel welwillend en supportive zijn maar toch moeite hebben met het switchen van hij/zij, puur omdat het voor hen meer dan alleen een woordje was.

Dat ik niet mijn id had moeten laten aanpassen maar een volledig nieuwe identiteit had moeten aannemen om post-op niet meer met het verleden geconfronteerd te worden...

Dat ik niet onzeker had hoeven zijn of ik wel trans genoeg was. Als jij onvrede ervaart tav je geboorte geslacht en hulp zoekt, dan krijg je dat.

Hoe weinig mensen het verschil begrijpen tussen genderidentiteit en (gender)expressie