T-Nederland

Beste mensen,

Mijn naam is Nancy de Heer, auteur van verschillende soorten boeken . Ook schrijf ik songteksten. Voor Kinderen voor Kinderen schrijf ik het lied 'Ik ben geen jongen' een serieus en mooi lied over een jongen die erg ongelukkig is omdat hij een meisje wil zijn. Nu heb ik er een zin in staan waarvan ik niet zeker weet of het klopt, ik kan me er alleen wel iets bij voorstellen. Ik beschrijf dat hij elke spiegel en elk raam zoveel mogelijk vermijdt, hij wil zichzelf niet zien. Kan iemand mij vertellen of dit klopt. Mijd je je spiegelbeeld als transgender als je nog in het lijf zit dat je eigenlijk niet wilt.

Dank voor de moeite en lieve groet van Nancy

Of dat voor iedereen klopt weet ik niet, maar ik denk dat er velen zijn die zeker zo'n periode hebben gehad en voor sommigen blijft de spiegel een vijand.

Hi Nancy, ik kan dit voor mij beamen. Voordat ik besloten had om actief iets aan mijn dysforie te gaan doen keek ik zo min mogelijk in de spiegel, aangezien dit alleen maar negatieve gevoelens gaf.

Veel succes met het lied, heb vroeger altijd erg genoten van Kinderen voor Kinderen!

Er is een periode geweest dat ik m'n spiegelbeeld heb gemeden, de naakte onwaarheid heb ik het ooit genoemd.

Ik heb dat niet gehad. Lijkt me iets dat per persoon kan verschillen.

Vroeger mijdde ik onbewust spiegels. Nu alleen als ik een wat meer dysfore dag heb..

Hoi Nancy, bedankt voor je vraag.
Ik heb inderdaad bewust spiegels en foto's (van mij) gemeden.
Toen ik uit de kasrt was (nog heel vroeg in mijn transitie), was het kopen van een heel mooie spiegel voor in de slaapkamer (en sindsdien nog een paar elders in he thuis) de eerste stap; ik kon, mocht, en wilde mijzelf zien. En dit geldt ook voor foto's.

Beste Nancy, ik ben blij dat je zulke duidelijke antwoorden krijgt op je goede vraag in dit draadje.
Vergeef me als ik ook iets anders aanroer. Je schrijft dat de jongen een meisje wil zijn. Op zich niet fout, en ik hoor dat vaker. Velen van ons voelen het echter toch anders. Die willen geen meisje zijn; ze zíjn meisje en willen gewoon als meisje beschouwd en behandeld worden. Of jongen als het een transjongen betreft.

Goed bezig, Nancy

Dat meisje/jongen willen zijn of worden irriteert mij ook altijd. Op die manier lijkt het alsof we iets anders willen zijn/worden dan onszelf, maar het gaat er juist om dat alleen ons omhulsel gewoon niet klopt.

Ik ben trouwens persoonlijk niet in transitie gegaan en helemaal een levend voorbeeld van niet een "jongen willen zijn of worden", maar gewoon zijn terwijl ik in een vrouwenlichaam rondloop. Transgender is gewoon niet kloppen met het lichaam dat je hebt meegekregen.

Overigens ben ik niet iemand die veel in spiegels kijkt. Dit valt me op als ik anderen zie die wel vaak in de spiegel kijken. Ik kam mijn haar niet eens voor een spiegel. Ik kijk in de spiegel vordat ik weg ga of iets nieuws heb gekocht en kijk hoe het staat. (Ik pas nooit iets in winkels, ik ruil ook niet, ik geef het wel weg als het niet past)
Ik weet niet of dit te maken heeft met "het verkeerde lichaam" of gewoon mijn aard. Mijn vader staat bv ook nooit voor de spiegel.

In mijn geval klopt het bijna volledig. Wil ook niet op de foto en sta zeker niet graag voor de spiegel. En als het dan toch gebeurt walg ik van mezelf als ik deze zie.
Maar Emma schreef het al....Ik walg van mezelf omdat ik mezelf niet zie in de spiegel. Ik ben een vrouw maar wel eentje met het verkeerde omhulsel en dat beeld blijft bij me als ik naar mezelf kijk.