T-Nederland

Ben begonnen met Loes den Hollander. Het gaat voortdurend over getergde vrouwen. Dat spreekt me momenteel aan. Het leest lekker weg.

Daarnaast heb ik gelezen over ongewenste kinderloosheid. het heeft me erg geholpen met mijn gevoelen.

'k Lees nu "Genderkinderen" van Ellen de Visser / Sarah Wong. Indrukwekkend.

Ik heb deze van mijn moeder te leen gekregen:


Het gaat over een transseksuele vrouw, en vertelt het hele verhaal van haar transitie. Het is nogal.. mal geschreven, niet echt realistisch. Ze gaat als man naar Thailand met een grote zak geld en komt terug als 100% vrouw, en haar reden voor de transitie lijkt vooral wraak op vrouwen die haar als man afgewezen hebben. Ik weet niet of ik deze uit ga lezen.

Beetje off topic misschien, maar in het verleden schreef ik veel korte verhalen. Daar zat er plotseling een tussen over een MtF. Technisch nogal onjuist, weet ik nu; ik vatte SRS, FFS en nog wat bijkomende factoren bij gebrek aan kennis maar even samen als één ingreep. Wat me achteraf dan weer eens verbaast is dat er ook toen nog geen lichtje ging branden. Het verhaal is overigens geschreven vanuit de optiek van een toeschouwer. Niet vanuit de optiek van de trans zelf.

Yep, ik geef het toe, ik ben een dummy...

iemand nog tips over gender ID en hoe daar mee om te gaan boeken/lectuur of zal ik maar gewoon doorgaan met ademen?

Ik moet echt weer eens gewoon een boek lezen. En dan niet een studieboek.

Dit boek wilde ik eigenlijk al een heel tijdje gaan lezen:



"Zeg mij welke excessen je fascineren, zeg mij welke excessen je van je stuk brengen, en ik zal je zeggen wie je bent."

EvaVanA schreef:Beetje off topic misschien, maar in het verleden schreef ik veel korte verhalen. Daar zat er plotseling een tussen over een MtF. Technisch nogal onjuist, weet ik nu; ik vatte SRS, FFS en nog wat bijkomende factoren bij gebrek aan kennis maar even samen als één ingreep. Wat me achteraf dan weer eens verbaast is dat er ook toen nog geen lichtje ging branden. Het verhaal is overigens geschreven vanuit de optiek van een toeschouwer. Niet vanuit de optiek van de trans zelf.

Oh hihi... Ik ben dus niet de enige geweest. Ik schreef ook weleens (understatement ) korte verhalen over transgenders. Vaak wel met een magisch realistisch karakter hoor, want ik wist toen eigenlijk nog niet zoveel van het medische traject, en nou ja, ik wilde toen natuurlijk ook nog een 'echte' vrouw worden. Die verhalen gingen dan vaak ook niet over de fysieke transitie, maar vooral de mentale en emotionele transitie. Ik heb het alleen allemaal vernietigd; vast een vorm van pruning.