Ergens heel diep verstopt in een oude Instagram Q&A in het voorjaar (flink wat doorscrollen) wordt één korte melding gemaakt van een personeelsprobleem. De laatste maanden (nu niet meer) heeft er een vacature online gestaan voor een genderpsycholoog, of meerdere genderpsychologen, dat was niet helemaal duidelijk. Uit de erg vage formulering onder het Coronavirus-kopje kan je, als je goed je best doet, ook opmaken dat ze vrijwel gestopt zijn met intakes door endocrinologen omdat er daarna geen psychologen meer zijn om het traject mee te beginnen. Annabel postte eerder al dat zij op de Genderpoli gehoord had dat er tot september weinig zou gebeuren. Het telt allemaal wel op tot iets van een beeld.
Dus, misschien, misschien, kennelijk zijn de vacatures ingevuld, dat het vanaf nu weer wat beter gaat. Dat er nieuwe psychologen aangenomen zijn, die de afgelopen maand zijn ingewerkt en nu vol goede moed aan de slag gaan.
Maar kom op nou, COMMUNICEER IETS. Dit is geen spelletje, alsmaar zeggen hoe erg je die wachtlijsten vindt, maar dan zelf NIETS communiceren over je eigen problemen, geen enkel perspectief geven, geen enkele toelichting geven over waarom je een half jaar lang vrijwel nul intakes doet, het is in de basis zo verschrikkelijk onbegrijpelijk. Hoe kan je nou van wachtenden begrip en geduld verwachten als je zelf NIETS zegt over wat er in godsnaam aan de hand is.
Anyway, ik laat het me weer te veel raken merk ik, einde rant.
