Emma schreef: 12 sep 2020, 22:04
Yep, zo'n bedrag klint wel een beetje als 'with benefits'. Pas goed op jezelf!
Inderdaad, nu ik er achteraf over na denk besef ik me dat erg goed.
Was net nog veelste enthousiast en kon niet helder nadenken...
Ik zal zsm vrijblijvend contact zoeken met een maatschappelijk werker, dan moet het wel goedkomen en kunnen we samen kijken naar een oplossing hopelijk!
Een kamer/ bezemkast wat oppervlakte betreft kost al gauw €400 tot €500 per maand. €200 is dus echt with benefits waar je helemaal niet op zit te wachten. Jij hebt een plek voor jezelf nodig, en zo spoedig mogelijk. Als je eenmaal in dat kamerwereldje zit, kom je sneller aan tips waar je een betere kamer kunt vinden.
Jeg er Marica, jeg er en kvinne som nå bor i Norge, med sin vakre kone Karen.
Probeer wel in je achterhoofd te houden dat dit nieuws voor ouders/verzorgers als een shock ervaren ksn worden en dat zij ook de tijd nodig hebben om eraan te wennen (wij zijn er vaak al jaren mee bezig geweest). Weglopen is niet altijd de beste optie dan, al begrijp ik heel goed dat het verleidelijk is; ik heb dat zelf immers ook gedaan. Het beste blijft natuurlijk om haar wat tijd te geven en om rustig in gesprek te gaan. En ja.. dat is één van de moeilijkste dingen die er zijn, maar uiteindelijk kan het je zoveel opleveren.
Weet je moeder dat je hulp wil zoeken? Zo niet, kun je het misschien in andere woorden vertellen: 'Ik loop al een tijdje met deze gedachtes/gevoelens en ik wil met een expert in gesprek om erachter te komen wat er speelt/met mij aan de hand is. Het knaagt nogal aan me'. Dan benoem je niet meteen wat het is (ook al weet je het bijna zeker), waardoor anderen ademruimte hebben. Ik denk niet dat je de gesprekken met een pyscholoog stiekem moet doen.. Je hoeft niet elke keer te vertellen dat je er geweest bent, laten weten dat je erheen gaat is genoeg. Het is dan aan haar wat ze ermee doet.
Het gaat zwaar worden.. dat is helaas dit traject. Zorg ervoor dat je mensen achter je hebt staan, die je willen steunen en je willen accepteren. Geloof me, die heb je nodig, want er zullen genoeg hindernissen zijn. Dus daar zal je doorheen moeten. Maar echt.. het kan zo de moeite waard zijn. Een toekomst waarin jij JIJ bent. Daar doe je het voor.
Ja ouders hebben vaak even tijd nodig om te schakelen. Ik kreeg eerst ook negatieve reacties en heb het toen bijna een jaar laten rusten. Ze kwamen er toen zelf op terug, hadden heel hij is een zij bekeken en staan nu op een fantastische manier achter me. Voor ons was het daarbij fijn dat we fysiek niet op elkaars lip zitten. En dat we het geen probleem vinden 'to agree to disagree'.
Een eigen woonruimte zou je dus zeker kunnen helpen. Toch sluit ik me bij Chivan aan dat het wel een goed idee is om haar (oppervlakkig) van je proces op de hoogte te houden en niet te veel voor heftige voldongen feiten te plaatsen. Het is fijn als je die ruimte kan geven en haar in haar waarde kan laten, zodat er - zodra zij zover is je te accepteren - niets tussen jullie in staat. Je gaat waarschijnlijk nog een roerige tijd tegemoet en dan is het fijn als je ook op je familie kan terugvallen.
Aan de andere kant zijn er ook ouders die zo manipulatief zijn dat je maar één optie hebt en dat is grey rock. Maar ik denk dat wij daarover via een forum niets kunnen zeggen, dus je idee van een maatschappelijk werker lijkt me enorm goed. En je zou dit ook met je huisarts kunnen bespreken.
Chivan schreef: 13 sep 2020, 00:09
Wat een vervelende situatie, layla...
Probeer wel in je achterhoofd te houden dat dit nieuws voor ouders/verzorgers als een shock ervaren ksn worden en dat zij ook de tijd nodig hebben om eraan te wennen (wij zijn er vaak al jaren mee bezig geweest). Weglopen is niet altijd de beste optie dan, al begrijp ik heel goed dat het verleidelijk is; ik heb dat zelf immers ook gedaan. Het beste blijft natuurlijk om haar wat tijd te geven en om rustig in gesprek te gaan. En ja.. dat is één van de moeilijkste dingen die er zijn, maar uiteindelijk kan het je zoveel opleveren.
Weet je moeder dat je hulp wil zoeken? Zo niet, kun je het misschien in andere woorden vertellen: 'Ik loop al een tijdje met deze gedachtes/gevoelens en ik wil met een expert in gesprek om erachter te komen wat er speelt/met mij aan de hand is. Het knaagt nogal aan me'. Dan benoem je niet meteen wat het is (ook al weet je het bijna zeker), waardoor anderen ademruimte hebben. Ik denk niet dat je de gesprekken met een pyscholoog stiekem moet doen.. Je hoeft niet elke keer te vertellen dat je er geweest bent, laten weten dat je erheen gaat is genoeg. Het is dan aan haar wat ze ermee doet.
Het gaat zwaar worden.. dat is helaas dit traject. Zorg ervoor dat je mensen achter je hebt staan, die je willen steunen en je willen accepteren. Geloof me, die heb je nodig, want er zullen genoeg hindernissen zijn. Dus daar zal je doorheen moeten. Maar echt.. het kan zo de moeite waard zijn. Een toekomst waarin jij JIJ bent. Daar doe je het voor.
Sinds mei ben ik al uit de kast en nog steeds doet ze niks anders dan mij controleren, bekritiseren en manipuleren, het begint erg vervelend te worden. Had alles behalve weglopen willen doen, maar het voelt echt alsof niks anders mij me aan mijn vrijheid gaat helpen. In mijn coming out zei ik ook dat ik transgenderzorg wil, onder andere door haar nog niet op de lijst :C
Brownie schreef: 13 sep 2020, 14:59
Ja ouders hebben vaak even tijd nodig om te schakelen. Ik kreeg eerst ook negatieve reacties en heb het toen bijna een jaar laten rusten. Ze kwamen er toen zelf op terug, hadden heel hij is een zij bekeken en staan nu op een fantastische manier achter me. Voor ons was het daarbij fijn dat we fysiek niet op elkaars lip zitten. En dat we het geen probleem vinden 'to agree to disagree'.
Een eigen woonruimte zou je dus zeker kunnen helpen. Toch sluit ik me bij Chivan aan dat het wel een goed idee is om haar (oppervlakkig) van je proces op de hoogte te houden en niet te veel voor heftige voldongen feiten te plaatsen. Het is fijn als je die ruimte kan geven en haar in haar waarde kan laten, zodat er - zodra zij zover is je te accepteren - niets tussen jullie in staat. Je gaat waarschijnlijk nog een roerige tijd tegemoet en dan is het fijn als je ook op je familie kan terugvallen.
Aan de andere kant zijn er ook ouders die zo manipulatief zijn dat je maar één optie hebt en dat is grey rock. Maar ik denk dat wij daarover via een forum niets kunnen zeggen, dus je idee van een maatschappelijk werker lijkt me enorm goed. En je zou dit ook met je huisarts kunnen bespreken.
Aah wat fijn dat je ouders zo positief zijn veranderd!
Voor de duidelijkheid: da's dus niet komende woensdag. De datum bij het bericht van Eva is gewijzigd door de domme manier waarop de 'bump topic' functionaliteit werkt. Tijd om die uit te zetten.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy
Hii Layla, bedankt voor je DM. Helaas kan ik je geen DM sturen omdat je geen prive berichten accepteert. Zou je mij misschien kunnen toevoegen? Alvast bedankt
