moet dit gewoon effe kwijt ! ben zo happyyyy

[Harro]

t Lijkt mij toch behoorlijk ingrijpend hoor, in 1 keer omgaan. Niet alleen voor de buitenwereld, maar ook voor mezelf.
Ik heb het idee dat ik voor mezelf nog meer tijd nodig heb.
Een geleidelijk proces (langzaam kleding aanpassen, goede vrienden vertellen, dit forum, nadenken over een naam, transvisie etc) helpt mij om steeds sterker te worden en te 'wennen' aan deze nieuwe ik. Een ik die overigens dichter bij mezelf staat dan mijn oude ik. Klinkt wel een beetje zweverig dit, maar dat is hoe het voelt

[J1nny]

t Lijkt mij toch behoorlijk ingrijpend hoor, in 1 keer omgaan. Niet alleen voor de buitenwereld, maar ook voor mezelf.
Ik heb het idee dat ik voor mezelf nog meer tijd nodig heb.
Een geleidelijk proces (langzaam kleding aanpassen, goede vrienden vertellen, dit forum, nadenken over een naam, transvisie etc) helpt mij om steeds sterker te worden en te 'wennen' aan deze nieuwe ik. Een ik die overigens dichter bij mezelf staat dan mijn oude ik. Klinkt wel een beetje zweverig dit, maar dat is hoe het voelt

Verschil is dat ik al heel lang wist wat er aan de hand was en mijn lief ook.
En dat we samen de knoop doorgehakt hebben.
Niemand hoeft dus nu te twijfelen, verhaal is duidelijk.
Roddels komen er evengoed wel in het dorp, maar nu hebben ze maar een kans.
De langzame methode werkt niet voor mij.

[Nadine84]

ben zelf 28 , en doe t rustig aan , heb get gevoel altijd verstopt , weggewerkt , voor mn pa , ma en zusje klaar gestaan , en gewoon zoals eerder gezegd t werk enzo , misschien beslis ik binne kort ook wel om het meteen zo BAM in een keer te doen , ben pas zeg maar uit die kast gekomen na jaren op kroppen , dus who knows ... i will walk this way , because i was born this way ( a girl), and ill become this way.

[Anon20180501]

Ik laat mijn voorgeschiedenis en het psychologisch proces dat vooraf ging aan mijn omgaan even voor wat het is en begin bij de dag dat ik in 1 keer helemaal omging. In feite gingen daar wel wat voorbereidingen aan vooraf, ik had 2 weken daarvoor al een pruik aan laten meten en tijdens de wachttijd tot levering een volledige damesgarderobe (jurken, rokken, lingerie en pantys) + een stel pumps en halfhoge laarsjes in stapjes aangeschaft.
Na 2 weken was alles compleet en heb ik me voor het eerst helemaal verkleed en opgemaakt met de make-up en hulp van mijn dochter die toen nog bij mij woonde. Zittend in mijn nieuwe look op een stoel met uitzicht op het platteland heb ik zeker 3 uur intens zitten genieten van een overweldigend geluksgevoel. Ik ben al die tijd niet van die stoel afgeweest, volledig opgaand in een staat van transcedente meditatie. Dit was ik, eindelijk na 40 jaar klopte alles aan me en ik besloot ter plekke dat ik nooit meer 'terug zou vallen' naar mijn foute oude imago.
Alles klopte meteen, ik hoefde niet meer geforceerd te bewegen om als een man over te komen maar kon me gedachtenloos overgeven aan mijn aangeboren natuurlijke houdings-, en bewegingssystemen die duidelijk zeer vrouwelijk waren. Voor mijn stem ging precies hetzelfde op, zonder erbij na te hoeven denken of me erop te concentreren klonk die al zeer vrouwelijk. Finetuning van mijn stem was nog wel nodig, dat heb ik door de jaren heen mezelf aangeleerd. Soms, als ik moe ben of onder vrienden ben 'vergeet' ik dat wel eens en valt mijn stem een beetje terug maar hij blijft wel vrouwelijk.
Nu zeiden ze al vaak mevrouw tegen mij toen ik zelf nog niet eens wist dat ik dat was en dat werkte natuurlijk drempelverlagend. De eerste dagen liep ik nog een beetje schuw met mijn gezicht half gecamoufleerd achter mijn pony tot iemand zei dat ik me niet hoefde te verbergen, dat het zelfs veel afdeed aan mijn vrouwelijkheid.
Ik werkte dan wel niet maar ik bewoog me door de hele maatschappij en schuwde geen enkele confrontatie. Ook niet die met mensen en/of locaties die vaak onterecht worden bestempeld als T-onvriendelijk. Ik werd overal vriendelijk bejegend, geaccepteerd en opgenomen in de 'eigen kringen'. Meneer heb ik nooit meer horen uitspreken.

Dit verhaal over mijn omgaan begon in 2001 en tot op heden leef ik nog steeds 24/7 naar volle tevredenheid en intens gelukkig volledig als vrouw.

[J1nny]

Blij voor je, mevrouw hoor ik nooit, misschien gaat dat uiteindelijk komen, maar het vriendelijk bejegend worden herken ik wel degelijk.
Het geaccepteerd worden ook.

[Anon20180501]

Ik besef dat ik een en ander meehad wat het voor mij minder moeilijk maakte, Jinny, maar na zelfacceptatie is acceptatie door anderen het meest waardevol tijdens een transitie. Het bevordert je zelfverzekerdheid waardoor je ontspannen door kan ontwikkelen. Je houding, beweging en gedrag, kortom je hele uitstraling zal verbeteren en daardoor ga je minder opvallen tussen de menigte.
Ook ik zal nooit de schoonheidsprijs winnen, daarvoor heeft de tand des tijds - en ik zelf ook een beetje - te veel schade aangericht, maar ik blijf positief.

Liefs, Daniela

[J1nny]

Ik rommel gewoon door, zelfacceptatie is er honderd procent en acceptatie door de omgeving ook voor 99 procent.