Tuurlijk zou je dat moeten doen. Maar niks is meer normaal na drie jaar. Na drie jaar wachtlijst kan ik me voorstellen dat je murw bent. Dan kan ik me voorstellen dat je (althans diegene die in die periode zelf allang de hulp die ze nodig had elders hebben gezocht en gekregen) gewoon een stempeltje wil zodat je door kan. Dan kan ik me voorstellen dat je niet nog meer vertraging wil waarin een nieuwe psycholoog moet worden gezocht met wie je wel kan praten; dan kan ik me voorstellen dat je bang bent voor een asteriskje achter je naam waardoor ze je misschien als lastig zien en dingen verder vertraagd worden.
Drie jaar (of bijna drie jaar) wachten, waarin je volledig aan je lot wordt overgelaten, creëert voordat je aan het traject begint al een hartstikke ongezonde zorgverhouding. Die drie jaar of dat aan je lot overlaten is niet per se (alleen maar) de schuld van de VU, maar het verziekt denk ik wel een hele hoop in hoe gefrustreerd mensen daar al binnen komen en hoe ze hun traject in de jaren daarna ervaren.
De groep mensen van die Instagram groep geeft natuurlijk heel duidelijk iets aan (even los van hoe terecht het allemaal is), dus dat is dan in ieder geval iets.