T-Nederland

Zet hem op, je kan het!

Toen ik het mijn ouders ging vertellen stond ik als een klein kind te janken en kon ik nauwelijks uit mijn woorden komen.....uiteindelijk waren alle zorgen die ik had totaal niet gegrond.....en was het een begin van onvoorwaardelijke steun......ik wens je het zelfde toe......bye

Beetje gemengde gevoelens. Volgens mij weet ze wat ik bedoel, en kreeg ook dingen te horen dat ik op de peuterschool altijd in de poppenhoek stond. Maar dat ze wel moeite heeft het te accepteren. Maar eerste horde over, en de rest laat ik effe wachten.

Bedankt voor de steun in ieder geval

Laat het niet te lang wachten, dan krijgt ze misschien het gevoel dat het wel overwaaid en dat gaat niet gebeuren.

Nee, ik bedoel dat ik het mijn vrienden en rest van de familie voorlopig nog niet ga vertellen. Wachtrij is nog zo lang. En dan als ik het hun wel mededeel en er gebeurt niets dan denken zij ook dat het overgewaaid is. Ondertussen op de achtergrond ga ik aan het 'werk'. Conditie maken, beenspieren en buikje weg werken. Haar transplantaties om mijn kale plekken weg te werken en algemene ontharing. Dat kan allemaal nog bestuurd worden vanuit een lopend eitje. ^^

Maar nu weet mijn moeder in ieder geval wat ik haar nooit heb durven vertellen, en heb ik iemand in vertrouwen die weet wat er speelt. En dan kunnen mijn huidige relaties nog door gaan zoals vanouds.

Het is heel verstandig de tijd te nemen voor dit proces, dat heb ik ook gedaan en het heeft ertoe geleid dat ik uiteindelijk niemand ben kwijtgeraakt.

Irene_de_Vreede schreef: ↑16 sep 2021, 21:43 Het is heel verstandig de tijd te nemen voor dit proces, dat heb ik ook gedaan en het heeft ertoe geleid dat ik uiteindelijk niemand ben kwijtgeraakt.

Nimm die Zeit und nicht das Leben, een oude wijsheid die hier inderdaad ook van toepassing is.
Uiteindelijk zullen je ouders er aan wennen en je misschien nog wel dankbaar zijn dat je het eerlijk hebt verteld.
Wat ik gedaan heb met mijn omgeving is ze eerst vertellen dat ik hiermee bezig ben. Dus bewust open laten welke kant het op gaat. Daarmee kon ik iedereen aan het idee laten wennen en ben ik tot nog toe ook niemand kwijt geraakt. Maar misschien is er voor jou een andere weg.

Veel sterkte en wijsheid in elk geval.

Frederieke

Heb alleen mijn moeder geïnformeerd, maar ook gelijk alles tegen d'r verteld wat ik d'r nooit verteld heb. Ik heb alleen een sterk gevoel dat ik 't misschien niet had moeten zeggen. Ben eigenlijk meer het tegenovergestelde van opgelucht. Misschien een nachtje over slapen. >_<

Jij hebt het gezegd, nu moet je verder met jouw leven, en wat je moeder er van vindt komt vanzelf wel. Alleen had ik wel alles en iedereen ingelicht, dan is het maar duidelijk en klaar voor iedereen. Maar dat ben ik.....

Ik... uh... ben nog wat bang voor de reactie die ik terug krijg. En ik weet dat ik het eigenlijk gewoon moet doen als een wax strip. Maar ik heb ook een medisch probleem . En omdat ik dan een 'medische noodzaak' heb dat het dan voor sommigen beter te behappen is. Want ik kan me voorstellen dat een aantal totaal niet gaan begrijpen wat ik door (heb) (ge)maak(t).