Je Coming out

[Judiana]

Beste allemaal,

wellicht een idee om een draadje te maken met coming out ervaringen... ik kon niet vinden of dit er al was....

laat ik dan gelijk van wal steken...

ik heb in 2009 mijn moeder gemeld van Judith, maar ze heeft me nog nooit enfemme gezien...

afgelopen 5 december was voor mij memorabel omdat ik mijn coming out had bij Transvisie...

[Venka]

Coming out het moeilijkste wat er is van het T zijn,ik heb er voor gekozen om mijn coming out zo snel mogelijk achter de rug te hebben.Op mijn (bijna)ex vrouw na heb ik in een tijdbestek van 6 maand bijna iedereen ingelicht.Tussen 15 dec en 2 jan heb ik een gesprek met mijn manager PZ en mijn personeel manager en daar ga ik vertellen waar ik mee bezig ben en waarom.Mijn directe collega,s ligt ik nog niet in en dat hoeft ook niet van mijn psycholoog omdat er mij geen veilige coming out werk omgeving word gegarandeerd.In de wet staat dat een werkgever verplicht is dat dat er wel is en tot die tijd hoef ik ook niet te werken.11 jan heb ik een gesprek met mijn arbo om over die situatie te praten omdat zij dezelfde mening deelt als ik en mijn psycholoog.Dus op mijn collega,s na is iedereen op de hoogte en kan ik overal als mijzelf heen en hoef ik niet steeds om te kleden of mij te schamen.daarom heb ik alles ook in 6 maand gedaan om het overbodig aan te passen aan anderen niet meer te doen.

Ik had afgelopen week wel een oeps momentje,ik liep in de aldi en opeens liep daar een collega en ik al helemaal als mijzelf en wist niet even wat ik moest doen,maar ik heb er voor gezorgd dat hij mij niet heeft gezien.Ze zijn wel gewend dat mijn haar langer is maar met een skinny jeans en hoge snow boats aan en mascara/lipglos op is wel even andere koek.

@ judith waarom heeft jouw moeder je nog niet gezien als vrouw,ik zou helemaal gek worden van mezelf om kat en muis spel te spelen met mijzelf.

[Laurens2]

Bij mij ging het allemaal wel goed:

1e persoon. Mijn beste vriendin
Ze had zoiets altijd al gedacht en was blij dat het nu eruit was zodat ik mezelf kon zijn. Tussen ons is niks veranderd.

2e persoon. Een goede kennis/oud lerares
Ze gaf mijn gevoel een naam (transgender) en zei dat ik me bij een forum moest aanmelden omdat het belangrijk was erover te praten met mensen die hetzelfde voelde. Ze zei dat ze wist dat er wat was, maar dit had ze niet aan zien komen. Steunt me nog altijd en er is niks veranderd. Vatte het heel 'luchtig' op.

3e personen. Mijn ouders
Ze waren blij dat ze wisten wat er aan de hand was en zeiden meteen dat ze me zouden steunen door dik en dun. Ook waren ze blij dat ze de spontane dochter(/zoon) weer terug hadden zoals ik vroeger was. Werd erg goed opgevat door hun en alles gaat alleen maar beter tussen ons.

4e personen. Opa en oma
Opa zei er maar niks over en oma snapte het eerst niet (dacht dat ik lesbisch was). Toen mijn moeder het nog een aantal keer had uitgelegd (ze is al wat ouder) zei ze "zie je wel, ik kon wel waarzegster zijn ik wist het wel". Ze belde me op en zei dat ik altijd hun kleinkind zou blijven en dat ze altijd achter me zouden blijven staan.

Ik weet dat ik zo gelukkig mag zijn hierom, de mensen die ik het erna nog vertelde reageerden allemaal serieus en geïnteresseerd. Ben blij met alle steun die ik van iedereen krijg en hoop dat mijn vrienden en kennissen een voorbeeld zijn voor anderen. Maar het beste was nog altijd mijn coming out op dit forum, waar iedereen mij steunde en naar mijn gevoel dat (onbewust) nog doet tot op de dag van vandaag

[Judiana]

Coming out het moeilijkste wat er is van het T zijn,ik heb er voor gekozen om mijn coming out zo snel mogelijk achter de rug te hebben.Op mijn (bijna)ex vrouw na heb ik in een tijdbestek van 6 maand bijna iedereen ingelicht.Tussen 15 dec en 2 jan heb ik een gesprek met mijn manager PZ en mijn personeel manager en daar ga ik vertellen waar ik mee bezig ben en waarom.Mijn directe collega,s ligt ik nog niet in en dat hoeft ook niet van mijn psycholoog omdat er mij geen veilige coming out werk omgeving word gegarandeerd.In de wet staat dat een werkgever verplicht is dat dat er wel is en tot die tijd hoef ik ook niet te werken.11 jan heb ik een gesprek met mijn arbo om over die situatie te praten omdat zij dezelfde mening deelt als ik en mijn psycholoog.Dus op mijn collega,s na is iedereen op de hoogte en kan ik overal als mijzelf heen en hoef ik niet steeds om te kleden of mij te schamen.daarom heb ik alles ook in 6 maand gedaan om het overbodig aan te passen aan anderen niet meer te doen.

Ik had afgelopen week wel een oeps momentje,ik liep in de aldi en opeens liep daar een collega en ik al helemaal als mijzelf en wist niet even wat ik moest doen,maar ik heb er voor gezorgd dat hij mij niet heeft gezien.Ze zijn wel gewend dat mijn haar langer is maar met een skinny jeans en hoge snow boats aan en mascara/lipglos op is wel even andere koek.

@ judith waarom heeft jouw moeder je nog niet gezien als vrouw,ik zou helemaal gek worden van mezelf om kat en muis spel te spelen met mijzelf.

Hoi Aafke, misschien gaat dat nog gebeuren voor het eind van het jaar...
het ligt allemaal zeer complex en gevoelig...

[Harro]

Heb 5 vrienden/vriendinnen ingelicht en die reageerden allemaal erg positief. In de zin dat ze het heel goed konden plaatsen bij mij.

Mijn ouders en familie durf ik nog niet in te lichten en voor een coming out op mijn werk lijkt het me nog wat vroeg.

[mick1984]

mijn comingout tot nu toe gaat goed.. ikhad het 3 jaar geleden denk het eerste me toenmalige vriendin verteld.
Al vrijsnel wist begleiding van mij eht ook.
Ik woon begleid zelfstandig.
Die kwamen met het idee om te praten emt mensen die er verstand van hadden.. heb al 1,5 jaar denk nu gesprekken bij transvisie.. Dat werkt voor mij erg goed. Die helpen me goed.
Me leiding gevende op me werk reageerde ook open.. (de rest vanm me collega's moet ik eht nog zeggen.
Me broers accepteren me.. de band is zelfs beter.
Me oudste zus staat helaas niet achter me dat ik me heb aangemeld bij vu. Laatste paar maandjes wachten voor mij gaan in dan begin emt diagnosefase
me oduers vinden het erg moeilijk nog.. ik praat er nu ff wat minder over. Komt vanzelf wel weer te spraken als ik echt begin.
Oja en me skiclub en trainers moeten eht nog weten..maar me planning is eht om binnenkort in me volgende trainingsweek uit de kast te komen bij skitrainers..das ovr ongeveer 3 weken.

[Laura]

De coming-out was na het zelfinzicht de moeilijkste stap in het hele proces. Ik heb het geleidelijk gedaan met heel veel voorbereiding. De personen die dicht bij me stonden en mijn naaste collegae kregen een bundeltje met informatiefolders en -teksten.

Bij de coming out op mijn werk heb ik eerst geprobeerd om zeker mijn bazen mee te krijgen: dit is cruciaal voor een positief traject. Nadat dit heel gunstig uitdraaide, heb ik de andere personeelsleden via mail ingelicht (nadat ik deze strategie met mijn oversten had besproken). Mijn vrienden heb collectief via een lang bericht via facebook geïnformeerd. Achteraf lijkt het allemaal gemakkelijk maar het was echt wel een dooddoener: gelukkig hoef ik deze coming-out niet meer te doen want de stress was toen echt wel ondraaglijk.

Mijn persoonlijk advies is: neem er tijd voor, bereid alles goed voor. de meesten weten niet goed wat hen overkomt, maak ruimte voor (vervelende) vragen. Geef hen de juiste informatie door bv. websites en brochures aan te raden om te lezen. Je hebt een groot deel van de goede afloop van je coming-out in de hand, maar hou er rekening mee dat er altijd wel enkelen slecht reageren (bij alleen mijn schoonouders, verder niemand).

Groetjes,

Laura

[appeltje]

afgelopen weekend het de eerste 2 mensen verteld, me beste vriend en vriendin (die wonen samen).
na de zondag ochtend gesport te hebben met ze tweeen had ik iets van het is nu of nooit, na paar minuten het hooge woord er uit.
daarop volgend gesprek gehad van zoon 2 uur over gevoelens, hoe ik verder wil gaan, en algemenere vragen over het hele gebeuren.
werdt zo goed ontvangen, en werd me al meteen hulp aangeboden en was vooral heel open.

voelde echt last van je schouders af vallen, en kan het ook echt iedereen aanbevelen om de gokte wagen.
je zult het toch ooit eens moeten vertellen, waarom niet nu.

vondt deze wel toepaselijk:

"Leef elke dag of het je laatste is"

Groetjes, Vanessa

[Fay]

There u go!

sounds good, en meestal is de angst ongegrond, iig een hele belangrijke stap gezet:)

Joyy

[Arike]

There u go!

sounds good, en meestal is de angst ongegrond, iig een hele belangrijke stap gezet:)

Joyy

mooi gezegd!