Hoe weet je het zeker

[Marije]

Je mag zelf weten wie je bent en die beslissing mag je veranderen en herzien.

Als je in transitie gaat, dan heb je nog steeds iedere keer de mogelijkheid om dingen uit te proberen en terug te draaien als je op tijd bedenkt wat je wilt.

Je kunt bijvoorbeeld eerst kijken of je het prettig vind als mensen, bijvoorbeeld vrienden of familie, je met zij/haar gaan aanspreken en als dat bevalt kun je beginnen aan de medische transitie. Hier moet je sowieso lang op wachten omdat er wachtlijsten zijn. Sociaal kun je dus experimenteren.

Met hormonen moet je een beetje oppassen want na verloop van tijd zijn sommige dingen blijvend, maar het stoppen met testosteron en beginnen met oestrogeen kan na een maand worden gestopt zonder al te veel risico's volgens mij.

Toen ik in transitie ging wist ik echt nog niet zeker of ik SRS wilde maar na verloop van tijd wist ik het wel heel zeker. Bij mij voelde de hormonen ook vrijwel gelijk goed aan. Inmiddels zijn mijn borsten zo groot dat ik er ook niet meer vanaf kan maar dat gebeurt echt niet in een week ofzo.

Borsten zijn ook niet echt praktisch ofzo, zitten echt met enige regelmaat in de weg, veel meer dan een bierbuik. Kleine kinderen drukken schoppen en duwen er tegenaan als je ze optilt of op schoot hebt zitten.

Ik zie mezelf ook als stoere vrouw. Ik draag het liefst een spijkerbroek met een t-shirt. Heel af en toe een jurk, en dan eerder een lange trui-jurk of iets van spijkerstof of faux-leather. Hakken draag ik nooit, make up doe ik niet aan en rokjes al helemaal niet al moet de zomer nog wel beginnen.

Misschien dat dit helpt. Anders heb ik het even lekker van me afgepend.

[_sanne_]

heb ik niet echt een probleem met wat tussen mijn benen is. Maar ik zou het ook geen probleem vinden moest daar iets anders zijn. Het maakt op zich niet uit

Dit is precies wat ik vertelde op mijn eerste therapiesessie. “Het zit er, boeien” 2.5 jaar sociale transitie en 14 maanden HRT later staat vaginoplastie vrij hoog op mijn verlanglijstje zeg maar

Er was zo ontzettend veel dat ik weggestopt had en van zei “het maakt me niet uit”.

Niet om te zeggen dat dat voor jou ook geldt natuurlijk. Echt niet iedereen wil SRS, en gelukkig hoeft dat ook niet.

Voor de rest; wat let je te experimenteren?

[Marica]

Hoi,

Ik denk dat ik een vrouw ben. Maar ik twijfel enorm.
Als ik ervaringen van andere op dit forum lees, zijn zij vaak vrij jong al zeker dat er iets mis is.
Ik heb dit niet op dezelfde manier.
Ik heb al sinds ik jong ben wel eens dromen dat ik een meisje was. Die voelde goed.
Naar mate ik wat ouder werd werd ik jaloers naar vrouwen om mij heen.
Alleen in tegenstelling tot veel verhalen die ik lees, haat ik mijn lichaam nu niet heel erg.
Ik denk alleen dat het leven leuker is als vrouw. Al ben ik heel bang dat dit een waanbeeld is.
Dat als ik een transitie zou doen dat het niet veel beter zou zijn.
Zijn er hier mensen met vergelijkbare ervaringen? Wat was/waren de doorslag gevende momenten dat jullie zeker werden?
Alvast bedankt voor de eventuele hulp!

Mijn wakeupcall was een uitzending van die Belgische presentator die verder als vrouw wilde leven. Vergelijkbare leeftijd en ik dacht nu of nooit meer. Voor het eerst als vrouw aangesproken worden, dat gaf zo'n fijn gevoel. Vaarwel dus mijn mannelijkheid en depressies. Gisteren werd ik niet eens herkend door oude vrienden van mij in de supermarkt waar ik al jaren niet meer mee om ga. En dat terijl ik ze soms recht aankeek, maar ze gaven geen blijk van herkenning. En ik droeg niet eens make up, ik was erg passable blijkbaar.

[EmilyFara]

Tijdens mijn pubertijd depressief geworden. En uiteindelijk mijn eigenwaarde direct aan mijn inkomsten gehangen. Want iemand gaf me geld dus ik was wat waard. Ik werd uiteindelijk als oud vuil op straat gezet zonder een bedankje, maar meer als 'oprotten'. Niet omdat ik iets fouts gedaan had of duur was maar puur om de nationaliteit die ik heb. Ik ben toen in een put beland waar ik aan het einde tot de conclusie gekomen ben dat ik 2 opties had. Transitie naar vrouw of er een eind aan maken. Ik had transitie nog nooit eerder als optie gezien, maar toch eens serieus naar gaan zoeken. En na een paar uur lezen tot de conclusie gekomen dat dat al mijn problemen kwamen omdat ik trans ben. En met die realisatie eigenlijk vrijwel direct mijn depressie verloren. Als ik iets te lang boymod dan komt die depressie wel weer terug, maar het is nu weg. Sinds ik hormonen heb, heb ik iets gekregen wat ik niet meer heb gehad sinds voor mijn pubertijd, emoties. Eergisteren heb ik bijna heel de dag gehuild. En waarom? Ik zag iets liefs of zieligs. Het is zo bevrijdend.

En daarom weet ik het zeker.

[Marije]

Mooi gesproken Emily en heel herkenbaar. Ik wilde dat ook nog toevoegen.

Soms voel ik me nog wel eens schuldig. Ik heb geen spijt, ik weet het zeker, maar dan zie ik mijn ouders en is het lastig.

Dan denk ik aan de eindeloze vermoeidheidsklachten die ik jarenlang heb gehad. Hyperventileren, teveel alcohol, driftbuien en compensatiegedrag.

ALLES is weg en ik wil het ook niet meer terug. Daarom weet ik het zeker.

[emmy]

ik begin me pas een jaar of 10 te beseffen dat ik echt in het verkeerde lichaam zit , en dat gevoel wordt ook steeds sterker
ik ga me ook steeds meer en steeds vaker als vrouw gedragen en kleden
eerst was het alleen maar damesslipjes dragen , tegenwoordig draag ik ook pantys , dameshakken , altijd een bh aan , en maak ik me ook een beetje op , maar het kan niet naar mijn werk , want ik werk in een mannenwereld . ik zit namelijk in de bouw

[Irene_de_Vreede]

Hakken en panty's zijn niet erg handig op de steiger
Maar hakken en panty's maken je geen vrouw, ook in een overall kun je vrouw zijn. Er werken niet zoveel vrouwen in de bouw, maar ze zijn er wel. Wat ik wil zeggen, verwar kleding niet met je genderbeleving.

[emmy]

irene , kan je dat uitleggen?

[Nikkie]

irene , kan je dat uitleggen?

Als ik hier even op in mag breken.

Ik kan Irene's gedachten natuurlijk niet lezen maar wat ze denk ik probeert te zeggen is dat je je als vrouw kleed omdat je je als vrouw voelt.
Vrouwenkleding dragen is dus niet de reden dat je jezelf als vrouw voelt. Het is meer een manier om je uiterlijk te laten corresponderen met je innerlijk (genderbeleving). Dat is ook de reden dat mensen HRT, FFS en SRS doen. je uiterlijk zo veranderen dat het overeenkomt met hoe je jezelf mentaal ziet.
Zo werkt het voor mij iig, je moet echt in jezelf graven om dat een beetje duidelijk te krijgen. simpelweg wat wil je nou en waarom wil je het?

Daarnaast vind ik het stukje "vrouw voelen" nog steeds vreemd klinken. Ik voel mij gewoon mijzelf, alleen past mijn uiterlijk niet bij dat hoe ik mijzelf zie. Ik heb mij nooit anders gevoeld maar wel anders gedragen zodat ik paste in het standaard beeld wat van mijn uiterlijk verwacht werd.

off-topic btw: Ik kom zelf ook uit de bouw en ik liep tegen dezelfde cultuur aan waar jij het over hebt. Als het je echt tegenstaat kun je altijd beslissen om een baanwissel te maken naar bijvoorbeeld een overheid/ semioverheid instantie. Daar wordt het meer geaccepteerd + ze staan te springen om mensen uit de bouw.

[Marije]

Daarnaast vind ik het stukje "vrouw voelen" nog steeds vreemd klinken. Ik voel mij gewoon mijzelf

Wat ontzettend mooi gezegd, dit is precies hoe ik het ook voel.

off-topic btw: Ik kom zelf ook uit de bouw en ik liep tegen dezelfde cultuur aan waar jij het over hebt. Als het je echt tegenstaat kun je altijd beslissen om een baanwissel te maken naar bijvoorbeeld een overheid/ semioverheid instantie. Daar wordt het meer geaccepteerd + ze staan te springen om mensen uit de bouw.

Klopt, als er ooit een tijd was om te switchen dan is het nu. Bijna alles is mogelijk en opleidingen worden ruim aangeboden. Zelfs leeftijd is minder belangrijk dan een paar jaar geleden.