Hoe weet je het zeker

[Frederieke]

[edit; oeps, mijn reactie is misschien niet meer heel relevant]

Natuurlijk wel, je reactie is volledig on-topic en het feit dat we de neiging hebben off-topic door te gaan doet niets af aan jouw gevoel.

Groetjes, Frederieke.

[Geke76]

.... En dat heeft mij echt een eye-opener gegeven. Het gaf vrijheid. Alsof ik 'thuiskwam'. ....

[edit; oeps, mijn reactie is misschien niet meer heel relevant]

Herkenbaar, op mijn eigen manier, wat uiteindelijk tóch tot die duidelijkheid leidde.

Gr. Geke

[xxman]

Het is niet van belang of je je lichaam haat of niet om trans te zijn. Waar het vooral om gaat is wat je het liefst wil. Wil je het liefst als vrouw door het leven? Dan is dat waarschijnlijk het beste pad voor jou. Je kan ook nog wat experimenteren met make-up, kleding en scheren enzo, en als je eenmaal begint met hormonen kun je ook weer stoppen. Het enige waar ik mee op zou passen als je nog twijfelt is operaties. Maar volg je gevoel, dan komt het wel goed!

[Frederieke]

(...) als je eenmaal begint met hormonen kun je ook weer stoppen. Het enige waar ik mee op zou passen als je nog twijfelt is operaties. (...)

't Is net hoe je het bekijkt. Ja, natuurlijk kun je stoppen met het toedienen van hormonen. Maar vergis je niet, de effecten van die hormonen zijn wel blijvend.
De zware mannenstem raak je echt nooit meer kwijt (in mijn geval, helaas). En die borsten ook niet.

Dus denk niet te licht over hormonen. Ik las je andere post richting zelf medicatie. Ik zal je daar niet verder mee helpen, maar mijn advies is: zoek ook daarin begeleiding, meer dan alleen bloedtesten.

Gelukkig gaan operaties in Nederland nooit zonder begeleiding. Ook al duurt het daardoor vaak wel lang. Ik heb zelf ook aan de ene kant weinig geduld, maar ongeduld kan uiteindelijk wel eens een grotere vijand blijken.

Sterkte en wijsheid gewenst!

Groetjes, Frederieke.

[xxman]

Dag Frederieke,

Bedankt voor de zorgen. Het klopt dat sommige effecten van hormonen blijvend zijn, maar de hormonen van man-naar-vrouw de eerste paar weken zijn naar mijn weten niet blijvend, hoewel je dan wel al de mentale effecten kan voelen. Maar het klopt dat ik wat exacter in mijn bewoording had kunnen zijn.

Over mijn zelfmedicatie, dat is uiteindelijk mijn eigen keuze. Ik probeer het zo veilig mogelijk te doen, ik heb ook gevraagd aan mijn huisarts of hij me wil begeleiden, maar hij heeft dit verzoek afgewezen. Gelukkig ken ik ook huisartsen via een andere weg die me willen helpen de bloedtesten te interpreteren. Maar netto is dit het best voor mijn gezondheid.

groetjes,
Nathan

[Frederieke]

Maar netto is dit het best voor mijn gezondheid.

Als je alles goed hebt afgewogen en daarvan overtuigd bent dan moet je dat gewoon doen. En ik wens je alle geluk toe.
Blijft staan dat ik daar principieel niet zelf aan mee kan of wil werken, wat ongetwijfeld komt omdat mijn moeder, inmiddels gepensioneerd arts, me daar vaak genoeg voor gewaarschuwd heeft.

Maar laten we nu terug on topic gaan: "Hoe weet je het zeker?"

Voor mij op het moment dat ik vast liep in mijn gewone leven en het leven als man niet meer kon combineren met mijn dubbelleven als vrouw.
En ik me realiseerde dat ik niet zonder dat laatste kon en me nooit thuis voelde in het eerste. En toen was de keuze snel gemaakt.

Maar ik heb wel degelijk bewust allerlei gesprekken met psychologen en een psychotherapeut gedaan, meer dan nodig was voor de diagnostiek an sich.

Waarom? Omdat ik vaker heb meegemaakt dat je iets meent zeker te weten, en er op een gegeven moment achter komt dat je je toch vergist hebt. En ik daar zelf de ruimte voor wilde nemen. Hoe zeker ik het ook wist.

Groetjes, Frederieke.

[ReneeCross]

Ik had vroeger als klein kind ook wel het idee dat ik liever een meisje zou zijn geweest. Maar ja we hebben het over de jaren 80. Weinig bekend voor kindjes als ik over transgenders en als er wat te zien was werd er de spot mee gedreven.

Jaren en een gezin later erachter gekomen dat ik transgender ben. Jaren geen echte haat gehad aan het mannelijke deel. Nu ik klaar ben met wachten voor het ‘echte’ traject merk ik dat ik meer en meer verlang naar een volledig vrouwenlichaam. Ik leef voor 80% als vrouw. En maak langzaam stappen naar een volledige transitie. Ik denk dat je tijdens die momenten dat je als vrouw leeft voelt of het klopt of niet. Tenminste voor mij wel. Ik merk echt dat ik als vrouw mezelf zie. Mezelf ben. Hopelijk vind jij jouw weg ook.

[Laura2021]

Ik krijg de indruk van veel andere mtf transgenders die al een tijdje aan de hormonen zijn, dat ze beter in staat zijn het verschil te kunnen voelen tussen vrouwelijk en/of vrouw. Ik denk omdat het lichaam van buiten en van binnen daadwerkelijk aan het veranderen is onder invloed van de hormonen.

Ik wacht nog op de start van de hormonen en ik struggle nog iedere dag omdat ik zo verlang om vrouw te zijn en er tevens alles aan doe, maar tegelijk zie in de spiegel de man in mij, weliswaar met vrouwelijke trekjes.
Heel soms in een moment van euforie voel ik me voor een paar seconden daadwerkelijk vrouw, en dit voelt zo ongelooflijk geweldig, en zodra ik me dat realiseer is het gevoel al weer weg, alsof het kind (ouder) in mij zegt, "foei doe normaal, je zet jezelf (en mij) voor schut, schaam je!".
Dan wil ik huilen maar er komt geen traan, alles blijft droog, emotioneel op slot, en dan het verdriet dan omslaat in frustratie, boosheid en woede en moet ik rapido de natuur in om mezelf niet te verliezen en tot rust te brengen...pfff...alweer een dag, dichterbij een oplossing, denk ik dan maar...
Fake it until you make it!

[Frederieke]

Hoi Laura,

Met name dat gevoel van boosheid op jezelf en het "Doe maar normaal" is zo bekend. Ik heb bijna vijftig jaar in ontkenning geleefd dus dat jezelf toestaan kost dan gewoon de tijd.

Neem de tijd, je hebt hopelijk nog een lang leven voor je en zoek je weg.

Veel geluk daarin en groetjes van Frederieke.

[emmy]

ik weet het al een tijdje zeker dat ik in het verkeerde lichaam ben geboren en er komt steeds meer naar boven
ik ben als man geboren , ik heb een mannenberoep , maar ik voel me vrouw , ik denk als vrouw , en ik kleed me ook zoveel mogelijk als vrouw , maar in mijn werk kan en mag dat niet altijd , oa vanwege de veiligheid , als ik nu 18 was geweest had ik in transitie gegaan , maar omdat ik mijn bedrijf niet kwijt wil begin ik er nu niet meer aan