Mijn omgeving lijkt het niet te begrijpen

[Fay]

Daarom wordt ook advies gegeven een naam te nemen die begint met tenminste 2 a 3 beginletters van je oude naam, ook voor jezelf lijkt me dat beter maar dat is natuurlijk persoonlijk

Joyy

[J1nny]

Aster, zucht.

Ik heb met de nieuwe naam een naam die zeer dicht bij de oude ligt.

In ieder geval de eerste twee letters zijn gelijk.
De klank ook nagenoeg.

[Aster]

Aster, zucht.

Ik heb met de nieuwe naam een naam die zeer dicht bij de oude ligt.

In ieder geval de eerste twee letters zijn gelijk.
De klank ook nagenoeg.

Ik heb het niet over je nwe naam maar over het feit dat je min of meer iemand de put in praat met 'je verwacht teveel' en 'na 20jr'.

Nog afgezien van het feit dat jullie situatie volkomen verschillend is vind een dergelijk postje nou niet bepaald supportive.

[J1nny]

Aster, ik ben realistisch.
En denk je dat de TS aan de hand van mijn berichten niet zelf een inschatting kan maken?
Jullie lijken verdorie Ruby wel van vroeger op usenet.
Die dacht ook altijd dat ze de wijsheid in pacht had en voor anderen moest spreken.

En verder denk ik dat ik jullie twee maar ga negeren. (jij en griezel)

[Holden]

Ik sluit me aan bij de andere - nog even wat tijd geven, je familie gaat nu ook door een transitie.

Ik had het hier onlangs nog over met mijn moeder en zij zei dat ik pas 'James' en 'hem/hij' voor haar zou zijn wanneer ik met hormonen begin. Voor haar gevoel begint de transitie dan pas. Natuurlijk is de transitie al begonnen en is het al een tijd gaande, maar zoals ook eerder gezegt is - die transitie is voor ons al maanden, of niet jaren eerder begonnen. Voor mij duurde het ook een tijd om het zelf te accepteren, dus dan snap ik helemaal dat voor anderen dat ook zo zal zijn.

Mijn zus en zwager zijn wel heel consequent met het gebruiken van 'James', 'oom', 'hij/hem', maar die weten het ook ietsies langer (en m'n zus is psychologe, mss dat het ook daarin ligt). M'n broertje doet wel zijn best maar zegt soms ook wel 'zij' of 'vrouw' etc. maar hij verbetererd zichzelf dan ook meteen. Het zal well eventjes duren voordat hij het onder de knie heeft. Het belangrijkste is denk ik dat ze het iig proberen - als ze dat niet deden zou ik ze daar zeker over aanspreken.

Edit: Even toevoegen - mijn familie weet het sinds Januari dit jaar dus het is al een tijdje. Mijn zus wist het een jaar eerder. Ik heb mijn naam pas in Augustus veranderd, dus dat is dan niet zo heel lang geleden nog.

[Kim-NL]

Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik zie ook in dat ik het tijd moet geven, Zelf ben ik al een heel stuk verder met mijn transitie en soms verwacht ik dat mijn omgeving hier feilloos in mee gaat. Dit is niet reëel dat zie ik in. Ik was gisteravond ook niet helemaal happy en dan is een "hij of hem" extra confronterend. Nu gaat het wel weer...

X Kim

[Jasper]

Dat is herkenbaar Kim. Ik verwachtte van mijn omgeving ook dat ze me direct nadat ik verteld had van m'n transzijn bij mijn nieuwe naam en hij/hem zouden noemen. Ik ging daarbij voorbij aan het feit dat dit iets was waar ik zelf al jaren mee bezig was en dat het voor hen helemaal nieuw was. Maar het blijft vervelend, zeker als je even niet lekker in je vel zit. Gaat het weer beter?

[Gwendolyn]

Ik ben van mening dat het er niet toe doet welke naam je kiest. Een naam kiezen met de zelfde begin letter / letters, kan maar dan alleen als JIJ dat WIL. Nooit "voor een ander" doen.

Mensen moeten inderdaad wel even wennen. De één direct, de ander na jaren nog niet, dat is niet perse onwil, maar gewoon menselijk, hoe vervelend het soms kan zijn. Wat misschien helpt, is de mensen waar je een goede band mee hebt, enigszins bij je transitie betrekken, jou beleving ( gedeeltelijk ) met hun delen. Dat ze weten dat het niet louter een cosmetisch verandering is. Dan kan het zijn dat veel zich beter jou in je nieuwe ( voor hun helemaal ) ik kunnen verplaatsen, en jou transitie inhoudelijk begrepen en aangevoeld kan worden.

Maar dat is alleen wat gedachten luid op gezegd, van mijn zijde. Leer van anderen, en pas dat toe wat jou het beste aanvoelt, en niet vanzelf sprekend wat een ander heel misschien als de waarheid adviseert.

[Fay]

Ene kant wel, van de andere kant, van Henk naar Vanessa kost de omgeving toch behoorlijk meer moeite dan ik zeg maar wat, van Mark maar Mariel of van Eric naar Erica of van Jaqueline naar Jack

Nooit voor een ander, dat is uitgangspunt maar je kan ook voor een compromis kiezen om het jezelf makelijker te maken

Extreem gesteld,MTF, volledig passabel zijn en door je moeder of buren nog aangesproken worden met Henk lijkt me niet prettig, of andersom, maar uiteraard moet iedereen dat zelf weten

Joyy

[Anon20180501]

Laatst kwam ik 2 van mijn zussen tegen in een kantine van een ziekenhuis. Ikke zwaaien maar 1 zus herkende mij niet meer (we hadden elkaar al 11 jaar niet meer gezien). "dat is ons *...!" riep die andere zus luid door de kantine. *..., de afgezaagde versie van mijn oorspronkelijke naam. Nu kan je daarvan zowel de mannelijke als de vrouwelijke versie van maken als buitenstaander dus heb er toen maar geen punt van gemaakt. Overigens is mijn naam Daniela niet het het vrouwelijke equivalent van mijn oorspronkelijke jongensnaam.

Voor mijn gevoel ging mijn gekozen naam pas op een natuurlijke manier bij me passen/horen nadat ik omgegaan ben. De associatie tussen naam en voorkomen/verschijning speelt daarin een grote rol denk ik. Als dat dus bij mij zelf zo zou werken lijkt me dat dat ook voor naasten/vrienden en kennissen opgaat. Wanneer ze maar lang genoeg met je nieuwe ik geconfronteerd worden vervaagt langzaam de associatie met je ouwe verschijning zodat ze op den duur bij het uitspreken van je oorspronkelijke naam instinctmatig het gevoel krijgen dat hun beeldvorming van jou niet meer strookt met wat hun ratio ze ingeeft. Op den duur wordt je dan voor hen die persoon die je bent, inclusief de naam.

Bovenstaande is hypothetische psychologie van de koude grond mijnerzijds...

Overigens was en blijf ik gewoon de papa van en voor mijn kinderen en zo spreken ze me in privesfeer ook aan, mogen ze ook van mij. In het openbaar spreken me ze dan weer aan als Daniela... Wat soms leidt tot hilarisch tongbrekend geprevel