Nieuwe chat! Zie dit topic.

Mijn SRS bij dr Kanhai

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Gebruikersavatar
Yasmeen91
Berichten: 18
Lid geworden op: 17 apr 2022, 11:26
Gender: Trans MtF
Voornaamwoorden: Zij/haar

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Yasmeen91 »

krokokylz schreef: 11 jan 2023, 13:32 Ik ben bijna aan de beurt en ik maakte me veel zorgen over dat het niet gaat uitzien. Maar Yasmeen, nu dat ik het lees je hebt me geruststelling gegeven. Ik ben echt opgelucht. Ik ben zo een perfectionist dat ik mijzelf gek maakte met de gedachten dat het niet gaat uitzien. Wat zijn je tips en adviezen vóór de operatie en tijdens herstel?
Hii,

Ik heb voor de operatie vooral op m’n levensstijl gelet. Ik heb 3 maanden vooraf aan de operatie best intensief gesport. Zo’n 4 a 5 keer per week. Dat heeft er denk ik wel deels voor gezorgd dat ik zo goed uit de operatie ben gekomen. Ook heb ik daarnaast op m’n voeding gelet, en
ongezonde gewoonten als roken en drinken vermeden. Maargoed, wellicht spreekt dit allemaal wel voor zich.

Ik heb wel relatief lang bedrust gehouden na de operatie. Ik ben toch ruim 4 weken niet m’n bed uitgekomen (behalve om te eten, douchen of naar de wc gaan). Ik lees best veel verhalen dat mensen al vrij snel gaan lopen, sporten en fietsen. Ik heb alle lichamelijke beweging zo lang mogelijk uitgesteld. Na een maand ging ik wel steeds langere stukken lopen en sporten heb ik echt 3 maanden mee gewacht. Seks ben ik na 4 maanden mee begonnen.

Achteraf heb ik misschien wat onvoorzichtig gedilateerd. Ik zat na een paar weken al met de grootste maat dilatator van soul source (oranje). Ik kreeg daardoor een klein wondje van binnen en dat deed echt veel pijn met dilateren voor ongeveer 2 a 3 weken lang. Daarna was de pijn ineens weg van de een op andere dag. De arts gaf aan dat ik iets te fanatiek was en te snel m’n grenzen opzocht. Dat had ik achteraf dus iets voorzichtiger moeten doen.

Uiteindelijk zou ik wel zo dicht mogelijk bij het advies blijven van de chirurg. Hij weet denk ik wel het beste wat je wel of niet moet doen. Zijn adviezen zijn ook niet bij iedereen hetzelfde. Hangt af van veel factoren, zoals leeftijd, lichaamsbouw etc. Maar dit is hoe ik het heb gedaan.
Gebruikersavatar
Marije
Berichten: 1324
Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: --

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Marije »

Ik sluit me hierbij aan, ik heb de operatie hopelijk binnenkort en sport me een slag in de rondte... veel wandelen, buikspieroefeningen en planken. Gezond eten, niet roken (nooit gedaan, echt nooit) en geen alcohol.
:hbeat: vrouw :hbeat: mama :hbeat: dochter :hbeat: zus :hbeat: gelukkig :hbeat:
Gebruikersavatar
Yasmeen91
Berichten: 18
Lid geworden op: 17 apr 2022, 11:26
Gender: Trans MtF
Voornaamwoorden: Zij/haar

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Yasmeen91 »

Marije schreef: 11 jan 2023, 15:54 Ik sluit me hierbij aan, ik heb de operatie hopelijk binnenkort en sport me een slag in de rondte... veel wandelen, buikspieroefeningen en planken. Gezond eten, niet roken (nooit gedaan, echt nooit) en geen alcohol.
Alvast heel veel succes! En mocht je vragen hebben mag je me altijd een berichtje sturen!

Groetjes Yasmin
Gebruikersavatar
Marije
Berichten: 1324
Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: --

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Marije »

Ik heb inmiddels twee-en-een-halve week geleden mijn SRS gehad bij Dr. Kanhai. Ik heb net mijn controle gehad en dit leek me een mooi moment om ook mijn verhaal even toe te voegen aan dit draadje.

Op maandag 13 februari moest ik me om 6.45 melden bij de kliniek. Omdat we zelfs zonder files anderhalf uur van Velsen af wonen zijn we op hotel gegaan. We hebben gekozen voor Van Der Valk in Akersloot. Dit is 10 minuten rijden vanaf de kliniek en het is een kwalitatief goed hotel. Ik wilde graag nog een keer in bad voordat het voorlopig niet meer mag, we moesten natuurlijk het klysma plaatsen en er zijn daar voldoende plekken om de auto op te laden.

Tijdens het plaatsen van het klysma hebben we in een deuk gelegen, mijn vrouw en ik. Nog geen 10 minuten na het plaatsen kwam alles eruit en daarna ben ik lekker in bad gegaan en heb me gedouched.

De opname ging vlot, iedereen was lief en vriendelijk en voordag ik 't wist werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik mijn infuus kreeg en een paar stickers op mijn buik. Dit werd gedaan door Ed, een hele lieve man die me gerust stelde. Mijn hartslag was verder niet verhoogd en de bloeddruk was prima.

Vervolgens naar de OK, en direct onder narcose en het volgende wat ik me herinner was dan ook het wakker worden bij Ed.

"Is het weg?" Vroeg ik aan Ed, en zijn antwoord was bevestigend. Vervolgens heb ik liggen huilen van blijdschap.

Na de operatie voelde ik me gelijk prima, niet duf en heb ik direct gegeten en met iedereen gebeld en geappt dat alles goed was gegaan.

Je mag gelijk kijken en het "resultaat" zien. Het is dan niet niet echt blauw, dat komt later pas, en het was heel bijzonder om voor het eerst te zien dat het goed is.

Die nacht heb ik heel veel pijn gehad en heb ik slecht geslapen. De ochtend heb ik die slaap ingehaald en met een ijscompress tussen mijn benen duf liggen wezen. In de middag zijn mijn ouders langsgeweest met een van mijn dochters, dat gaf wat afleiding. Verder goed gegeten.

Ook voor het eerst gestaan en wat rondgelopen. Erg onwennig.

De nacht erna goed geslapen en dan mag je eigenlijk gelijk naar huis. Heel raar, maar achteraf wel heel fijn.

Mijn broer haalde me op en de rit naar huis was echt niet fijn. Eenmaal thuis op de bank viel het weer mee en de dagen erna knapte ik langzaam maar zeker op. Veel slapen, heel veel slapen.

Traplopen ging gelijk prima. Dat had ik vantevoren niet verwacht. Ik had erop gerekend dat ik een paar dagen in de woonkamer zou slapen.

Slapen kan de eerste dagen alleen op je rug, en dat ben ik niet gewend en ik vond dat niet prettig.

Een week na de operatie moet je je dus weer melden bij de kliniek. De rit in de auto ging al veel beter en het lopen ging me inmiddels ook goed af.

Tijdens dat bezoek wordt het catheter verwijderd, de watten uit je vagina en je moet voor het eerst dilateren.

De diepte bij mij is "gewoon normaal" 14 centimeter maar het dilateren deed pijn, ik vond het ronduit vervelend.

De avond voordat we naar de kliniek gingen hadden we wel gezien dat op de clitorishoed wat zwarte plekjes zaten. Eerder waren die nog niet zichtbaar omdat alles bont en blauw is.

Kanhai was verder tevreden en na een heerlijke douche gingen we na 5 uur naar huis. Het was een lange en vermoeiende dag.

De dag erna heb ik ook weer veel geslapen.

Daarna begon ik langzaam op te knappen. Ik heb direct een andere dilatorset gekocht en daarmee werd het dilateren langzaam prettiger. Ik kon steeds beter lopen en begon de kleine klusjes in huis weer op te pakken. Ik heb zelfs mijn dochter een paar keer naar school kunnen brengen en ophalen en daarna liep ik zelfs nog wat verder.

De zwellingen werden steeds minder en na een week of twee durfde ik goed te kijken met een spiegel naar het resultaat. Toen schrok ik eventjes.

De zwarte puntjes waren eraf gegaan bij het douchen en daar kwam wondvocht uit. Dat is vies, wit en groen. Daarnaast was een van mijn schaamlippen heel dik.

Daar heb ik best eventjes twee dagen over in de rats gezeten. Had ik dan toch pech? Is er iets niet goed? Heb ik teveel gewandeld/bewogen?

Het wondvocht begon te irriteren aan het maandverband en de dag voor de controle in Velsen heb ik bijna de hele dag de wonden aan de lucht laten drogen zonder maandverband.

Eenmaal bij Dr. Kanhai voor de controle werden mijn zorgen weggenomen. Alles zag er verder mooi uit. Er zaten ook wat wondjes bij de ingang van de vagina en dat was jammer en vervelend maar die wondjes trekken allemaal weg.

De zwellingen moet ik gaan masseren en alles zoveel mogelijk op lucht laten herstellen.

Dat masseren vind ik een beetje eng... maar inmiddels een beetje geprobeerd en het valt reuze mee.

De volgende afspraak is over zeven weken. Als dat is geweest zal ik nog eens een update plaatsen.

Ik ben blij en gelukkig. Het is een ongelofelijk spannende gebeurtenis vol emoties en er gaat heel veel tijd in zitten. Het heeft veel impact op mijn gezin, maar aan de andere kant is het ook nog wel weer gezellig om zo thuis te zijn, vooral nu de kinderen een week vakantie hebben.

Als voorbereiding op de operatie heb ik heel veel gesport, buikspieroefeningen gedaan en gewandeld. Ik kan dat iedereen aanraden en ik weet zeker dat het mijn herstel bevorderd heeft.

Dat er een paar stukjes huid afsterven is heel normaal en niks aan te doen, ik heb alleen de domme pech gehad dat het bij mij net op een plekje zit waar je er veel last van hebt.
:hbeat: vrouw :hbeat: mama :hbeat: dochter :hbeat: zus :hbeat: gelukkig :hbeat:
Brownie
Berichten: 208
Lid geworden op: 25 aug 2020, 16:38
Gender: Geen

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Brownie »

Yasmeen91 schreef: 10 jan 2023, 20:14 Daarnaast is er een g-spot gemaakt van binnen en heb ik de mogelijkheid gekregen om van mijzelf nat te worden bij opwinding.
Kan je daar iets meer over vertellen? Hoe maakt dr Kanhai dat?
Brownie
Berichten: 208
Lid geworden op: 25 aug 2020, 16:38
Gender: Geen

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Brownie »

Gebruikersavatar
Marije
Berichten: 1324
Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: --

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Marije »

Brownie schreef: 19 apr 2023, 20:27
Yasmeen91 schreef: 10 jan 2023, 20:14 Daarnaast is er een g-spot gemaakt van binnen en heb ik de mogelijkheid gekregen om van mijzelf nat te worden bij opwinding.
Kan je daar iets meer over vertellen? Hoe maakt dr Kanhai dat?
Ik heb het vandaag aan Dr. Kanhai gevraagd, ik was er toch. Hij wil 't niet vertellen. Sorry.

We hebben het er wel over gehad, ik vertelde 'm dat mijn vagina soms vochtiger is na het dilateren dan ervoor en als ik met mijn minivibrator speel loopt het vocht soms tussen mijn benen door. Hij was daardoor geintrigeerd en vroeg me het soort vocht beter te beschrijven.

Wist ik veel dat hij 't zou vragen, ik trek daar niet mijn vinger doorheen ofzo... dus ik heb 'm beloofd erop te letten en te proberen het te beschrijven.

Over vier weken moet ik weer naar Velsen, er zat wat wild vlees wat hij heeft weggehaald en dat wil hij in de gaten houden.

Wel een heel gedoe, 4 en een half uur van huis voor een afspraak van 10 minuten.

Behalve het wilde vlees (paar kleine puntjes) was alles goed en ben ik blij, hij ook.
:hbeat: vrouw :hbeat: mama :hbeat: dochter :hbeat: zus :hbeat: gelukkig :hbeat:
Gebruikersavatar
Marije
Berichten: 1324
Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: --

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Marije »

Nog een kleine aanvulling op het verhaal van gisteren.

Gisteren had ik best veel pijn (niks vergeleken met na de operatie maar toch).

Vanmorgen werd ik wakker en ik kon veel beter bukken en gaan zitten. Blijkbaar zorgden die plekjes voor het trekkende gevoel in mijn venusheuvel.
:hbeat: vrouw :hbeat: mama :hbeat: dochter :hbeat: zus :hbeat: gelukkig :hbeat:
Gebruikersavatar
Vera M
Berichten: 107
Lid geworden op: 01 apr 2019, 19:46
Gender: Vrouw

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Vera M »

Beste Anne Celeste,
Dat je je ervaring deelt is natuurlijk fijn voor anderen.
De manier waarop je dat doet vind ik respectloos en niet passen op dit forum.
“Je was niet van plan een vagina te nemen” dat is wel heel ongelukkig en makkelijk uitgedrukt. MKV is niet de HEMA.
Verder vind ik je taalgebruik ronduit ordinair. Dat is geen taal die een vrouw bezigt. Ook geen man trouwens.
Je schrijft bijvoorbeeld over een piemel, een piszak, dat je dilatatieset ruk is, er dode stukken zijn afgeknipt. Je hebt het over gele stinktroep, een uitgelubberde flap en het gaat de hele tijd over je clit en poep. Ik vond het weerzinwekkend om te lezen en respectloos richting Dr. Kanhai. Hij is een zeer kundig chirurg. Je doet het voorkomen alsof hij een slager is. Dat stoort me.
Voor mij is mijn vagina iets van mezelf en het mooiste wat me overkomen is, waar ik met respect over praat als ik dat al zou doen.
Dr. Kanhai heeft je leven gered. Althans voor mij is dat zo. Ik ben hem diep dankbaar en dan vind ik het niet fijn om te lezen hoe je schrijft over zijn ingreep voor jou. Een noodzakelijke ingreep als het goed zou zijn. Ook voor mensen die nog geopereerd moeten worden lijkt het me niet fijn om te lezen. Hou het een beetje netjes en respectvol svp. Het is het mooiste wat je is overkomen hoop.ik.
Je kunt niet zomaar een vagina nemen. Zo makkelijk gaat dat allemaal niet. Het is een veel dieper gevoel.
Ik wens je in ieder geval een goed herstel.
Vera

AnneCeleste schreef: 25 jul 2022, 13:01 Het is nu vier weken geleden dat ik geopereerd ben door dr Kanhai, dus ik dacht laat ik maar eens een samenvatting maken met hoe het tot nu toe is gegaan.

Allereerst, ik was in eerste instantie helemaal niet van plan om een vagina te nemen. Ik had vooral dysforie omtrent de ballen, en die heb ik uiteindelijk ook een paar jaar geleden door dr Kanhai laten verwijderen. Ik hoopte dat dit genoeg zou zijn voor mij, en dat dit misschien ook wel de mogelijkheid zou brengen om te tucken, zodat ik wat meer soorten kleding kon dragen. Helaas ging dat feest niet door en heb ik nog nooit succesvol getuckt. Ook merkte ik dat ik best jaloerse gevoelens kreeg als ik verhalen hoorde van anderen die wel het hele SRS gebeuren doorstaan hebben. Zelfs van complete nachtmerrie verhalen dacht ik er nog altijd bij, ja maar je hebt het wel gedaan en ik niet.

Anyway, augustus vorig jaar ben ik dus weer naar Velsen gegaan om met de dokter te bespreken hoe hij mijn piemel ging origamiën naar een vagina. Hij had destijds bij de orchidectomie ook een flap huid weggehaald zodat er niks zou blijven bungelen, maar hij verzekerde mij dat er nog meer dan genoeg over was om een mooie vulva van te bouwen (eerlijk gezegd was ik ook wel vrij groot geschapen, wat dat tucken dus verpestte).
Lekker laseren dus, dat ene plekje tussen de poepert en waar vroeger mijn balzak zat, en gek genoeg was hij na drie sessies al tevreden over hoeveel haar er nog zat. Nou goed, ik heb nog één sessie extra gedaan om het af te leren.

Op 27 juni was het zo ver, ik moest er om 6:45 zijn dus ik had de wekker om 3:00 en nam de nachttrein richting de kliniek. Ik was doodop, maar ik wist dat ik toch vooral zou slapen die dag. Om 8 uur was ik daadwerkelijk aan de beurt en om half twee was ik al weer wakker met een ijsje in mijn bek. De dokter kwam om een uur of vijf nog langs om te vertellen dat alles goed was verlopen en hij vond het er prima uitzien. Bij mijn clit was het wel een bloederig zooitje, dus daar heeft ie toen nog een gaasje op gepropt.

Eten en drinken ging ook gelijk goed, en helemaal geen last van pijn ofzo. Wat ik wel heel vreemd vond was dat mijn duimen tintelden en ik mijn linker arm niet goed kon aansturen, ik greep telkens mis naar dingen. Dat kwam dus doordat tijdens de operatie mijn armen uren lang in een foute positie hebben gelegen en "in slaap" zijn gevallen (dit duurde een dag of vier voor het helemaal voorbij was, maar het was wel een beetje eng dat het zo lang duurde).

Tweede dag was beetje proberen opstaan uit bed, tuurlijk was ik heel duizelig en moest gelijk weer liggen maar later ging het wel en heb ik wel wat rondjes gelopen. Aan het einde van de dag was ik het wel enorm zat om daar te liggen, maar gelukkig kon ik de ochtend daarna weer naar huis. De prop op mijn clit hebben ze laten zitten, want die was compleet vastgeplakt; dat zien we maandag wel zeiden ze.

De eerste week thuis was echt waardeloos, vooral geslapen en af en toe de vijf stappen genomen om de piszak te legen in de wc. Ik had niet de energie om wat dan ook te doen. De situatie tussen mijn benen meurde ook een uur in de wind, hoe goed ik ook schoonmaakte.
Daarnaast kon ik dus de hele week niet poepen... Je krijgt van de apotheek wat zakjes laxeermiddel mee die zouden moeten helpen, maar ik heb die braaf elke dag gebruikt en dat deed dus helemaal niks. Tijdens een poeppoging was er ook een prop ter grote van een ei van de tampon uit mijn vagina geplopt, maar dat was kennelijk niet zo erg en ik mocht dat gewoon afknippen.
Dit is ongeveer hoe het hele geval er die week uit zag (vooral aan de linker kant had ik een enorme zwelling):
Afbeelding

Op maandag, een week na de operatie kom je terug in de kliniek om de katheter en de tampon te laten verwijderen. Je moet dan ook bewijzen dat je kan plassen en dilateren.
Nou wat een dag... de katheter en tampon weg laten halen was echt enorm kut en voelde heel naar, maar dat was in ieder geval zo voorbij. Ik heb lekker liggen janken, maar gelukkig zijn de verpleegsters heel lief.
Voor het plassen had ik wat moeite met ontspannen, maar bij mij hielp het om even een muziekje op te zetten waar ik me op kon concentreren. De tweede keer plassen was eigenlijk heel makkelijk. Voorlopig wel op sproeistand natuurlijk.
De prop op mijn clit was er de dag hiervoor pas afgevallen, en wat daaronder is gebeurd is niet echt super. De verpleegsters zagen het en hadden echt zoiets van "wat is dat?!" nou top, heel geruststellend. De dokter kwam die dag ook nog even controleren en hielp ook niet echt mee, die kon mij vertellen dat het er erger uit ziet dan het is. Lekker. De binnenste schaamlippen waren helemaal donkerblauw en dat was kennelijk niet normaal.
Nou goed, dilateren geen probleem en na vier uur daar weer naar huis.

De ochtend daarna heb ik pas voor het eerst weer gepoept, dankzij een klysma die ik mee had gekregen. Wat een ellende was dat, ik had die nacht amper geslapen, kreeg allemaal rillingen en zweette mijn hele bed door. Pro tip: poep vaker dan één keer per week.
Wel echt een opluchting, maar ik was die hele dag nog echt kapot. Pas rond een uur of tien 's avonds was ik weer een beetje aanwezig en die dag heb ik ook gelijk de dilatatie over geslagen.

Rest van de week werden de binnenste schaamlippen steeds zwarter, hardstikke dood dus. Jammer, maar ik moest het gewoon goed schoonhouden en blijven dilateren. Dilateren gaat prima, hoewel de dilatatieset die je mee krijgt echt ruk is. De schroefdraad van beide maten die ik moest gebruiken was gelijk die eerste week al kapot. Nummer twee gaat er wel super makkelijk in en nummer drie past ook helemaal met wat geduld.
De zwelling ging langzaam naar beneden, dus het hele gebeuren begon er ook een stuk minder eng uit te zien gelukkig.

Op 14 juli mocht ik op controle. Hij heeft toen alle dode stukken eraf geknipt, maar voor de rest vond hij het er prima uit zien. Hij was een beetje verbaasd dat ik mijn g-spot niet voelde, zelfs als ie er tegenaan porde. Hopelijk komt dat nog goed dan, want als die het niet doet, en het bij mijn clit dus ook een shitshow is, dan wordt dat nog wat. Maar ach, seks is toch overrated.
Hij maakte zich wel genoeg zorgen om mij twee weken later nog een keer te willen zien, voor hij op vakantie gaat.

Sindsdien gaat het een stuk beter. Ik heb een nieuwe dilatatieset gekocht (Soul Source!) met net iets grotere diameter, en dat gaat ook helemaal prima. Waar stukken afgestorven zijn is ook al aan het helen - het ziet er niet uit, maar beter dan al die gele stink troep. De binnenste schaamlippen zijn nu soort van flarden van roze en rood en vrij stug en zitten ook mijn urinebuis een beetje in de weg. Mijn clit zou daar ergens in moeten zitten, maar ik heb geen idee waar.
Dit is de een impressie van de huidige look:
Afbeelding

De laatste dagen kan ik al weer een eindje lopen, boodschappen doen, naar het park enzo. Huishoudelijke dingen lukken ook wel aardig, zo lang als ik maar veel rust neem tussendoor.

Ik ben benieuwd hoe de dokter donderdag het er allemaal uit vindt zien en wat hij eraan zou kunnen doen. Ik maak me vooral zorgen over de resten van de binnenste schaamlippen en een enorm uitgelubberde flap van de linker buiten schaamlip.
Gebruikersavatar
Vera M
Berichten: 107
Lid geworden op: 01 apr 2019, 19:46
Gender: Vrouw

Re: Mijn SRS bij dr Kanhai

Bericht door Vera M »

Beste Anne Celeste,
Ik lees je bericht nogmaals.
Het wordt er niet beter op. Het wekt vij mij steeds meer afschuw op.
Ik lees ook dat je een ijsje in je bek kreeg, er een gaasje op je clit werd gepropt en het een bloederig zootje was.
Ik vraag me ook af wat de meerwaarde van die vreselijke plaatjes bij je bericht is.
Ik vraag me oprecht af waarom je een transitie zo lelijk neerzet ?
Het doet geen recht aan het vreselijke gevoel dat genderdysforie is. En het doet al helemaal geen recht aan de bevrijding.
Ik hoop vooral met mijn reactie dat mensen zich door jou reactie niet laten ontmoedigen.
Geloof me het is het mooiste wat je kan overkomen. Natuurlijk is het een zware ingreep. Maar de pijn en het ongemak is het dubbel en dik waard. Ik zou je willen vragen daar rekening mee te houden en de ingreep wat subtieler te omschrijven.
Waarvoor alvast dankjewel.
Vera