Bedankt. In ieder geval, ga ik nooit 100% alles over mij delen, zelfs met medische specialisten. Gelukkig, na het corrigeren van de onjuste informatie in de brief voor mijn huisarts en na het vernietigen van medisch dossier bij UMCG, heb ik geen nood om naar Nederlandse ziekenhuizen weer te gaan. Echt gelukkig. Ik hoorde ook dat in Nederland, in spoedsituaties (zoals, poging tot suïcide of autoongeluk) bij ziekenhuizen hebben ze, in ieder geval, recht om alles aan te vragen van een huisarts van een bewustloze betrokkene... En dat doen ze. Huisartsen bewaren die informatie ten minste 15 JAAR. Dus zelfs een trans vrouw, over transgenderverleden van wie niemand niks wist, die 10 jaar geleden een transitie heb gehad, kan, in dit geval, een verschrikkelijke "outing" krijgen. Dus artsen bij spoedeisende hulp kunnen gewoon zien, dat de persoon geen biologische vrouw is en welke operaties die persoon precies had. Dat is onacceptabel voor mij. Ik ga Nederland na enkele maanden (na einde van mijn transitie en na de voornaamswijziging) verlaten, maar, in ieder geval, kan ik Nederland nog bezoeken, en daarom ga ik dan mijn medisch dossier bij de huisarts later ook laten vernietigen, want zelfs voor spoedeisende situaties kan dat deze informatie niet verstrekt worden. Te gevoelig en helemaal onacceptabel voor mij. Privacy first. Zelfs in geval van spoed blijft het zo. Privacy first. Dat ben ik.Frederieke schreef: ↑22 dec 2022, 09:39 Beste Ana,
Die laatste regel is wat mij betreft illustratief. Maat ik kan begrip opbrengen voor beide kanten.
Aan de ene kant dat jij in de vecht modus zit, zo heb je jezelf door een verschrikkelijk moeilijke tijd heen geslagen. Maar misschien moet je er over nadenken om die vechtmodus nu los te laten, dan maak je het leven voor jezelf een stuk gemakkelijker.
Aan de andere kant heb ik wel degelijk begrip voor de psycholoog van het UMCG. Ik ken haar niet, net zo min als ik jou ken, maar ik geloof absoluut niet dat ze dom is, zoals jij het noemt. In Nederland is het bij mijn weten verplicht om, voordat genderdysforie als diagnose gesteld mag worden, ook onderzoek naar andere 'stoornissen' (ik haat dat woord) te doen, die kunnen verklaren wat zich in jouw leven heeft afgespeeld. Dus moest ze die vragen wel stellen, zeker nadat jij haar op het spoor had gezet. Anders had ze zich juist onprofessioneel gedragen, in de ogen van collega's althans.
Als je alleen een deskundigenverklaring wilt, om je naam te kunnen veranderen, dan is dat veel makkelijker. Daar is dat hele traject niet voor nodig, maar dan moet je de kosten zelf betalen, die anders 'verstopt' zitten in het traject tot diagnosestelling. Psychologen moeten nu eenmaal ook geld verdienen, dus daar is wat mij betreft niets mis mee.
Wat betreft jouw punt over privacy, dat is in Nederland op een andere manier georganiseerd. Artsen en psychologen hebben geheimhoudingsplicht en zullen jouw gegevens nooit zonder jouw toestemming met anderen delen, anders dan via collegiale toetsing. Of de informatieverstrekking terug naar de verwijzer (huisarts). Ze zullen het zeker nooit met derden of de verzekering delen. Dat vertrouwen moet de basis vormen om je lief en leed met artsen en psychologen te kunnen delen. Ik kan me goed voorstellen dat jij, met jouw geschiedenis, dat vertrouwen niet hebt. Maar probeer het ook van de andere kant te bekijken. Volgens mij ben je heel erg intelligent, als ik alleen al het Nederlands lees dat je schrijft. En dat je naast Russisch ook Engels en Spaans kent.
Just my 2 cents, en nogmaals wens ik je het allerbeste toe.
Groetjes, Frederieke.
Ik weet dat ze nooit deze informatie met derde personen kunnen delen, maar die medische communicatie tussen artsen (samen met erg gevoelige geheimen) is ook onacceptabel voor mij. In Rusland is dat onmogelijk, want bijna iedere transgender gaat voor transitie naar privéklinieken, die helemaal geen connecties met gewone ziekenhuizen/poliklinieken hebben. Er zijn ook geen huisartsen. Dus, in noodsituaties is deze informatie ook een geheim. Zelfs binnen één stad kan dat nooit tussen artsen zich verspreiden. Ik wist een persoon, wie wél wilde dat in spoedsituaties (ook in geval van bewustloos zijn) delen, en daarom had ze een tatoo met letters "XY" op haar borst, maar dat was alleen haar keuze (sommigen hebben ook tatoos met bloedtype, bijvoorbeeld "A+" op hun lichamen, maar dat is ook hun keuze).
In Nederland moet ik met deze artsen altijd een echte krijger blijven en altijd aandachtig blijven. In de toekomst alleen een privéendocrinoloog en een partner kunnen het geheim weten.