Om mee te beginnen: zonder de publiciteit die wij, en velen voor ons, van Wendy Carlos tot Kelly van der Veer en van Lynn Conway tot Sam Bettens, hebben gemaakt, had jij nog in de kast gezeten en niet geweten hoe je er uit moest komen.
Afgelopen vrijdag stapte ik in Breda op de bus, en ging zitten op een van de weinige plekken die nog over waren in de bus. De man naast me schraapte zijn keel en vroeg me: "Sorry dat ik het vraag, maar ik haal jullie namen altijd door elkaar, was jij nou Eva of Emma?" Vervolgens vertelt hij dat hij na een bezoek aan T-Breda, jàren geleden, eindelijk de stap had durven nemen naar zijn huisarts, zijn transitie nu bijna had afgerond, en nog nooit zo midden in het leven had gestaan als nu.
Dat *jouw* probleem is opgelost wil niet zeggen dat dat dan meteen maar voor iedereen is. En dat beetje ongemak dat jij van dit soort artikelen ervaart weegt niet op tegen het profijt dat anderen er van hebben.
En hoezo is het stigmatiserend als transgender mensen elkaar in de kroeg ontmoeten? Want dat doen 'normale' mensen nooit of zo?
vrouw 