Nazorg srs

[Marije]

Het viel mij echt reuze mee. De persoon die mijn kamergenoot was had vulva en liep echt veel sneller rond als ik. Dus dat zou je kunnen doen als je opziet tegen dilateren.

[Esther78]

Wat ik kan aanraden is:
- zorg, indien mogelijk, dat iemand de eerste paar dagen permanent aanwezig kan zijn om je te helpen je thuissituatie op te starten.
- iemand die je eten kan voorbereiden, je kleding kan wassen en eventueel kan helpen met het reilen en zeilen rondom het nieuwe geslachtsorgaan.
- de plek om te dilateren moet behaaglijk zijn.
- een spiegel om te zien wat je doet.
- hygiëne is super belangrijk. Zorg voor hand-desinfectie-spul. Celstof-matjes tegen het lekken die je tijdens het dilateren kunt gebruiken, glijmiddel op waterbasis
- een lekkere stapel aan washandjes , handdoeken en onderbroeken.
- methode om je te ontspannen
- normaal zacht toiletpapier voelt aan als schuurpapier. Je wilt het tenslotte schoon hebben. Ik heb washandjes voor eenmalig gebruik nat gemaakt en van vloeibare handzeep voorzien, in een plastic diepvries zakje gedaan tegen uitdrogen. Zodoende had ik een voorraadje van een stuk of 4,5 voor de grijp.
- voor het schoonmaken na plassen had ik een litermaat en een stapel zachte keukendoeken om de vagina te deppen. Geen wc-papier, want dat was te hard.
- en ik heb een 2e aftakking op de doucheslang om het vaginakanaal te spoelen na dilateren.

Ik kon gelukkig terugvallen op mijn ouders.

[Marica]

Even terug naar vorig jaar. In het MKV liep ik al op de trap, zo makkelijk ging het met mij. Thuis dilateren ook. Zitten was wel een dingetje, maar als ik eenmaal zat ging het wel, alleen die eerste momenten. Ook in de auto dat donutkussen mee.
Dat slangetje voor het spoelen is waardeloos. Dat daar geen makkelijker ding voor is.
Nodig:
Washandjesvoorraad, donutkussen koop die alvast, oude handdoeken, glijmiddel op waterbasis, spiegeltje om je vagina te bekijken.
Menstruatieondergoed was een tip van mijn vrouw, en ik moet zeggen, een uitkomst. Geen geklooi met inlegkruisjes en ja die verslijt je anders bij de vleet. €€€€€.

Nu ruim een jaar later, en ik dilateer soms 1 keer in de week, soms 1 keer in de 2 weken. Plassen gaat gewoon goed nadat alles gslonken is. In het begin net een sproeikop, maar dat verdwijnt. Doet het dat niet? Trek aan de bel, je bent echt niet de enige met dat 'probleem' na een SRS.


Het is dat ik getrouwd ben en een helpende hand in de buurt had. Had ik het alleen gekunt? Ja, met moeite. Boodschappen kun je thuis laten bezorgen de eerste maand. Maar het allerbelangrijkste, blijf bewegen! Als je kan lopen kan al een heleboel, echt. De eerste week alleen niet echt omdat ik met die katheter zat. Die kon ik wel aan een rok hangen met een wijde trui erover. Je zag er niets van. Ik haakte die plaszak gewoon op heuphoogte vast en trui erover. Zo kon ik toch de deur uit als het moest. Na die week moest ik toch naar MKV om die slang er uit te laten halen. Zo vonden het een prima oplossing.

[Marije]

Als je bij het VUMC wordt geopereerd blijf je veel langer en wordt je niet met een plaszak naar huis gestuurd. Die eerste week is dan veel gemakkelijker. Radboud rn Groningen is ook een week in het ziekenhuis.

[Fay Ola di jee]

Dank voor de bijdragen, wat een gedoe

Vulvaplastiek lijkt me toch een stuk minder gedoe wat dat betreft

Ik vind het een lastige beslissing , maar dan maar geen coïtus.

Ik heb me aangemeld voor de vulvaplastiek, twijfelde nog, en de twijfel daarover is nu weg.

Het besef groeit wel dat ik dit iig niet alleen kan en wil doen.

Hulp ben ik dus aan het uitzoeken , familie, vrienden, helaas. Kan daar geen beroep op doen

Nog maar eens goed praten met het vu.

In principe na 4 dagen naar huis bij vulvaplastiek.

Afgelopen 10 jaar waren als zwaar, maar dit voelt emotioneel ook superheftig...het is niet alleen de operatie, het is het hele besef er omheen hoe kunstmatig alles is, en je nooit de vrouw zal zijn die je hoorde te zijn, en wat je allemaal hebt moeten missen de eerste 40 jaar van je leven....ik vind het een drama....



Fay

[Andastre]

Ik had kort na mijn srs eigenlijk geen enkele nazorg alles zelf moeten doen en om eerlijk te zijn had ik er ook geen moeite mee, ik zat nog geen 2 weken na mijn operatie alweer op de fiets en dat ging vrij goed.

Maar ik moet ook zeggen waren toen andere tijden 22 jaar terug,
Niemand van diegene die ik kende en ook in het traject zaten hadden enige vorm van hulp, maar dit wil uiteraard niet zeggen dat jullie het ook zo moeten aanpakken.
Het aanvragen van hulp in huishouding of dat soort dingentjes was eigenlijk ook niet eens bij me opgekomen, moet wel eerlijk zijn dat ik een vrij hoge pijngrens had destijds.
Er is nu veel meer mogenlijk maak er gebruik van .

[Marica]

Pijnstilling heb ik niet gebruikt, want ik had geen pijn die bestreden moest worden. En ook ik zat na twee weken op de fiets, met gek genoeg geen klachten of bloedingen of zo.
Dr Kanhai moest er zelfs om lachen.

[Andastre]

Ah das toeval jij ook Dr Kanhai gehad ik dus ook aardige vent en goed chirurg.

[Fay Ola di jee]

Ok, je weet niet wat je kunt verwachten he, rekening houden met the worst case...( Geen woordspeling )


Maar het valt dus voor velen weg mee.

En dan nog het mentale stuk, opluchting? Bevrijding?

[Marije]

Ja, opluchting... eindelijk zit daar gewoon wat er altijd had moeten zitten. Geen geklooi meer met speciaal ondergoed. Niet meer elke keer als je gaat douchen, omkleden of naar het toilet gaat geconfronteerd worden.

Zelf vind ik 't dan wel weer fijn dat ik erg gewoon "iets in kan stoppen" en dat dat ook lekker voelt.

Ik heb me echter ook een paar keer flink gerealiseerd dat kinderen krijgen echt niet meer kan. Ja ik weet 't ik ben 46 en ik heb er al vijf... maar je vraag hoe 't voelt dus krijg je alles...

Daarnaast blijft ook een stukje schuldgevoel naar mijn vrouw. Ook dat wordt ruimschoots gecompenseerd doordat ik een fijner persoon ben, maar ook dat hoort bij het hele verhaal.