Hypothetische vraag, private zorg.

[Annabel]

In het huidige zorgstelsel is het al mogelijk om als behandelaar te kiezen om niet gecontracteerd te worden. Je moet je nog steeds houden aan de afspraken die instanties zoals de NZa hebben gemaakt, maar de cliënt kan met een restitutiepolis een volledige vergoeding krijgen, of omdat dit type zorgverzekering gaat verdwijnen, via o.a. het hinderpaalcriterium minstens 60%-85% vergoed krijgen. Alhoewel er wel een wet in de maak is die dit ook anders maakt.

Maar in iets andere vorm, doet me dit wel denken aan de discussie van het ziekenfonds en particuliere verzekeringen, welke in 2006 zijn afgeschaft om ons (ahum) geweldige huidige zorgstelsel gebaseerd op 'marktwerking' op te richten. Andersom was er dan dus deze discussie:
Moeten we terug naar het ziekenfonds?

Voorstanders van de huidige zorgverzekeringswet vinden dat we meer tijd moeten nemen om het nieuwe systeem te perfectioneren. Zij wijzen erop dat het ziekenfonds niet langer houdbaar was. Het systeem van de ziekenfondsverzekering en de particuliere verzekering die was gebonden aan een inkomensgrens zou leiden tot tweedeling in de zorg en ongelijke behandeling van zieken. Particulier verzekerden zouden voorrang hebben in de zorg ten koste van de mensen in het ziekenfonds. Mensen die particulier verzekerd waren, klaagden vaak over de hoge opslagen die ze moesten betalen. Het systeem werd in 2006 afgeschaft.

Een (sociaal) zorgstelsel moet nou eenmaal werken voor de massa. En de massa heeft niet veel geld.

Over de NHS; hier zijn het vaak dezelfde artsen die zowel in de NHS als particulier werken, met verschillende wachttijden. De gemiddelde wachttijd voor een publieke gender kliniek is 6 jaar, maar een privé endocrinoloog is te regelen in maanden. Dit zijn echter vaak dezelfde artsen, die dus 1 dag per week privé werkt. Dit komt o.a. doordat de NHS onbetaalbaar is geworden en dus moet er aan alle kanten worden bezuinigd, net zoals in Nederland overigens. Met de NHS kun je als ingezetene gratis gebruik maken van de zorg en je hebt de optie om je particulier te verzekeren voor veelal hetzelfde bedrag dat je in Nederland betaald aan een zorgverzekering.

Maar met de privé kliniek is niet meer capaciteit gecreëerd. Want een ander heel hardnekkig probleem in de zorg is het personeel vinden!
Hierbij moet ik wel melden (en ik heb dit al meerdere malen op het forum gedaan, maar wordt nooit gelezen denk ik), is er zoiets als een omzetplafond en dat is natuurlijk wel heel schadelijk als er enorme wachttijden zijn. Hier kan het dus zo zijn dat die onbenutte zorg die niet ingekocht is, te besteden aan 'de hoogste bieder'.

Overigens met de kennis die ik nu heb van de genderwereld zou ik (net zoals Marije zegt) ook binnen 1.5 jaar van intake tot SRS kunnen, het is nog steeds mogelijk, zelfs in het huidige systeem. Hierbij is het wel belangrijk dat je assertief bent en verder kijkt dan de UMCs

[Annabel]

Dit scheelde mij veel wachttijd omdat niet hoefde te wachten tot ik een deskundigenverklaring had (die zou pas negen maanden later komen, toen ik bij T-cendent eindelijk door de wachtlijst + behandeling heen was).

Voor de zekerheid; Dit heb ik ook al meerdere keren op het forum genoemd. Een deskundigenverklaring is iets dat je nodig hebt conform Artikel 28 Burgerlijk Wetboek Boek 1. Dit heeft niks met een somatische behandeling te maken! En deze kan je ook al veel eerder aanvragen in je wachttijd elders.

En (edit) T-Cedent wordt sowieso niet door elke zorgverzekeraar gezien als een erkend genderteam, maar dat is een andere discussie ...

[Frederieke]

Slecht idee, alleen een oplossing voor rijken; met als consequentie dat minder bedeelden nog veel langere wachttijden krijgen.

Ik ben benieuwd naar hoe dit oorzaak en gevolg van elkaar zijn in jouw perspectief.

Als voorbeeld: ik ben destijds buiten mijn zorgverzekering om bij Van Loenen geweest voor een mastectomie. Heb daar dus zelf voor betaald. Zij ging akkoord met het uitvoeren van de operatie omdat ik al een poos testosteron gebruikte en daar ook papierwerk van kon laten zien en omdat ze me oud genoeg (en wijs ) genoeg achtte dat ik er geen spijt van zou krijgen.

(…)

Ik reageer hier nog even op, en dan laat ik dit draadje met rust nu @Annabel al een groot aantal valide punten heeft benoemd.

Waar ik over val, maar zoals ik al eerder schreef, dat is afhankelijk van hoe je de vraag leest, is wanneer er een privé kliniek naast de bestaande klinieken komt waar hogere tarieven wordt gerekend dan de standaard tarieven. Dat kan niet anders dan kannibalisatie zijn van de zorg voor ‘gewone stervelingen’ omdat er nou eenmaal niet meer artsen, psychologen en andere zorgverleners komen.

Zoals ik jouw verhaal lees heb ik daar geen enkele moeite mee, dit is in een gewoon ZBC tegen, neem ik aan, de gewone passanten tarieven. Dat je een plek in de planning hebt gevuld die anders was vrij gebleven is alleen maar prima. Geen enkel probleem.

[Willemijn]

Maar de rijken kunnen nu ook al in dure prive klinieken geholpen worden. Dat is het voordeel van rijk zijn. Helaas ik niet.
Dit geldt ook al heel lang voor plastische chirurgie. De zorg verzekering gaat echt geen botoxje betalen of raar vlekje wegwerken.

[Verkaasd]

Dank jullie wel voor jullie reacties tot nu toe. Dat er stevig op reageert zou worden had ik verwacht en dat is ook helemaal niet erg.
Ik heb de de vraag geopperd omdat ik zelf al bijna zo'n 3 jaar aan het wachten ben. Ik ben echt blij voor anderen dat ze dit bespaard zijn gebleven en sneller geholpen zijn.
Ik zie zo kliniek in de private zorg echt niet als een vervanging of afschaffing van het bestaande, laat ik daar heel duidelijk over zijn maar eerder een aanvulling op de bestaande publieke zorg, en ik weet uit eigen ervaring uit een ander land dat het gewoon langs elkaar goed kan functioneren.
Het is dus niet alles of niks.
Ook weet ik uit eigen ervaring dat praktijken in Nederland gestopt zijn omdat ze de bemoeizucht van de zorgverzekeraars zo zat zijn en dat is volgens mij niet de bedoeling.
Omdat sommige mensen voor die private zorg zouden kiezen, ontstaat er meer ruimte in de publieke zorg. Tarieven kunnen wettelijk geregeld worden, zoals bij tandartsen als voorbeeld.
Ik vind het belangrijk dat mensen zelf die keuze kunnen maken, maar nu lopen mensen psychisch vast met alle (soms dodelijke) gevolgen van dien.
In mijn ogen is de bijl onder het huidige zorgstelsel, zichzelf.
Principes zijn een goede basis, maar niet tegen iedere prijs en dat bedoel ik niet alleen financieel.

Ik wacht nu in principe al twee jaar, en ik had 3 jaar volgens mij echt niet uitgehouden. De stress is in de afgelopen maand zo hoog opgelopen dat ik nu constant last heb van hart kloppingen, kaak klem, tande knarsen en tong zuigen. (Echt geweldig voor mn gebit ook)

Ik denk dat ik flauw ga vallen op de dag dat ik eindelijk mag starten

[Laura2021]

Ik wacht nu in principe al twee jaar, en ik had 3 jaar volgens mij echt niet uitgehouden. De stress is in de afgelopen maand zo hoog opgelopen dat ik nu constant last heb van hart kloppingen, kaak klem, tande knarsen en tong zuigen. (Echt geweldig voor mn gebit ook)

Ik denk dat ik flauw ga vallen op de dag dat ik eindelijk mag starten

Of het nu 2 jaar is of 3 jaar, het is en blijft gewoon onacceptabel, dus ik leef met je mee.
Geen enkel systeem is perfect, maar ik denk dat er wel iets moet veranderen en dat mag van mij ook binnen de publieke zorg zolang het maar verbeterd maar ik denk zelf dat men soms teveel en te vaak vasthoud aan een bepaald systeem simpelweg uit angst voor het onbekende of uit financieele overwegingen. Het is ook jaren bekend dat er een tekort is aan psychologen en studieplaatsen dus ook dat front moeten er harde noten gekraakt worden.

Hartkloppingen komt mij ook zeer bekend voor en de stress is soms onhoudbaar dat je zowat van je stokkie afgaat en moet kotsen.
Her is een rollercoaster van emoties.
Je blijft vaak in cirkeltjes lopen met je gedachten en je zult om te overleven letterlijk je aandacht moeten verleggen en je zintuigen maximaal gebruiken om uit je hoofd te komen. Anders word je letterlijk stapelgek. Dus ik bijna iedere dag naar buiten, de natuur in, en ik schilder ook veel, dat helpt ook voor mij.
Ik hoop dat jij echt iets kunt vinden om je aandacht te verleggen, fysieke hobbies of sport.
Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan vanwege ernstige gedachten die ik niet wilde. Ze heeft mij kalmeringstabletten gegeven, want zij kan ook niets uitrichten. Standard psychologen raken het niet aan, die heb ik ook gehad, ze verwijzen me gewoon naar de website van transvisie.

Bij mij is genderdysforie vastgesteld door een seksuoloog/psycholoog zo'n 2 jaar geleden maar dat heeft 0,0 waarde omdat het onder de basis GGZ viel en niet door een transgender kliniek die lijstjes afvinkt voor de zorgverzekeraar, dus kan ik niet verder. Ik moet eerst een label krijgen van de juiste instantie.
Alsof genderdysforie een voorwaarde is van transgender zijn, tsja....

Uiteindelijk maakt het hele proces je wel sterker!

[Verkaasd]

Ik wacht nu in principe al twee jaar, en ik had 3 jaar volgens mij echt niet uitgehouden. De stress is in de afgelopen maand zo hoog opgelopen dat ik nu constant last heb van hart kloppingen, kaak klem, tande knarsen en tong zuigen. (Echt geweldig voor mn gebit ook)

Ik denk dat ik flauw ga vallen op de dag dat ik eindelijk mag starten

Of het nu 2 jaar is of 3 jaar, het is en blijft gewoon onacceptabel, dus ik leef met je mee.
Geen enkel systeem is perfect, maar ik denk dat er wel iets moet veranderen en dat mag van mij ook binnen de publieke zorg zolang het maar verbeterd maar ik denk zelf dat men soms teveel en te vaak vasthoud aan een bepaald systeem simpelweg uit angst voor het onbekende of uit financieele overwegingen. Het is ook jaren bekend dat er een tekort is aan psychologen en studieplaatsen dus ook dat front moeten er harde noten gekraakt worden.

Hartkloppingen komt mij ook zeer bekend voor en de stress is soms onhoudbaar dat je zowat van je stokkie afgaat en moet kotsen.
Her is een rollercoaster van emoties.
Je blijft vaak in cirkeltjes lopen met je gedachten en je zult om te overleven letterlijk je aandacht moeten verleggen en je zintuigen maximaal gebruiken om uit je hoofd te komen. Anders word je letterlijk stapelgek. Dus ik bijna iedere dag naar buiten, de natuur in, en ik schilder ook veel, dat helpt ook voor mij.
Ik hoop dat jij echt iets kunt vinden om je aandacht te verleggen, fysieke hobbies of sport.
Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan vanwege ernstige gedachten die ik niet wilde. Ze heeft mij kalmeringstabletten gegeven, want zij kan ook niets uitrichten. Standard psychologen raken het niet aan, die heb ik ook gehad, ze verwijzen me gewoon naar de website van transvisie.

Bij mij is genderdysforie vastgesteld door een seksuoloog/psycholoog zo'n 2 jaar geleden maar dat heeft 0,0 waarde omdat het onder de basis GGZ viel en niet door een transgender kliniek die lijstjes afvinkt voor de zorgverzekeraar, dus kan ik niet verder. Ik moet eerst een label krijgen van de juiste instantie.
Alsof genderdysforie een voorwaarde is van transgender zijn, tsja....

Uiteindelijk maakt het hele proces je wel sterker!

Hebben wij hetzelfde leven gehad?

[Laura2021]

Misschien lijkt het daar wel op.
Afgelopen week wel eindelijk goed nieuws gehad en mag starten. Heb mijn eerste behandelingsgesprek eergisteren gehad, dus hou vertrouwen, ook jij komt echt wel aan de beurt. Ik zou zeggen focus op wat je nu wel kunt doen om jezelf het gevoel te geven dat je in beweging bent.

[Verkaasd]

Misschien lijkt het daar wel op.
Afgelopen week wel eindelijk goed nieuws gehad en mag starten. Heb mijn eerste behandelingsgesprek eergisteren gehad, dus hou vertrouwen, ook jij komt echt wel aan de beurt. Ik zou zeggen focus op wat je nu wel kunt doen om jezelf het gevoel te geven dat je in beweging bent.

Gister? Ha ik ook. Moet eerst nog langs de psychiater maar ik ben blij dat ik niet meer met mijn psycholoog hoef te takken. Voelde me echt niet fijn bij hem.

[Laura2021]

Succes!