Binair/non-binair

[ElisabethT]

Ben bijna 50 en zoals ik opgevoed ben denk ik ook over mezelf als binair. Dus AMAB, MTF. Ik kan me ook niet anders voorstellen dan om als vrouw door het leven te gaan, maar….

De intensiteit van mijn altijd aanwezige genderdysforie is wisselend. De ene keer kan er er goed mee om gaan om als man te leven de andere keer moet ik het van de daken schreeuwen dat ik vrouw ben.
En omdat ik al 50 jaar als man leef gedraag ik me soms tot ergernis van mijzelf toe bij tijd en wijlen als man. Gedrag, stem, houding etc. Daar stoor ik me aan…

Maar met alle variaties op het gender spectrum nu, hoe weet ik nu dat ik niet gewoon non-binair ben of genderfluide. Ik zag ook al hier en daar non-binair transvrouw voorbij komen….
Ik zie door de bomen het bos niet meer.

Omdat ik binair denk over mezelf denk ik ook dat transitie de oplossing is, met alles wat erbij komt kijken. Maar soms twijfel ik toch…

Hoe is dat bij jullie?

[Andastre]

Hoi Elisabeth

Ik weet niet of ik je er een duidelijk antwoord op kan geven dit is jezelf onderzoeken,
mischien met hulp van buiten af een neutrale bron die je helpt jezelf te onderzoeken.

Ik heb er ruim 30 jaar tegen gevochten tegen mijn gevoelens wilde er niets van weten en
zo mannelijke mogenlijke dingen gedaan 15 jaar beroeps militair geweest.

Uiteindelijk via een therapeute destijds met mijn gevoelens in contact en in het reine
gekomen, en toen bij het VU hulp gezocht en mijn transitie in gang gezet.

Dit is 1 van de meeste moeilijke fases in ons leven met jezelf in het reine komen en
tot een uiteindelijke conclusie komen, en alleen jij kan die maken zei het eventueel
met hulp bij het zoeken.

Succes

Anda

[Irene_de_Vreede]

Twijfel is gezond en heel normaal. Hoe je je transitie gaat vormgeven kan je uiteindelijk alleen zelf bepalen. Dat de genderdysforie niet altijd even erg is, is ook normaal. Vergeet niet dat voor heel veel van je activiteiten je gender helemaal geen rol speelt. Als je het vervelend vind om mannelijke dingen in jezelf te herkennen, ben je volgens mij gewoon binair, maar ik heb hier niet voor doorgeleerd. Toen ik nog in twee werelden leefde deed het vaak bijna fysiek pijn om terug te gaan naar de mannelijke rol.

[Laura2021]

De zoektocht naar jezelf is een proces wat continu in beweging is en het antwoord is, zeker in het begin, verre van vast en dat maakt het vaak erg lastig omdat je juist duidelijkheid wilt. EIgenlijk zijn dit gedachtepatronen van je oude identiteit die vastigheid zoekt. Het ego neemt de overhand, die wil controle. Die onduidelijkheid leidt soms naar meer genderdysforie, wat je ziet wil je niet, ontstaan secundaire klachten, zoals boosheid, verdriet angst, depressie, enz. enz. Dit wordt soms versterkt omdat je ook duidelijkheid wilt verschaffen aan de buitenwereld, Kijk dit ben ik!

Binair denken helpt niet echt vind ik. Als je het binaire denken kunt loslaten, dan gaat het je erg helpen.
Het advies is te denken zoals vele van ons zeggen in een spectrum. Je valt ieder moment ergens in een spectrum wat tijdens de dag kan wisselen. Soms wissel ik gedurende de dag wel 3-4 keer van kleding omdat ik zoekende ben waar ik zit en me graag comfortabel wil voelen.

Extern is er dan de buitenwereld, dat andere mensen vast zitten en problemen hebben met jou onduidelijkheid omdat zij binair denken.
Maar als je nadenkt zijn die gedachten juist mijn eigen gedachten en zijn mensen in de praktijk veel toleranter en opener dan mijzelf is de eindconclusie.

[Frederieke]

Interessant perspectief. Aan het begin van mijn transitie wisselde ik ook vaak overdag van kleren, maar dat was meer omdat ik voor anderen invulde wat ze waarschijnlijk prettig zouden vinden. En toen zei mijn eega dat het voor haar juist verwarrend was. Meteen mee gestopt. Nu wissel ik alleen nog van kleding als het functioneel is. Te koud, te warm, onhandig, verzin het maar.

Groetjes, Frederieke.

[Willemijn]

Is herkenbaar, elisabeth. Voor mij is het ook steeds weer een beetje verwarrend en afhankelijk van mijn stemming. Ik heb toch 2 genders in mij, 2/3 vrouw maar ook 1/3 man. Was veel liever of de een of de ander geweest. Maar ja, het is eenmaal zo, ik ben een vrouw met een piemel.
Het verwarrende is ook dat als ik lekker in me vel zit dat ik gewoon vrouw ben, geen twijfel. Helaas heb ik ook wel eens mindere dagen zoals nu. Zitten in verbouwing en het huis is een puinhoop. Dan slaat de twijfel toe.
Ik probeer beide genders in mij toe te laten zonder oordeel. Lukt niet altijd.

[Dawn]

Hoi Elisabeth, of je nou binair denkt of niet; elke uitleg is niet precies zwart wit. Ik ken cis vrouwen die in avond echt fabeltastisch gekleed voor de dag komen terwijl ze nog in de ochtend in oude kleren staan te schilderen. Zo kan ook de stoere sportschoolbezoeker op een ander moment veel zachter zijn en gevoelige gesprekken voeren. Zo is het ook voor mij dat ik de ene ochtend zin heb om er als door een ringetje uit te zien en dan s avonds met sporten denk korte sportbroek shirtje klaar.
Belangrijk is om tot de kern, noem het essentie, van jezelf te komen, alleen of met hulp maakt niet uit. Wat voel je, wat verlang je, waar voel je je fijn bij en wat doet het met je als je je in welke vorm manifesteerd is iets kortdurend of langdurend, geeft het (sexuele) spanning en zo ja waarom (spanning betrapt te worden of anders)of ebt die weg; waarbij of in welk gezelschap voel ik mij op mijn gemak zijn zomaar wat vragen die ik mij vooraf heb gesteld. Zo zijn zijn er vast nog meer vragen situaties die je kunnen helpen.