Nou....

[Anon20190712]

dat is ook wel iets om cranky van te worden ja...

Geniet lekker van de gedachten aan dat plan, wie weet vindt je straks wel ergens de perfecte bus, en ga je er gewoon voor

[Fay]

one has to dream ej, zal topicje aanmaken: waar droom jij van

[Fay]

En ik maar denken, de hrt hakt er goed in vandaag! totdat ik me resliseerde pleister vergeten te plakken, ahum, merk ik dat dan zo snel, ja blijkbaar

Goede nieuws is dat ik sinds 2 dagen iets heb van fuk it, geen gedoe meer in mijn hoofd, in de vorm van uitvluchten bedenken, lastig als je je hele leven hebt gevlucht in je hoofd, dat blijft proberen , tegen beter weten in,maar ik ben het gewoon spuugzat

De datum van omgaan komt steeds dichterbij, ik trek het steeds minder me nog aan te passen, om te schakelen, doen alsof, ok, soms kan het ff niet anders, ( ik heb bijv gisteren met forse tegenzin mijn eigen auto gerepareerd omdat ik geen geld heb het uit te besteden, het moet maar ff, maar het is wel enorm vermoeiend omdat omgeving me nog steeds ziet als 'die ene die aan autos sleutelt' ,en in dat kader ook een praatje komt maken )

Een omgaan datum die overigens niet vastligt,ik heb het tot nu toe af laten hangen van mijn gevoel,waar sta ik, hoe voel ik me, ben ik al zover, toetsen en toetsen, terwijl ik nu denk, mischien is het goed om een datum te plannen, daar naar toe te leven, wel een stuk duidelijker, voor mezelf op eerste plaats, en voor omgeving als tweede, al zie ik nog teveel man in de spiegel, dat is tot nu toe deels mijn leidraad geweest


(vriendinnen zeggen overigens dat ze weinig man meer herkennen, en ik met wat make up zo de overtuigd en-femme straat op kan, lief bedoelt ik voel me nog teveel man, er zit ook een psychlogische barriere op die omschakeling)

Als ik nu al zou aangeven, vanaf dat moment - pakkumbeet 6 weken vanaf nu - is het Vicky, met alle toeters en bellen die erbij horen, is het wel reeteduidelijk, tastbaar, en concreet

Me thinking about that

Enfin..weer een hoop thoughds....

Vicky

[Fay]

Updaatje

Wat hormonen doen is, zoals gewenst, me meer vrouw voelen

Dat brengt met zich mee dat je je nog ongemakkelijker in je vel gaat voelen dan je al deed, omdat je je steeds meer vrouw gaat voelen, maar je nog steeds dat mannenlijf in de spiegel ziet, best een confronatie en slikken

Maw, je geest gaat niet gelijk op met de veranderingen van je lijf, die na 2 maanden aanwezig zijn, maar minimaal
Ik begrijp inmiddels de haast die transen krijgen eenmaal in proces, heb ik nu ook, kan mij niet snel genoeg gaan achter de rug zijn, afremmen nodig

Bijkomstigheid die ik ervaar is dat ik anders ga functioneren, ik wordt gewoon een onzekere muts, pluspunt is dat dat tevens een bevrijdend gevoel is, want het klopt

Vandaag shoppen, sta ik als een puberende bakvis bij het passen van kleren te miepen van hier tot ginder, niet kunnen kiezen, onzekerheden, blikken van meiden die me onzeker maken, maar wel veel meer IK, MIJN gevoel

Ik probeer dat te accepteren, het hoort erbij en meer kun je ook niet doen

Overigens nog deels als man wordt dat schaamtegevoel nog versterkt want de buitenwereld ziet een man,op de vrouwenafdeling, nee niet eens zo gek, je maakt het zelf groter dan het is, en ja blikken her en der, ikzelf zie en voel mij anders,alsof ik daar niet thuis hoor, maar wel doe, je voelt je als een vis opt droge

Maar, er is maar 1 manier om hier mee om te gaan en dat blijft, gewoon doen, dan maar hakkelen ,sukkelen, stottere en een rood hoofd, vergeef het jezelf, het is niet erg, eenmaal buiten enorme opluchting want heb gekocht wat ik wilde kopen, victory, en weer gegroeid in het proces, doel bereikt , en het wordt beter, je wordt steeds meer jezelf, dit hoort erbij, dat heet de transitie, hou dat doel in de gaten en laat je niet teveel afleiden door hetgeen je nog niet bent , het komt goed, het kost alleen tijd

Dus lieve mensen, ik blijf het zeggen, doen doen doen, en niet te streng voor jezelf zijn, elke keer dat je erin - de moelijke situatie - stapt , je komt er gegarandeerd heelhuids uit, is dikke winst en maakt de keer erop makkelijker

Vicky

[velouria]

als je je verliest in de transitie kan het een klap zijn als die "voorbij" is want ergens komt er een punt dat je
op dat moment niet meer verder kunt of wanneer je beseft dat je misschien wel een stap te ver bent gegaan...
het is altijd goed elke keer bij jezelf te rade te gaan... zoals ik nu ben... kan ik daarmee leven?
Of kan ik er alleen mee leven omdat ik denk dat het beter wordt?
En wat als het niet beter wordt?

Dan moet je het onder ogen komen en accepteren. de echte acceptatie komt denk ik pas bij het besef dat er geen
opties en mogelijkheden meer over zijn. Er is geen pad te bewandelen ergens naartoe...
behalve het pad van je eigen leven...

Kun je dat, zoals je nu bent?

Zaken waar je nu genoegen mee neemt vanwege de spanning en euforie van de transitie...kunnen je later heel
erg tegen gaan staan omdat je beseft dat het voor altijd is.

[Fay]

Heb ik meerdere keren vermeld, het proces vraagt een constante alertheid mbt toetsen van gevoelens en puurheid in acht nemen, 2 stapjes voren 1 stapje terug, gevoelens van haast zijn begrijpelijk maar afremmen aan te raden, hoe lastig ook

Gelukkig heb ik daar een coach voor die me daarin ondersteund, kritische vragen stelt, kan dat iedereen aanraden

Vicky

[Fay]

Zo, vondt het behoorlijk heftig afgelopen weken, huilen om het minste geringste, emotioneel stuiteren als een maloot, vu belt, bloedwaardes mbt estradiol aan te hoge kant, wordt gehalveerd, ik denk ok, mag wel iets rustiger, tegelijkertijd ontzettend in gevecht geweest man vrouw, schipperen tussen die 2 en, van 1 genderrol doodongelukkig worden,en toch doen he

Doodvermoeiend, omgaan duurt nie lang meer, werd vandaag tig keer aangesproken met mevrouw en dat verraste me, misscchien ben ik toch iets verder in het proces als ik dacht

doet goed iig

Vicky

[Irene_de_Vreede]

Je bent altijd verder dan je zelf denkt

[Fay]

die ga ik onthouden

Vicky

[Fay]

Zo,weer een enerverend dagje, ik wil momenteel elke dag een stap zetten naar buiten, gisteren was dat naar ouders, vandaag naar vrienden, gebeld hoe en wat en waarom, heb iets van het moet toch een beetje relaxed gaan, meteen full time naar buiten 24 7 is niet mijn manier

Dus ik zou vanuit mij erheen lopen,bakje koffie ff chillen en bijbabbelen in de tuin,dat was het plan, kraakhelder in mijn hoofd

Maar, vriend stond ineens voor de deur met zoontje, want zijn tent lag in mijn schuur en hij wilde die meteen meenemen, ehum da had ik nie in de planning, gevolg was een hoop gestress bij het naar buiten gaan, mezelf kwijtraken en lastig terug vinden

Los van een situatie die ineens totaal anders uitpakte, die ik lastig kon handelen, merkte ik gaandeweg ook dat bestaande relaties lastig worden als die ander je blijft behandelen als diegeen die hij heeft leren kennen,de man, want, in dit geval was dat een vriend die nogal veel praatte, over zichzelf, en later in gesprek ging en bleef lullen over vrouwen tieten etc,je kent het wel, typische mannengelul

Totaal geen oog voor mijn situatie, mij niet zien als het geslacht waarin ik me dus duidelijk wel presenteer, gevecht in mijn hoofd, zijn reactie op mij, het maakt me allemaal nie uit hoe je erbij loopt werkt averechts, want is totale desinteresse en geen oog voor...

Godver, ik was zo rustig en relaxed voordat hij binnen kwam, en begin nu na een uur thuis pas weer tot mezelf te komen

Enfin, blijkt dus maar weer dat je je helemaal ok en rustig kan voelen met jezelf, maar dat dat snel kan veranderen in stress en onrust in contact met een ander, lesson learned,want ik vind wel, doen is de enige manier, en ik heb het gedaan, ik ben naar buiten geweest, de buurt heeft me gezien, ik ben in onverwachte situaties meegegaan en die zullen er vast nog meer komen, maar ik ga nu toch echt ff bijkomen

Dus nee nie godver, kheb het gedaan! super! flinke stappen gezet, *schouderklopjes* veel geleerd, en een volgende keer zien we wel weer hoe het gaat want wat ik ook heb geleerd, stappen zette naar buiten zonder verwachting naar jezelf en van omgeving,maakt het een stuk eenvoudiger

Fay