Nou....

[deb]

hallo allemaal ben nieuw hier ben gisteren in ziekenhuis 1e keer geweest en 6 december krijg ik medicijnen vor me ontwilkkeling me huid en borsten zijn er al een beetje.
de huisarts schreef me de diana pil voor voor me hevige acne dat was wel goed men me wens ging beetje in vervulling maar ik wil me wens verlaten vervullen dus via huisarts ziekenhuis geregeld en na 1 gesprek waren ze erover uit je kan via ons nu goeie medicijnen krijgen je hoeft niet heel lang te wachten zeiden ze geen weken maar dan start het 6 december hoor ik welke mdicijnen ik krijg en op kan halen

[jacqueline]

die dianapil heeft wel niet zo'n goede reputatie dus ik hoop dat de dokter weet wat hij doet...

[Eva]

Een opmerkelijk snelle ontwikkeling, Deb. Vergeet je niet jezelf te introduceren op de daarvoor bedoelde plek?
http://t-nederland.nl/forum/viewforum.php?f=4" target="_blank

[Fay]

Aangezien mijn topic omhoog is geschopt,ff maar even een updeetje

Waar zijn we, sjah, 10 maanden hormonen, what to say

Weinig veranderd, gevoel hetzelfde

Enkele zaken:

Waar ik mezelf dagelijks op betrap is een oud systeem van, ik weet nooit hoe me te gedragen , mezelf 37 jaar in allerlei houdingen en rollen gepropt, wist nie beter, want zwaar klote int vel,vanuit mijn hoofd, en ik doe dat nog, terwijl het niet nodig is

Nog steeds wennen, niet meer hoeven knokken, echt heel vreemd, en lastig los te laten zo blijkt, maar elke keer kom ik terug bij, ok, dit ben ik dus, geen geknok, maar als je dat zo lang hebt gedaan, dan kost het tijd dat uit je systeem te krijgen

Jezelf zijn, dit ben ik dus?

Dat het blijkbaar helemaal niet zo lastig is gewoon te zijn maar je systeem en hersenpan dat nog steeds niet begrijpt, en je nog steeds ergens denkt te moeten vechten

Het systeem heeft deels nog een functie , want, het knokken opgeven dan kom ik heel dicht bij mezelf, en daar sta ik ietwat argwandend tegenover, toch, is dat de weg, stap voor stap denk ik

Verlangen naar rust en tegelijkertijd ontzettend moeten wennen aan die rust, er onrustig van worden, nee stilzitten heb ik nog steeds nooit goed gekund, hoewel? ik kan er wel steeds meer van genieten, zitten ff mediteren, helemaal niks hoeven

Het is momenteel ook hard nodig, zoals ik heb geschreven , heb ene ontzettend zware tijd gehad, ik ben e n og niet helemaal uit
ik ben nog steeds zoekende naar een fijne balans en dat kost blijkbaar ook tijd

Daar bedoel ik mee, wat kan ik, ipv wat wil ik, want ik ben nog steeds vermoeid, heb nog steeds wat last van reststress, van afgelopen half jaar, maar ook van een leven als man, altijd maar op de vlucht geweest voor mijzelf, nu hoeft dat niet meer maar ook dat systeem blijkt hardnekkig

Goed, hrt hakt er op energie niveau in , en daarom zeg ik, per dag bekijken, wat kan ik, ipv wat wil ik, wat ik wil vanalles maar wordt nog steeds teruggefloten door het mindere energiepeil

Beseffen dat mijn lichaam in volle ontwikkeling is, je elke dag dus nog steeds bezig bent met je proces, maar het ook gewoon doodnormaal is, en ook dat snappen mijn hersenen nog niet zo goed, die denken nog dat we vanalles moeten en we moeten niets, het gaat vanzelf, ongeloof dat het dus blijkbaar zo vanzelf gaat

In de stad, kleren kopen, passen, uitzoeken, geen moment van angst, geen moment van spanning,wel momenten van, ah toch best leuk de kleren kopen die ik wil, geen halszaak, nog steeds geen jubelstemming bij die stappen, nee, het is gewoon zoals het is, dit ben ik en dit past bij mij, why worry, en dat toch blijven doen, zorgen maken, nog een oud systeem

Voor de rest, zijn gangetje, niet teveel omhanden, maar trots dat ik de zware periode van depressie heb overwonnen, met het besef, ik zal daar rekening mee moeten houden, eerder stappen terug dan vooruit, nogmaals, wat kan ik, ipv wat wil ik

Grappig om mijn eigen topic weer ff door te lezen, ooh zo ging het toen ook, ooh zo dacht ik toen en zo denk ik nog steeds, twijfel is er nog elke dag, hoort er blijkbaar bij

Opvallend, tussen mijn denken handelen, en doen, zit tegenwoordig een komplete woestijn

Dat vindt ik lastig, ik kan weken maandenlang mijmeren over iets wat me dwars zit,malen piekeren herhalen repeteerdenken, welkom in de wereld van het vrouw zijn iemand tegen me

Geen id, is dat zo?

Dat is wel waar ik me zorgen om maak zo bedenk ik me nu, ergens niet normaal, of juist weer wel?

Waar is mijn snelle denken en handelen van voorheen?

Die is verdwenen, ik hoef ook zo nodig niet meer, maar kan niet echt wennen aan dat gemaal en gepieker en dat het tig keer trager gaat om dingen te verwerken dan voorheen, het duurt allemaal veel en veel langer voordat ik dingen een plek heb kunnen geven, wennen

Punt om alert op te zijn, btw, ik wil mindfullnesstraining gaan volgen, het gemaal maakt me enorm chaotisch en leidt me af, of, misschien is dat dan gewoon hoe ik nu ben, en niks mis mee

btw, 5 keer per dag mediteren werkt ook erg goed

En ohja, wat is een vrouwenleven? ik heb geen id dagelijks vraagstuk, gewoon jezelf kunnen zijn??

Identiteitsontwikkeling, is mijn conclusie

tot zover

Fay

(btw behoorlijk cupje b, had ik nie verwacht na 10 maanden:)
(btw 2, zie fotos terug van 3 maanden geleden en vergeleken met nu is mijn gezicht mannelijker, ahum)

[Hannah]

Hoi Fay.


ik wil mindfullnesstraining gaan volgen,
juist. ik las ooit een speuk, en daar kan ik me goed aan vast houden.
de speuk zegt: waar het een is , kan het ander niet zijn.
maak je hoofd leeg, en de rest komt van zelf.
groetjes Henny.

[Fay]

Idd, hoe meer rust, hoe meer leven:)

Fay

[Fay]

Off day

Reality check, opdoffen aankleden en een komplete man in spiegel zien,bah bah, grote armen handen, etc

Vraag doemt op, in hoeverre wil ik dit? wil ik zo door het leven? hoe moet dat straks in de zomer? nu kan ik nog wel wat verhullen, straks niet meer, ik wil helemaal niet gezien worden als halve man/vrouw,of als 'omgebouwde'' , maar ik zie in de spiegel wel dat het er daar naar uitziet , men zal het gewoon zien, punt uit

Hoe comfortabel ben ik met mezelf? momenteel, niet

Als ik een toverstokje had,wat zou ik dan doen, i dont know, de hele gd wegtoveren iig,als eerste, wat de uitkomst ook is, en niet eenduidig omtoveren naar vrouw, ik wil gewoon vna het hele gedoe af

aint that clear

Er is iig een behoorlijke kloof tussen hoe ik zou willen zijn, en waar ik het mee moet doen, en dat geld natuurlijk voor iedereen hier en dat sucks big time

Hoe gaan jullie daarmee om?

ja zelfacceptatie natuurlijk, maar dat betekend nie dat je je niet gewoon enorm klote kan voelen om wat je in de spiegel ziet

Nu, vanuit deze stemming denk ik, barst maar alles overboord ik weiger als halve door de wereld te gaan straks, maar ik kan al niet meer terug, too much boobs, too much changes, man wordt het nooit meer

Zucht, heb het even helemaal gehad, je moet idd over veel doorzettingsvermogen beschikken in dit proces, maar vandaag maar even niet

Fay

[Anon20210626]

transitie is een proces van de lange adem en dat is ook niet voor niets. Maar een srs is niet 'the holy grail ' , vragen en twijfels zullen er altijd blijven .
Maar even iets anders, hoeveel bio dames kijken niet iedere dag in de spiegel en haten wat ze zien ? Cosmetische chirurgie praktijken maken overuren , zelfs de beunhazen doen goede zaken . Ik denk dus niet dat dit is waar alleen mensen in transitie mee te maken hebben.

Voor mezelf heb ik de onmogelijke keuze gemaakt om te blijven zoals ik ben. Maar als ik 's ochtends in de spiegel kijk is het juist Renée die mij aankijkt...........
Aan de ene kant maakt dat het extra moeilijk maar het geeft ook rust . Ze is gewoon .

Ik denk ............ Ik besta

Renée

[Fay]

Bak ellende, ik zie het ff niet meer

Dat gevecht steeds,uitkomende bij, ik kap ermee, wat geen optie is, ik wordt gemevrouwd , maar voel me geen vrouw, vandaag iig totaal niet, of nee, het is iets van de laatste dagen, ik zie een verklede vent,thats it

Nee, het proces van zelfacceptatie is nog niet afgerond,horten stoten, neus op feiten, met een vriendin gezellig gebabbeld vanmiddag, open, over alles, relaties seks, etc, en je weer beseft, au, au au,zo ontzettend veel gemist, zo ontzettend veel nu nog niet mogelijk, zo veel wat nog maar moet blijken of dat voor mij ook in het verschiet ligt

Bah, wil inbed kruipen, heb zometeen etentje ouders en zus, weet nie of ik dat trek

Dit moet ff enorm zakken

Fay

[Janneke]

Transitie duurt zeker 7 jaar voordat je 'geland' bent. Zeker als je op latere leeftijd het proces in gaat. Als je vroeg aan de remmers bent gegaan, voordat de puberteit echt schade aan heeft gericht, dan gaat het vaak stukken beter. Vooral diegene die er laat bij zijn zullen zelden een 'normaal' leven leiden en altijd de trans blijven.