Vroeger had ik eigenlijk nooit echt slaapproblemen. Was altijd al een ochtendmens, maar wakker zo rond 7-8. Toen ik net had toegegeven dat ik transgender ben, sliep ik een hele maand lang maar halve nachten door de spanning, daarna ging het weer beter. Inmiddels zit ik aan de hormonen en sinds dat ik echt fysiek aan het veranderen ben, is de situatie weer hetzelfde. Elke nacht om 3-4 uur wakker en dan is het klaar. Overdag ben ik dan weer steeds moe en lig ik na het werk k.o. in bed.
Ik weet vrijwel zeker dat het door spanning/enthousiasme komt. Misschien dat de hormonen ook wel een rol spelen, maar ik zit niet op een hele hoge dosis (3 mg gel) en in de eerste maand met slapeloze nachten had ik ze nog niet. Heeft iemand dit wel eens meegemaakt tijdens de transitie? Hoe heb je het opgelost?
Daarentegen is er dan wel weer anekdotisch bewijs dat Progesteron een positieve invloed zou hebben op slaap, maar hier is dan weer geen klinisch bewijs voor (nog):
Hoi Ester, ik vermoed dat het eerder spanning of stress is. Ik herken het ook maar ik zeg wel ik zit nog niet aan de hormonen maar al wel een lange tijd in de sociale transitie. Sinds mijn acceptie wordt ik vaak midden in de nacht wakker en lig te draaien. Veel dromen en regelmatig nachtmerries die daar daan aan vooraf zijn gaan.
Soms is het ook iets simpels als dat ik te laat heb gedronken en dat je naar het toillet moet en de verklaring daar is de prostaat. Je lichaam maakt wel duidelijk dat je moet gaan, hah. Maar je bent dan wel klaar wakker.
Maar wat zijn je gedachtes als je direct wakker wordt? Ben je in je hoofd aan het malen of zijn er dromen/nachtmerries?
Indien het spanning of stress is, kunnen je karaktereigenschappen ermee te hebben en hoe je persoonlijk met dat situaties omgaat en dan zouden andere spannende situaties vergelijkende symptomen moeten geven.
Ik ben ook benieuwd naar de verhalen van anderen of de hormonen effect kunnen hebben op de slaap.
Door mijn transitie en/of de hormonen ben ik juist een ochtendmens geworden. Ik sliep altijd lang uit en zolang ik me kan herinneren was mijn moeder vroeger al aan het mopperen dat ik nooit uit bed kon komen.
Ik dacht dat het misschien tijdelijk was, maar het blijft en ik voel me er goed bij. Wel ga ik 's avonds op tijd slapen maar dat komt ook omdat ik de laatste paar maanden echt heel druk ben geweest.
Bedankt voor de reacties, aan het tijdstip te zien kun je aflezen dat he probleem nog niet opgelost is.
Ochtendmens worden is prima maar de ochtend begint niet om 3 uur 's nachts. Het zijn niet eens zozeer dromen, ik lig gewoon na te denken over van alles. Had ik vroeger eigenlijk nooit zo erg als nu...
