"het hoort erbij" ofzoiets

[quinny05!]

Soms snap ik echt niet hoe anderen het doen, ze gaan gewoon door met hun leven alsof er niets aan de hand is en zeggen vervolgens tegen mij dat het er maar gewoon bij hoort. Die mensen hebben duidelijk nooit last van genderdysforie.
Na een weekend weg te zijn geweest met een vereniging gebeurde waar ik dat gehele weekend al voor vreesde, maandagochtend werd ik ongesteld. Iets waarvan ik voelde dat het eraan zat te komen maar toch een schok bleek te zijn toen het gebeurde. Daar zat ik dan, in tranen op de badkamer mezelf af te vragen hoe ik de komende dagen zou doorkomen. Vaak ongesteld wordt ik niet, maar als het gebeurd is het echt Hell. Ik moet er constant rekening mee houden en het maakt me gek. Ik zit niet meer aan de anticonceptie want het idee dat ik die hormonen slik voelt niet goed maar het steeds 'natuurlijk' laten gebeuren voelt ook niet geweldig.
De mensen om mij heen lijken het niet te snappen, "het hoor erbij" of "zo is het nou eenmaal" heb ik deze week helaas te vaak gehoord. Ze snappen het gevoel niet maar ik denk dat ze het gevoel ook niet willen snappen.
Ik ben een beetje verdwaalt in mijn gevoel hier en zoek tips hoe ik dit iedere keer door moet zien te komen.
Help me out here?

-Quinn

[San(ne)]

Als je er veel last van hebt is wellicht de pil met alleen progesteron een optie, mocht je dat niet geprobeerd hebben. De combinatiepil bevat ook oestrogeen en ik kan me heel goed voorstellen dat je dat hormoon inderdaad echt niet extra wilt innemen.

[Verkaasd]

Ik vouch echt voor primolut. Gebruikt het al bijna twee jaar en ben al de hele tijd verlost geweest