Petitie uitbreiding ipv krimp transgenderzorg

[Anon20180501]

Echt garantie heb je pas na de ingrepen...

[Jer158]

Zou het zelf ook heerlijk vinden hoor, Renee, maar zie het niet als een onverdeeld goede zaak als twijfelaars ook zonder begeleiding hoppa een receptje meekrijgen

[Anon20210626]

Daniela, ik heb geen hooggespannen verwachtingen en ik verwacht geen wonderen hoor

[Anon20180501]

Waarom je het mij zegt weet ik niet Renée, maar ik had ook niet anders verwacht van jou...

[Anon20210626]

Oh ik dacht de reactie van 16.41 zo bedoeld was , sorry voor het misverstand

[Mr.Maarten]

Mijn steun heb je!

[Alatàriël]

ik heb mijn steun getekend. en de link gedeeld

[Frederique]

Ik ben nogal een tegenstander geweest van dat informed consent omdat ik de indruk kreeg, en soms nog krijg, dat de begeleiding er helemaal uit gehaald moet worden. Vooral vanuit mensen als Vreer Verkerke en Frederique Retsema die als pitbulls dit standpunt verdedigen.

Ik zal het uitleggen. Wat Vreer Verkerke en Frederique Retsema NIET willen, is dat er een papiertje overhandigd wordt en een pen en dat daarna binnen 5 minuten besloten is dat er hormonen of operaties worden verstrekt.

Wat Vreer Verkerke en Frederique Retsema ook NIET willen, is dat de psychische zorg voor transgenders helemaal verdwijnt. Psychische zorg is goed voor veel transgenders. Minimaal een van de twee genoemde actievoerders heeft zelf ook psychische hulp gehad en is daar blij mee. Het is echter een groot verschil of je zelf voor psychische zorg kiest en die zorg af mag nemen bij de psycholoog die je zelf kiest (dat is goed) of dat psychische zorg afgedwongen wordt omdat je anders geen hormonen of operaties kunt krijgen (dat is wat er nu bij sommige transgenders gebeurt en dat is NIET goed).

Wat Vreer Verkerke en Frederique Retsema WEL willen, is dat er geen verplichte psycholoog meer in het proces zit. Dat betekent dat een arts zelfstandig gaat beoordelen of een patiënt in staat is om eigen beslissingen te nemen. In dat geval staat NIET meer centraal wat een transgender voelt (dat is toch niet door een buitenstaander vast te stellen, zeker bij non-binary transgenders wordt de plank vaak misgeslagen), maar ALLEEN of een transgender [a] in staat is eigen beslissingen te nemen (gekeken wordt of je stabiel overkomt), en snapt wat de gevolgen van de behandeling zijn (dus: snapt dat je bij gebruik van hormonen het risico loopt dat je later geen kinderen meer zult kunnen verwekken, dat je bij een geslachtsoperatie realiseert dat je maar heel moeilijk meer terugkunt naar oorspronkelijke lichaamsdelen en dat het resultaat van een hersteloperatie bij lange na niet het resultaat oplevert van het lichaam dat je nu hebt). Artsen kunnen dat, ze doen het dagelijks bij andere behandelingen en operaties.

Als iemand de indruk geeft dat die goed over de gevolgen nagedacht heeft en de gevolgen onderkent EN er geen redenen zijn om te veronderstellen dat iemand niet in staat is om eigen beslissingen te nemen, dan kan Informed Consent in een half uurtje gegeven worden. Zo niet, dan duurt het langer.

Informed Consent is niet nieuw, het wordt al meer dan 20 jaar gebruikt in de VS. Het percentage spijtoptanten daar is 0,8%. Het percentage spijtoptanten bij het VUmc ligt onder de 1% (nauwkeuriger cijfers zijn niet door de VU bekend gemaakt, maar ik neem aan dat als het percentage 0,5% of lager zou zijn, dat ze dan iets anders aan de media gemeld hadden, dus ga ik er van uit dat het percentage van de VU in de zelfde orde van grootte ligt).

Groetjes,

Frederique

[Frederique]

Zou het zelf ook heerlijk vinden hoor, Renee, maar zie het niet als een onverdeeld goede zaak als twijfelaars ook zonder begeleiding hoppa een receptje meekrijgen

Dat krijgen ze bij Informed Consent dus ook niet...

Groetjes,

Frederique

[Frederique]

Psychiatrisch onderzoek lijkt me idd verstandig om erbij te houden. Dat gebeurt niet altijd bij informed consent.

Waar ben je bang voor?

Vanuit mijn perspectief zijn er 2 opties:
[1] iemand snapt wat de gevolgen van de behandeling zijn EN is stabiel genoeg om besluiten te nemen (dit kun je voelen als arts, net als wij het van elkaar ook kunnen voelen) -> in dat geval kun je direct hormonen meegeven of een operatie plannen. Mijn stelling is dat ik binnen 15 minuten weet of iemand hormonen of een operatie kan krijgen. Dat is enigszins provocerend gesteld, maar ik meen het wel.
[2] Iemand snapt niet wat de gevolgen van de behandeling zijn EN/OF is niet in staat om besluiten te nemen over diens eigen leven. In dat geval duurt het langer: iemand wordt nog een keer uitgelegd wat de gevolgen zijn, of er wordt gekeken hoe iemand geholpen kan worden om meer sturing te nemen over diens eigen leven. Er zijn (helaas) nog altijd transgenders die aan een arts vragen "vindt u dat ik hormonen moet gebruiken of een operatie ondergaan?". Deze mensen moet je zowel in de huidige manier van werken als in de toekomst nooit hormonen of operaties voorschrijven, die zullen eerst meer huiswerk moeten maken...

De vraag welke psychische aandoeningen er wel-of-niet zijn doet vanuit mijn perspectief dus niet ter zake. Zoals het bij een gebroken arm ook niet relevant is of iemand psychische aandoeningen heeft...

Groetjes,

Frederique