Drag Race = blackface?

[Benjamin]

Ik kijk zoals misschien meer mensen hier overwegend met groot plezier naar de Netflix-serie Rupaul´s Drag Race, waarin drag queens het tegen elkaar opnemen om de titel America´s Drag Superstar jaar zoveel te winnen. Heerlijk vooral om naar creatieve uitspattingen tijdens de naaiopdrachten te kijken, en de intriges en roddel en achterklap. Toch vraag ik me wat af.

Wat is nou het verschil tussen de blackface-discussie, bv. bij zwarte piet, en dit? Een blackface doet zich voor als een ander ras, een drag queen als een ander biologisch geslacht. Allebei met het doel om grappig te zijn. De grappigheid zit hem er dan in dat de uitvoerder zich ´degradeert´ naar iets wat wordt waargenomen wordt als lager. Zwart is lager dan wit, vrouw is lager dan man. Eén van de redenen misschien waarom je het andersom nooit niet vaak ziet. Een vrouw die zich als performance verkleedt als man, een zwarte persoon die zich schminkt als wit. Het is niet grappig blijkbaar, het ´werkt´ niet. Tenminste, dat denk ik.

Jullie gedachten?

Ben ook wel benieuwd wat jullie van het fenomeen drag queen en Drag Race vinden, trouwens.

[Hal]

Er bestaande zeker wel drag kings! Ik kijk daar nog wel eens tips bij af. Contouring is een soort wonder...

Ik ga niet zeggen dat Queens nooit misogynistisch kunnen zijn, maar ik heb met drag als geheel zeker geen probleem. Vind eerder dat het vrouwelijkheid juist viert.

[Lise]

Wel interessante gedachte, maar ik vind het toch wel anders; Veel travestieten (en zeker de kandidaten aan Ru Paul's Drag Race) zullen al vrij snel ten minste niet helemaal binair mannelijk zijn. Door zich te verkleden geven ze uiting aan een behoefte in zichzelf, en niet alleen om anderen te vermaken. Iemand die zich verkleedt als zwarte piet zal dat niet doen omdat hij zich van binnen ook wel een beetje zwart voelt lijkt me.

Een vrouw die zich als performance verkleedt als man.

ik heb het idee dat dat wel steeds meer gebeurt. Toren C komt in ieder geval direct in mij op

[Irene_de_Vreede]

Ik vind het als gedachte-experiment wel een leuke. Ik kijk ook nooit naar dat soort programma's uit een vorm van plaatsvervangende schaamte.

[Marijn]

Ik kijk ook naar RPDR. Ik heb er meer moeite mee dat hij nogal een transfobe uitspraken gedaan heeft.

Blackface voelt voor mij totaal anders.

En ik heb vorige week nog (live) een drag king gezien. Nu is deze wel non-binary. (Thorn Vineyard)

[Eveliene]

Dragqueen of drags, het is een act en meer moet je er ook niet achter zoeken. 2 homo vrienden van ons treden ook regelmatig op als drag, overdag de bankmanager bij een bank en de ander televisie regisseur bij de npo en 's avonds in zaaltjes als drag optredend.
Het is een act en en daarmee een leuke uitlaatklep maar heeft niets met transgenders te maken.

[Nate_0]

Interessant punt, maar er zitten extra andere dimensies aan drag culture die denk ik niet te negeren zijn bij deze hypothese.

Het komt uit de underground American gay scene, en werd in eerste instantie hoofdzakelijk door zwarte performers uitgevoerd. Nog steeds zie je grote diversiteit in de mensen die drag performen (ik wil niet "mannen" zeggen zelfs in relatie tot RuPaul omdat ik weet dat een aantal ex-contestants later uit de kast is gekomen als transgender).

Maar destijds was het in ieder geval een kritiek op de overwegend witte samenleving waar ze in leven/leefden. Top-down humor hoeft niet direct man>vrouw te zijn, hoewel dat in dit geval een déél van de performance is (de queer community die kritiek levert op de heteroseksuele community, het op de tak nemen van stereotypisch gender, etc.).

In dit geval zit je er ook mee dat de kritiek geleverd wordt op mensen in hogere sociale posities (kijk bv naar de bling bling etc.; dit is overigens ook iets wat naar voren lijkt te komen in sociolinguistische onderzoeken--zwarte mannen die witte vrouwen performen). Op dat moment is het dus nog steeds een vorm van "omhoog schoppen" die niet opgaat bij blackface, waarbij het zowel historisch als tegenwoordig niet alleen een racistische maar ook koloniale achtergrond heeft.

Dus ja, man > vrouw... Maar tegelijkertijd staat hetero boven homo en historisch gezien wit boven zwart/PoC (wat vaak nog steeds een element is bij veel van de deelnemers).

Paris Is Burning is een goed voorbeeld van/inzicht in drag culture als queer culture en kritiek op de heteronormatieve samenleving.

[AnneCeleste]

Paris Is Burning is een goed voorbeeld van/inzicht in drag culture als queer culture en kritiek op de heteronormatieve samenleving.

De serie Pose gaat hier ook over en staat op Netflix, net als Paris is Burning.

[Sara]

Je zou kunnen zeggen dat het in beide gevallen om karikaturen van iets gaat. Nu zijn karikaturen als stijlfiguur op zich onschuldig, maar is hetgeen dat je er daadwerkelijk mee wil zeggen en de context waarin je het zegt wel belangrijk denk ik.

Als je kijkt naar de Verenigde Staten, dan speelt denk ik mee dat de trauma’s van hun ‘verleden’ met slavernij en segregatie daar wat dichter aan de oppervlakte liggen. Of het terecht is dat we dat hier niet hebben, is een tweede, maar dat is mijn impressie. Hierdoor ligt ‘blackface’ daar nog even gevoeliger dan hier denk ik en is het in alle contexten ‘fout’.

Als ik het moet interpreteren, dan denk ik dat blackface zoals in de oude minstrel shows veel meer een negatieve karikatuur is van de zwarte man in het algemeen. Mijn indruk (als iemand die veel RPDR heeft gekeken) is dat Drag Queens vaker een uitvergroting zijn van vrouwelijke diva’s die op zich al een uitvergroting zijn of een stap verwijderd van de ‘standaard’ vrouw. Ik denk niet dat Drag Queens willen zeggen dat alle vrouwen er zo uitzien en gedragen zoals zij doen. Dat staat nog los van het feit dat het vaak gaat om mensen uit een seksuele of culturele minderheid, niet de ‘dominante’ groep die met hun karikatuur een minderheid in de hoek wil zetten. Dat neemt niet weg dat er elementen in de show zitten (kandidaten, programma-onderdelen, uitspraken, etc.) die je zou kunnen zien als misogyn of transfoob.