Nieuwe chat! Zie dit topic.

Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Anon20191227
Berichten: 49
Lid geworden op: 07 dec 2019, 18:43
Gender: Trans MtF

Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Anon20191227 »

Hoi allemaal,
Ik ben Nathalie en ik ben in transitie. Ik ben 23 jaar oud, bijna 24, en ik twijfel zelf nog erg over SRS. Ik wist wel meteen dat toen ik in transitie ging ik hormonentherapie en FFS wilde ondergaan. Echter blijft die SRS iets waar ik geen duidelijkheid voor mezelf over heb. Ik beweeg erg tussen enkel een orchiectomy of een zero depth SRS. Ik wil geen full SRS omdat ik de complicaties op een fistula niet wil riskeren. Ik wil ook niet hoeven dilateren voor de rest van mijn leven.

Wat me wel lijkt aan te sluiten bij wat ik voor mezelf als passend zou kunnen zien is srs met nuldiepte ook wel zero depth SRS genaamd.
Ik vind het hebben van de juiste uitwendige configuratie voor mezelf belangrijker dan het hebben van een vaginaal kanaal.
Dus schaamlippen, clitoris en clitorishoedje zodat ik er naakt wel als een cis vrouw uit zou zien.

Echter kan ik me ook wel vinden in een orchiectomy. De teelballen bezorgen mij meer dysforie dan de penis.
Met die penis zou ik wel kunnen leren leven denk ik zolang die teelballen weg zouden zijn.

Waarom ik eerder zero depth overweeg is omdat ik er dan meer binair zou uitzien. Ik heb het moeilijk om als vrouw met penis door het leven te gaan. Dat zou voor mij '' abnormaal '' blijven, bij gebrek aan een passender woord.

Ook zero depth is best een ingrijpende operatie dus ik ben er nog niet helemaal uit.

Wat het in mijn geval nog meer compliceert is dat ik een hetero vrouw ben. Ik val op mannen. Ik kan me voorstellen dat het voor de meeste hetero mannen beter te verteren zou vallen dat hun vriendin een vrouw met een niet penetreerbaar vrouwelijk geslachtsorgaan was, dan met een mannelijk geslachtsorgaan zonder teelballen.
Hoewel natuurlijk ik ook wel begrijp dat ik het enkel voor mezelf moet doen en niet voor een ander.

Ik blijf maar twijfelen over wel of geen srs ondanks dat ik voor de rest wel meteen wist wat ik wel of niet wilde in mijn transitie.

Zijn hier nog mensen die niet meteen zeker waren of ze wel of geen srs gingen ondergaan en die jaren in transitie nog twijfels hadden? Hoe ging je om met die twijfels? Moet je in onzekerheid blijven leven tot je wel weet wat je wil?

Het spijt me als mijn vraag niet heel coherent was.

Overigens ben ik al een tijd aan de hormonen en voel ik me er heel goed op.

Groetjes,
Nathalie
Gebruikersavatar
Jannet V
Berichten: 1311
Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
Gender: Vrouw

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Jannet V »

"zero depth"

Je bedoelt gewoon een vaginaplastiek zonder diepte? Zeg dat dan! (sorry hoor maar ik heb zo verschrikkelijk de pest aan mensen die gewone dingen moeilijk gaan noemen, of in een andere taal)
Ik kan begrijpen wat je bedoelt maar je bent pas 24 en ik was al ruim het dubbele toen ik besliste om niet meer gepenetreerd te willen worden. Denk er nog even goed over na, je bent pas 24. (nog niet eens)
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
Anon20191227
Berichten: 49
Lid geworden op: 07 dec 2019, 18:43
Gender: Trans MtF

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Anon20191227 »

Jannet V schreef: 07 dec 2019, 23:53 "zero depth"

Je bedoelt gewoon een vaginaplastiek zonder diepte? Zeg dat dan! (sorry hoor maar ik heb zo verschrikkelijk de pest aan mensen die gewone dingen moeilijk gaan noemen, of in een andere taal)
Ik kan begrijpen wat je bedoelt maar je bent pas 24 en ik was al ruim het dubbele toen ik besliste om niet meer gepenetreerd te willen worden. Denk er nog even goed over na, je bent pas 24. (nog niet eens)
Bedankt voor je antwoord, Jannet V.

Uit je bericht meen ik te begrijpen dat jij ook SRS zonder diepte hebt ondergaan als ik dat goed heb?

Ik noemde het zero depth SRS omdat ik vooral op Amerikaanse sites gelezen heb erover en op YouTube. Ik kon niet meteen op de Nederlandse equivalent komen.

Ik ben inderdaad '' nog maar '' 23 maar ik vind die onzekerheid zo vervelend. Het is nu al enkele jaren dat ik twijfel tussen orchiectomy en nuldiepte srs.
SRS met diepte durf ik niet aan vanwege de intensieve nazorg en de mogelijkheid op complicaties bij de inwendige structuren (darmen, blaas etc).
Bij nuldiepte is die kans op complicaties veel lager doordat er geen kanaal gemaakt wordt natuurlijk.
Wel begreep ik dat dokters ongeveer 2 a 3 cm diepte creëren bij de nuldiepte om het te laten lijken alsof je een kanaal hebt.

Omdat de meeste erogene gevoelens bij vrouwen toch van de clitoris komen vind ik die diepte dan ook niet zo heel essentieel.
Ik moet wel toegeven dat ik wel voor volledige diepte zou gaan moest het gevaar op complicaties niet zo groot zijn maar ik vind dat seks ook op andere manieren gebeuren kan dan penis-in-vagina en ik denk naarmate je samen ouder wordt dat seks minder belangrijk wordt en dat het eerder elkaars gezelschap is dat koppels samen houdt.

Ik ga wel mijn tijd nemen om er nog dieper over na te denken en mijn wensen nog meer te evalueren. Het is gewoon zo frustrerend om niet te weten hoe mijn toekomst in mijn lichaam eruit zal zien.

Groetjes,
Nathalie
Gebruikersavatar
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Jeste »

Dat het iets is om heel erg goed over na te denken is inderdaad zo, want je bent nog best wel jong. Eventuele tijdelijke ongemakken na een zwaardere operatie kunnen uiteindelijk wel erg positief uitpakken voor de rest van je leven.
Je lijkt dus best wel binair vrouw te zijn, heteroseksueel. Alleen orchidectomie kan dan op de wat langere termijn toch niet de gewenste oplossing bieden, denk ik.

Overigens had ik zelf nooit twijfels over het transitieproces, dus daarover kan ik dus niets schrijven.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
Anon20191227
Berichten: 49
Lid geworden op: 07 dec 2019, 18:43
Gender: Trans MtF

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Anon20191227 »

Jeste schreef: 08 dec 2019, 08:46 Dat het iets is om heel erg goed over na te denken is inderdaad zo, want je bent nog best wel jong. Eventuele tijdelijke ongemakken na een zwaardere operatie kunnen uiteindelijk wel erg positief uitpakken voor de rest van je leven.
Je lijkt dus best wel binair vrouw te zijn, heteroseksueel. Alleen orchidectomie kan dan op de wat langere termijn toch niet de gewenste oplossing bieden, denk ik.

Overigens had ik zelf nooit twijfels over het transitieproces, dus daarover kan ik dus niets schrijven.
Hallo Jeste,
Allereerst dank voor jouw antwoord op mijn vraag.

Het klopt inderdaad dat ik me meer binair vrouw voel en dat ik hetero in het wensgeslacht ben. Overwegend hetero eigenlijk, met de occasionele oppervlakkige crush op een vrouw maar voornamelijk gericht op mannen.

Ikzelf heb een vreemde relatie met mijn geslachtsdelen.
Ik heb altijd al een hoog libido gehad dus masturbeerde wel maar dacht mijn geslachtsdelen altijd weg. Alsof ze er niet waren. Ik wilde er ook nooit aangeraakt worden.

Ik heb angst voor een zware operatie, dat moet ik eerlijk bekennen. Zeker een operatie van deze aard is nog steeds een beetje '' griezelig '' voor mij.
Moest ik een knop kunnen indrukken en meteen een vagina hebben, zou ik het doen. Het is die operatie, het snijden, het ellenlange herstel dat me zo afschrikt.

Ik weet wel heel zeker dat ik een facial feminization surgery wil. Ik ben redelijk passabel zonder die operatie maar wil het om de juiste symmetrie in het gezicht te bereiken zeg maar. Hoewel die gezichtsvervrouwelijkende operatie ook geen zoete koek is durf ik die veel makkelijker aan omdat het een cosmetische operatie is met een minder zwaar herstel en er wordt niet in de buurt van vitale organen gewerkt.
Helaas is dat bij een SRS wel het geval. Die mogelijkheid tot fistula is iets waar ik van huiver.

Er werd mij ooit eens door een post op transvrouw gezegd : '' Je moet zo bereid zijn srs te willen dat zelfs indien je zware complicaties hebt en geen gevoelsbeleving meer daarbeneden, je het nog steeds een logische keuze zou achten. ''
Dat is bij mij echter niet het geval. Moest ik complicaties ondervinden van een srs en moesten de resultaten suboptimaal zijn dan zou ik spijt ervan hebben denk ik.
Moest alles geweldig verlopen zonder oneffenheden, zou ik er wel als eerste voor in de rij staan zonder vraagtekens te hebben voor mezelf.

Ik merk wel dat mijn dysforie over mijn geslachtsdeel almaar erger wordt naarmate ik verder in transitie ben. Dat baart me zorgen.

Ik vrees dat indien ik geen srs zou ondergaan ik altijd wel het gevoel zal hebben incompleet te zijn.

In mijn geval is het zo een situatie van '' damned if you, damned if you don't ''.

Erg vermoeiend vind ik het, die onzekerheid.

Wat mij ook zware angst baart is de steeds agressiever wordende spijtoptanten-media-berichten. Zoals die reportages met die Walt Heyer en die Patrick De Veen op Zembla vorig jaar.

Op dit moment is dit de zekerheid die ik voor mezelf heb :
Moest ik FFS ondergaan zou er geen enkele kans op spijt bestaan. Ik zou 100 percent tevreden zijn en minder dysforie ervaren.
Moest ik borstvergroting ondergaan zou ik 100 percent tevreden zijn en minder dysforie ervaren. Er zou geen enkele kans op spijt bestaan.

Moest ik iets aan mijn geslachtsdelen laten doen zou er kans op spijt bestaan als de resultaten tegenvallen maar geen of weinig kans op spijt als de resultaten goed waren.

Dit is voor mij waar ik momenteel licht op kan werpen.

Ik baal ervan om in die onzekerheid te moeten leven.

Doe ik de geslachtsoperatie niet dan ga ik me altijd exotisch en abnormaal voelen. Echter ben ik ook bang dat als ik het op dit moment wel doe, ik emotioneel te zwak zijn zal om het herstel aan te kunnen.

Ik ga er in elk geval goed over nadenken hoe ik verder zal gaan.

Van de transitie in het algemeen heb ik totaal geen spijt. Ik voel me gelukkiger dan ooit nu ik als vrouw mezelf overal mag voorstellen en presenteren. Waarachtig voel ik me nu, dat had ik vroeger nooit.
Het is enkel die kwestie over '' wat doe ik aan mijn geslachtsdelen '' die mij helemaal depri maakt omdat ik vrijwel nog nooit een trans ben tegengekomen die ook zo twijfelde over haar srs.

Soms vraag ik me af of ik gewoonweg voorbestemd ben om eeuwig in die tussenfase te blijven zitten waarbij ik vis noch vlees ben.
Gebruikersavatar
Emma
Beheerder
Berichten: 8004
Lid geworden op: 13 aug 2013, 01:43
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Emma »

Tja, je moet de keuze zelf maken, dus ik snap dat je er mee zit. Maar je hebt wel de meest negatieve informatie tot je genomen die er te vinden is.

Een SRS is geen blindedarmoperatie. Zonder diepte is-ie minder zwaar dan met, dat klopt. Maar zonder is zwaarder dan je denkt, en met is niet zo zwaar als je denkt. En FFS is ook zwaarder dan je denkt. Waar je de ene operatie als afschrikwekkend wegzet, romantiseer je de andere. Het internet zit voller met mislukte aangezichtsoperaties dan met geslachtsoperaties. Maar: het internet zit ook vol met klagers, de tevreden mensen hoor je nooit, of ze worden door transfobe spijt-predikers weggezet als mooipraters.
Wat mij ook zware angst baart is de steeds agressiever wordende spijtoptanten-media-berichten. Zoals die reportages met die Walt Heyer en die Patrick De Veen op Zembla vorig jaar.
Vergeet die docu. Het verhaal klopt niet, Patrick heeft de boel flink gemanipuleerd en daarmee zichzelf een kant opgeduwd. Daar is hier op het forum genoeg over geschreven. Ben je eerlijk naar jezelf toe over je transitie? Het is gezond om je af en toe af te vragen of je wel op het juiste spoor zit, maar als je dat gevoel serieus neemt en daarna nog steeds door wilt op de ingeslagen weg is de kans op spijt erg klein. De kans op spijt zit meer bij diegenen die zonder nadenken in één keer door willen stomen naar een SRS alsof dat het hoogst haalbare is. En zelfs dan is spijt geen vaststaand gegeven, allerminst.

Van de drie opties is op jouw leeftijd de SRS zonder diepte de ingreep met de grootste kans op spijt.
Orchi? SRS kan altijd nog, het materiaal is behouden gebleven.
SRS met diepte? 100% herstel duurt even maar het is goed te doen, het is niet dat je vier maanden helse pijnen moet verdragen, en daarna ben je klaar.
SRS zonder diepte? Een korter herstel, maar bedenk je later dat je toch diepte had gewild, zit je met het probleem dat het beste materiaal is weggegooid, en dat je aan een darmvaginoplastiek vast zit om dat te corrigeren. Voor je vagina is dat niet onoverkomelijk en het heeft zelfs een paar kleine voordeeltjes, maar de darmoperatie die tegelijkertijd moet plaatsvinden is niet bepaald risicoloos.

Maar jij moet kiezen, en ik besef dat ik de verwarring hiermee alleen maar groter maak...
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy

สวัสดีค่ะ

Emma: I am me

@[email protected]
Lokien
Berichten: 88
Lid geworden op: 22 aug 2019, 16:10
Gender: Vrouw

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Lokien »

Nathaliedepree schreef: 09 dec 2019, 01:30

Ik heb angst voor een zware operatie, dat moet ik eerlijk bekennen. Zeker een operatie van deze aard is nog steeds een beetje '' griezelig '' voor mij.
Moest ik een knop kunnen indrukken en meteen een vagina hebben, zou ik het doen. Het is die operatie, het snijden, het ellenlange herstel dat me zo afschrikt.
Vooraleerst wil ik zeggen dat het uiteindelijk aan jou is om te komen tot een keuze. En dat je daarachter staat. Ik hoop dat je daarin richting vindt.

Ik wil graag reageren op dit gedeelte, gewoon om te laten zien dat ook jij kans hebt op een probleemloze operatie. Ik herken je angst trouwens (en ik denk velen, in meer of mindere mate), ik heb het geluk gehad dat het mij is gelukt die hiervoor opzij te zetten. Ik heb een eenvoudige vaginaplastiek en ben hier in Nederland geopereerd, over een darm-vaginaplastiek kan ik niet oordelen.

Ik ben de eerste 36 uur na de operatie vreselijk misselijk geweest. Ik weet nog steeds niet of dat nou door de narcose is gekomen, of van de morfinespuit. Nadat ik met die laatste gestopt was, en ik een wonderpil had gekregen van de verpleegkundige, voelde ik me prima. Ik had geen pijn, eigenlijk nergens. Ik voelde me niet fijn, dat ook niet. Je voelt je namelijk gevuld, en dat ben je ook, je zit vol met gaasjes en condooms. Dat blijf je voelen totdat het eruit gaat. Ik heb geen pijnstilling meer genomen, alles was prima te doen.
De laatste dag pakken ze je uit en halen ze het katheter eruit. Dat is ook niet fijn. Duurt een kwartiertje (katheter een paar tellen, uitpakken een paar minuten, voor het eerst dilateren ook), en met uitleg erbij ben je een half uur zoet. Ik heb vanaf daar geen enkel issue meer gehad van diep binnen in mijn vagina, dat was helemaal ok.

Het herstel thuis is lastig. Er zitten veel hechtingen in je, en die moeten eruit. En je zenuw is beschadigd, die moet herstellen. Zitten vond ik geen probleem met een kussen. Alleen niet te lang. Eigenlijk niets te lang. Na 3 weken was het meeste ongemak voorbij. Al die dagen waren prima te doen, alleen de nachten waren vervelend. Ik werd altijd wel een paar keer wakker van schrijnend gevoel. Na een maand kon ik weer voluit sporten.

Ik heb een vagina met diepte. Het geeft me een intenser vrouwengevoel en past beter bij mijn dysforie. Evengoed gebruik ik die diepte eigenlijk niet, ik ben gelukkig getrouwd met een vrouw. Ik zou wel graag eens een keer penetratie willen van een man, veel liever dan met een man vrijen. Als ik hetero zou zijn dan zou ik zeker veel meer plezier beleven aan een vagina met diepte. Nu ben ik oud (....) maar als ik net zo jong en hetero zou zijn als jij dan zou ik het wel weten. Seks zou zomaar nog eens vele jaren belangrijk kunnen zijn voor je.

Ik denk trouwens niet dat ik geluk heb gehad met mijn probleemloze operatie en dat het veel vaker gebeurt dan de internetverhalen vertellen. Je kunt proberen zo fit mogelijk te zijn voor de operatie. Het is geen garantie; een garantie is wel dat de kans op complicaties groter is als je niet fit bent. Voor dat gedeelte kun je misschien zelf zorg dragen, verder is je lot in de handen van een chirurg, die jou waarschijnlijk sowieso helpt, of het nou een srs met diepte is, of zonder.

Ik dilateer nu twee keer per week. Dat is een prima ritme voor me.
The wisest men follow their own direction
Gebruikersavatar
Laura_be
Berichten: 16
Lid geworden op: 27 nov 2019, 10:35
Gender: Transgender
Locatie: Limburg (BE)

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Laura_be »

Laat ik maar gewoon al beginnen met te zeggen. Elke operatie is een risico en neemt risico's met zich mee, waar nooit 100% garantie op kan gegeven worden. De ene krijgt complicaties, de andere niet.

Dat dilateren valt wel mee hoor. Mij werd aangeraden 3x/week, als je geen seks zou hebben (dus bij mij zeker aangezien ik fysiek nog altijd aangetrokken ben tot vrouwen). Echter ben ik daar zo vergeetachtig en "lui" in, dat ik het 1x in de 3 maand doe. Ik heb mssn 1 of 2 cm diepte verloren, maar dat is het. Dilator goed insmeren met glijmiddel en dat gaat er nog gemakkelijk rustig in. Doordat ik in mijn tienerjaren mijn voorhuid heb moeten laten verwijderen, was mijn schacht ook korter. Mijn chirurg heeft toen geopteerd om huid van de balzak te nemen om tot de juiste diepte te komen. Sommigen doen het door een stukje van de darm te nemen, maar dan loop je idd het risico complicaties met je darmen te krijgen.
Mijn SRS was ook niet bedoelt voor seks te hebben. En die penetratie doet echt niet veel (bij mij toch niet). De binnenkant van die schacht is tenslotte de buitenkant van je penis geweest, dus niet echt supergevoelig als de meesten zouden hopen. 't Gevoel is meer vooraan te doen. Een deel van het vrijen draait ook niet om je gevoelsreceptoren, maar om het psychische aspect. Gedachten kunnen de zaken ook al gevoeliger doen lijken. Voor een deel kan het penetreren op zich al een paar stappen dichter bij een orgasme krijgen, puur op de gedachte alleen. Voor mij is een vibrator gewoon een leuke inwendige massage :D, meer niet.
Tenzij je echt last zou hebben van je darmen of dergelijke, zie ik niet in waarom een binnenkant voorzien extra risico op complicaties zou geven. Chirurgen zijn wel kundig genoeg om daarover te oordelen tijdens een operatie.
Het ergste van de SRS operatie vond ik de dingen die niet met de ingreep zelf te maken hadden. 5 dagen gekluisterd zitten aan bed en niet mogen eten, daardoor hevige buikkrampen krijgen, was een van de ergste zaken. En dan de eerste 6 tot 8 weken het dilateren. Maar eens dat voorbij... . En voor de operatie ben ik de hele tijd rustig geweest. Tot de laatste 5 minuten in de operatiekamer. Toen begon het allemaal echt te worden en de twijfel sloeg toe, want ik had heel even schrik van wat er zou komen als ik terug wakker zou zijn. Ineens werden al die documentaires echter en zat ik zelf in de hoofdrol. Dus op bepaalde momenten schrik hebben is normaal. Je moet kijken naar wat je voelt en niet teveel laten leiden door angst.

Maar zolang je twijfelt... doe dan geen operatie. En blijf gewoon realistisch in de verwachtingen van de resultaten. Veel spijtoptanten komen door te hoge verwachtingen. En natuurlijk verschillende forum en social-media groepen die elkaar maar zitten "op te peppen" en fantasie-resultaten zitten te bespreken.
Ik ben zeer tevreden met mijn SRS en dat komt deels ook omdat mijn verwachtingen niet zo hoog lagen als een deel andere. Voor mij was het gewoon, het moet eruit zien als een vagina en ik wilde mijn gevoel daar behouden.

Qua FFS snap ik je antwoord ook niet echt. Je hebt het over symmetrie, maar wat bedoel je dan? FFS heeft niets met symmetrie te maken.
Ik ben zelf 2x geopereerd voor gezichtsvervrouwelijking. Eerste keer aan de kaak. De genezing viel voor mij heel goed mee. 2de keer recent nog, aan de ogen, neus en voorhoofd (zie thread van Dr. Noorman van der Dussen). Die laatste moet je idd wel wat voor over hebben. En ook hier weer zijn er risico's en is een volledige genezing nooit gegarandeerd. Momenteel is de linkerkant van mijn voorhoofd nog altijd hypergevoelig, de top van mijn hoofd verdoofd en met het naar links kijken zie ik dubbel. En enkel tijd zal uitwijzen hoe en of het nog verder geneest.

Een deel van de operaties voor een trans blijven "agressieve" ingrepen. Je zal altijd gedeeltelijk een stap in het duister moeten gaan zetten.
Kwestie van de juiste chirurg te vinden waarbij je gevoel goed zit.
Anyway, ik heb even genoeg gezeverd :lol:
-- Ut vivimus, sic in aeternum resonamus --
Anon20191227
Berichten: 49
Lid geworden op: 07 dec 2019, 18:43
Gender: Trans MtF

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Anon20191227 »

Emma schreef: 09 dec 2019, 07:16 Tja, je moet de keuze zelf maken, dus ik snap dat je er mee zit. Maar je hebt wel de meest negatieve informatie tot je genomen die er te vinden is.

Een SRS is geen blindedarmoperatie. Zonder diepte is-ie minder zwaar dan met, dat klopt. Maar zonder is zwaarder dan je denkt, en met is niet zo zwaar als je denkt. En FFS is ook zwaarder dan je denkt. Waar je de ene operatie als afschrikwekkend wegzet, romantiseer je de andere. Het internet zit voller met mislukte aangezichtsoperaties dan met geslachtsoperaties. Maar: het internet zit ook vol met klagers, de tevreden mensen hoor je nooit, of ze worden door transfobe spijt-predikers weggezet als mooipraters.
Wat mij ook zware angst baart is de steeds agressiever wordende spijtoptanten-media-berichten. Zoals die reportages met die Walt Heyer en die Patrick De Veen op Zembla vorig jaar.
Vergeet die docu. Het verhaal klopt niet, Patrick heeft de boel flink gemanipuleerd en daarmee zichzelf een kant opgeduwd. Daar is hier op het forum genoeg over geschreven. Ben je eerlijk naar jezelf toe over je transitie? Het is gezond om je af en toe af te vragen of je wel op het juiste spoor zit, maar als je dat gevoel serieus neemt en daarna nog steeds door wilt op de ingeslagen weg is de kans op spijt erg klein. De kans op spijt zit meer bij diegenen die zonder nadenken in één keer door willen stomen naar een SRS alsof dat het hoogst haalbare is. En zelfs dan is spijt geen vaststaand gegeven, allerminst.

Van de drie opties is op jouw leeftijd de SRS zonder diepte de ingreep met de grootste kans op spijt.
Orchi? SRS kan altijd nog, het materiaal is behouden gebleven.
SRS met diepte? 100% herstel duurt even maar het is goed te doen, het is niet dat je vier maanden helse pijnen moet verdragen, en daarna ben je klaar.
SRS zonder diepte? Een korter herstel, maar bedenk je later dat je toch diepte had gewild, zit je met het probleem dat het beste materiaal is weggegooid, en dat je aan een darmvaginoplastiek vast zit om dat te corrigeren. Voor je vagina is dat niet onoverkomelijk en het heeft zelfs een paar kleine voordeeltjes, maar de darmoperatie die tegelijkertijd moet plaatsvinden is niet bepaald risicoloos.

Maar jij moet kiezen, en ik besef dat ik de verwarring hiermee alleen maar groter maak...
Dag Emma, bedankt voor je reactie op mijn thread.

Je hebt wel gelijk dat ik me op dit moment misschien te veel door angst laat leiden. Lijden zou hier eigenlijk beter passen. Jammer genoeg leven we in een wereld waar je als trans persoon pas sinds recentelijk redelijk toegankelijk behandeling kan krijgen. Daarvoor was er een tendens om hevig te gatekeepen. Helaas heb ik die gatekeeping voor mezelf nogal verinwendigd.

Dat ik eerlijk naar mezelf toe ben door in transitie gegaan te zijn durf ik wel stellen. Ik voel me verbonden met de persoon die ik nu in de spiegel zie. Dat had ik vroeger nooit in dat '' mannenlichaam ''.
Hormonen waren ook nooit een moeilijke keuze voor mij. De testosteron zijn effecten op mijn lichaam afremmen was mijn prioriteit. Ik huiverde zelfs nog maar van het gedacht om oud te moeten worden in een mannenlichaam. Ik had vooral heel erg veel dysforie over mijn secundaire geslachtskenmerken. Die primaire geslachtskenmerken had ik ook een hekel aan maar daar had ik technieken voor om daarmee om te gaan. Door niet naar beneden te kijken tijdens het douchen, door te doen alsof het niet bestond. Mijn geest heeft zich op een gegeven moment willen beschermen tegen de pijn die ik ervaarde van het kijken naar mijn voor mijn gevoel foute geslachtsdelen, door te doen alsof die er niet waren.
De laatste tijd wordt het echter almaar ondraaglijker om te negeren dat wat ik daarbeneden heb niet past bij wat ik vanbinnen voel.
Ik denk wel dat ik een manier zou kunnen vinden om ermee te leren leven dat ik een penis heb maar ik zal altijd het gevoel hebben dat het niet bij me hoort, dat het een overbodig deel aan mijn lichaam is. Daar komt dan mij ook de kwestie kijken van "waarom doe ik mezelf dit aan, terwijl de wetenschap het op kan lossen?".
Vroeger waren technieken niet zo geëvolueerd als nu, een jaar of 10 geleden. Dus toen dacht ik bij mezelf : '' het kan toch niet want de technieken staan niet ver genoeg ''.
Nu zijn de technieken zo ver geëvolueerd dat ik niet anders kan dan erkennen dat ik een vagina zou hebben die zeer dicht bij cis aansluit. Vooral die techniek waarbij ze een stukje buikvlies gebruiken is heel erg analoog met de cisgender vagina.
Echter heb ik enorme angst voor complicaties binnen de vagina, in het lichaam. Moesten er lichte complicaties aan de buitenkant optreden, dan zou ik daarmee om kunnen.
Maar ik ben doodsbang dat ze vanbinnen iets zullen raken waardoor ik met vernietigende complicaties zou komen te zitten.

Daarom dat ik dacht aan vaginaplasty zonder diepte.
Dat zou het mentale aspect al verhelpen als ik niet meer geconfronteerd hoefde te worden met een overtollig aanhangsel daarbeneden.

Ik ga zeker al mijn opties bekijken en met verschillende chirurgen praten.
Naar Thailand reizen dacht ik ook aan maar ik denk dat voor mijn doelstelling van snel herstel de penile inversie methode logischer zou zijn aangezien de Thaise methode zwaarder herstel schijnt te impliceren.

En natuurlijk zou ik dan ook met het aspect zitten dat ik voor veel kosten zelf moet opdraaien als ik naar Thailand ga. Daarom dat indien ik SRS onderga het beter voor me zou zijn denk ik als ik het in West-Europa laat doen.
Kanhai sluit wel aan bij mijn wensen.
Anon20191227
Berichten: 49
Lid geworden op: 07 dec 2019, 18:43
Gender: Trans MtF

Re: Twijfel tussen orchiectomy en zero depth SRS. Pre-op of non-op.

Bericht door Anon20191227 »

Laura_be schreef: 09 dec 2019, 19:37 Laat ik maar gewoon al beginnen met te zeggen. Elke operatie is een risico en neemt risico's met zich mee, waar nooit 100% garantie op kan gegeven worden. De ene krijgt complicaties, de andere niet.

Dat dilateren valt wel mee hoor. Mij werd aangeraden 3x/week, als je geen seks zou hebben (dus bij mij zeker aangezien ik fysiek nog altijd aangetrokken ben tot vrouwen). Echter ben ik daar zo vergeetachtig en "lui" in, dat ik het 1x in de 3 maand doe. Ik heb mssn 1 of 2 cm diepte verloren, maar dat is het. Dilator goed insmeren met glijmiddel en dat gaat er nog gemakkelijk rustig in. Doordat ik in mijn tienerjaren mijn voorhuid heb moeten laten verwijderen, was mijn schacht ook korter. Mijn chirurg heeft toen geopteerd om huid van de balzak te nemen om tot de juiste diepte te komen. Sommigen doen het door een stukje van de darm te nemen, maar dan loop je idd het risico complicaties met je darmen te krijgen.
Mijn SRS was ook niet bedoelt voor seks te hebben. En die penetratie doet echt niet veel (bij mij toch niet). De binnenkant van die schacht is tenslotte de buitenkant van je penis geweest, dus niet echt supergevoelig als de meesten zouden hopen. 't Gevoel is meer vooraan te doen. Een deel van het vrijen draait ook niet om je gevoelsreceptoren, maar om het psychische aspect. Gedachten kunnen de zaken ook al gevoeliger doen lijken. Voor een deel kan het penetreren op zich al een paar stappen dichter bij een orgasme krijgen, puur op de gedachte alleen. Voor mij is een vibrator gewoon een leuke inwendige massage :D, meer niet.
Tenzij je echt last zou hebben van je darmen of dergelijke, zie ik niet in waarom een binnenkant voorzien extra risico op complicaties zou geven. Chirurgen zijn wel kundig genoeg om daarover te oordelen tijdens een operatie.
Het ergste van de SRS operatie vond ik de dingen die niet met de ingreep zelf te maken hadden. 5 dagen gekluisterd zitten aan bed en niet mogen eten, daardoor hevige buikkrampen krijgen, was een van de ergste zaken. En dan de eerste 6 tot 8 weken het dilateren. Maar eens dat voorbij... . En voor de operatie ben ik de hele tijd rustig geweest. Tot de laatste 5 minuten in de operatiekamer. Toen begon het allemaal echt te worden en de twijfel sloeg toe, want ik had heel even schrik van wat er zou komen als ik terug wakker zou zijn. Ineens werden al die documentaires echter en zat ik zelf in de hoofdrol. Dus op bepaalde momenten schrik hebben is normaal. Je moet kijken naar wat je voelt en niet teveel laten leiden door angst.

Maar zolang je twijfelt... doe dan geen operatie. En blijf gewoon realistisch in de verwachtingen van de resultaten. Veel spijtoptanten komen door te hoge verwachtingen. En natuurlijk verschillende forum en social-media groepen die elkaar maar zitten "op te peppen" en fantasie-resultaten zitten te bespreken.
Ik ben zeer tevreden met mijn SRS en dat komt deels ook omdat mijn verwachtingen niet zo hoog lagen als een deel andere. Voor mij was het gewoon, het moet eruit zien als een vagina en ik wilde mijn gevoel daar behouden.

Qua FFS snap ik je antwoord ook niet echt. Je hebt het over symmetrie, maar wat bedoel je dan? FFS heeft niets met symmetrie te maken.
Ik ben zelf 2x geopereerd voor gezichtsvervrouwelijking. Eerste keer aan de kaak. De genezing viel voor mij heel goed mee. 2de keer recent nog, aan de ogen, neus en voorhoofd (zie thread van Dr. Noorman van der Dussen). Die laatste moet je idd wel wat voor over hebben. En ook hier weer zijn er risico's en is een volledige genezing nooit gegarandeerd. Momenteel is de linkerkant van mijn voorhoofd nog altijd hypergevoelig, de top van mijn hoofd verdoofd en met het naar links kijken zie ik dubbel. En enkel tijd zal uitwijzen hoe en of het nog verder geneest.

Een deel van de operaties voor een trans blijven "agressieve" ingrepen. Je zal altijd gedeeltelijk een stap in het duister moeten gaan zetten.
Kwestie van de juiste chirurg te vinden waarbij je gevoel goed zit.
Anyway, ik heb even genoeg gezeverd :lol:
Dag Laura,
Bedankt voor je reactie en openheid.

De beeldende beschrijvingen zorgen ervoor dat ik me er een goed beeld bij kan voorstellen bij wat het zou zijn om post-op te zijn. Makkelijk gezegd natuurlijk.

Ikzelf zit vooral met angst om complicaties op te lopen die inwendig zouden plaatsvinden. Complicaties die de blaas aantasten of de darmen of de plasbuis.
Complicaties aan de buitenkant maak ik me minder zorgen over.
Daarom dat ik dus vooral dacht aan het overslaan van het creëren van het kanaal en enkel de uitwendige geslachtsdelen te creëren.

Wat ik bedoelde met meer symmetrie d.m.v FFS is betere proporties in het gezicht. Ik ben wel passabel zonder de operatie maar ik heb een bult op mijn neus en een voorhoofd dat niet mooi oogt bij een vrouw. Eerder esthetische redenen dan om passabiliteit, laat ik het zo zeggen.

Aangezien ik enkel op mannen val voor het grootste deel is het dus in mijn geval een dilemma wat ik ga doen met die zorgen over het creëren van diepte.
De penile inversie methode is een beetje minder heftig dan de Thaise methode heb ik gelezen en vaak gehoord, dus ik richt me nu vooral op de penile inversie.
Voor mij is het natuurlijk ogen van de vulva het belangrijkste. De diepte is van minder belang. Het gevoel in de vagina is ook van minder belang. Vooral dat het er geslaagd uitziet aan de buitenkant is belangrijk voor mij.
Van wat ik begreep over de brievenbusoplossing creëren ze een centimer of 3 diepte om esthetische redenen. Die enkele centimeters zouden dan eventueel masturbatie kunnen bevorderen post-op.
Hoewel seks wel belangrijk is in een relatie, wil ik ook niet mijn beslissing over mijn lichaam richten op de wensen van iemand anders.
Zeker omdat er tal van vrouwen zijn die op een gegeven moment in de relatie geen vaginale seks meer hebben.

Wat mij vooral over zero depth doet nadenken is een video van een youtuber die ik al een hele tijd volg. Zij heeft de versie met diepte ondergaan en ze is op een gegeven moment afgehaakt met dilateren omdat ze het een te grote sleur vond. Toen is bij haar alles gaan vernauwen zei ze.
Anderen heb ik wel van gehoord dat ze een hele tijd niet dilateren en dat alles terug als vanouds is op enkele dagen tijd wanneer ze terug beginnen met dilateren. Dus dat zal persoonsgebonden zijn.

Ik ga er zeker over waken dat ik alle beschikbare informatie heb alvorens ik een geïnformeerde beslissing neem over de operatie die ik onderga daarbeneden.

In principe is non-op zijn op dit moment het meest onwenselijk voor mij omdat de afkeer naar mijn geslachtsdelen is toegenomen over de laatste jaren.
Het besef is bij mij doorgedrongen dat ik gelukkiger zou zijn met een vagina, alleen is de weg om tot die vagina te bekomen een hele zware en dus ben ik voorlopig beslissingsloos.