Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Pas ik nou in een hokje of niet?
Silvia_vdV
Berichten: 7
Lid geworden op: 23 mar 2020, 01:56
Gender: Onzeker

Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Silvia_vdV »

Beste mensen,

Toegegeven; een beetje rare titel, maar dat kwam uit het hart en leek mij de beste omschrijving voor het volgende gezeur wat je nu gaat lezen (ik heb je dus gewaarschuwd! ;) )

In de voorsteltopic gaf ik het al een beetje aan; ik ben een man, 46 jaar en ouderwets (dito opvoeding).
Vanaf heel erg jong, kan ik mij nog een moment herinneren in ieder geval, dat ik "iets anders als ondergoed" aan wilde. Dat moet geweest zijn in de luiertijd.......kan me voorstellen dat je zulks niet geloofd; ik kan het niet bewijzen uiteraard maar is voor mij wel een herinnering en geeft wel aan hoe lang mijn gedachten al zo zijn.
Later, ondertussen altijd op een aparte manier naar dameskleding -en dan met name ondergoed- gekeken tot ik eens op zolder een panty vond.
Die MOEST ik toen aan hebben, punt. Jong, bang ontdekt te worden en dus niet heel veel verder gedaan.
Weer later, op mijzelf wonende, toch wat dapperder geworden en soms eens iets aangetrokken.
Getrouwd; drang daarnaar nog groter.
Ik heb een soort bijbaan en reis daarvoor wel eens met een overnachting of twee erbij. Ondertussen heb ik wat meer spullen en trek dat dan op de kamer aan. Gewoon; rok, panty, slipje en bh.

Vooral in het begin was het puur seksueel; ik trok wat aan (meestal dan alleen ondergoed) en dan moest er wat gebeuren, je weet wel. Daarna uit en het was over.
Maar nu, steeds vaker, gaat het daar niet om. Ik vind het fijn om langer in damesondergoed (voornamelijk, want daar kan ik mee over straat) aan te hebben. Het seksuele aspect telt niet meer (zo) mee; er hoeft geen "happy end" aan te komen.
Andere zaken komen er ook bij; lippenstift uitproberen hoe het voelt (fijn!) en in een hotel waar ik dan ben, naar het damestoilet gaan; voelt gewoon goed.

Dat is toch wel anders dan vroeger; even wat aantrekken, jeweetwellen en weer uit. Er komen meer aspecten bij en ik vind heel veel zaken of aspecten van het vrouw zijn fijn. Ik zie een vrouw in een jurk; lijkt mij heerlijk om er zo vrij bij te lopen, geen broek, heerlijk luchtig.

Tja, dan heb je een vrouw en kinderen.
Mijn vrouw weet ondertussen wel dat ik soms een onderbroek van haar draag omdat ik dat lekker vind zitten. Ze gaf wel direct daarbij de melding: "als het daar maar bij blijft hoor!" Ze gaf aan bang te zijn dat ik erin doorschiet.
Ook mijn kinderen zouden het niet begrijpen, dat weet ik wel zeker.

En dus zit ik klem......
Maar ik weet ook niet welke kant dit op gaat; mijn levensloop in ogenschouw nemende, wordt het verlangen meer.
Vrouw en kinderen zijn mij heel veel waard en wil ik per sé niet op het spel zetten.

Nu heb ik eigenlijk geen specifieke vraag; het is te veel, te warrig en ik zou niet weten welke vraag ik hieruit moet extraheren.
Maar; hier zijn mensen met ervaring, mensen die veel meer meegemaakt hebben en ga zo maar door.
Dus is mijn subvraag als het ware; heeft iemand wijze woorden voor mij? Ik bedoel; ik weet niet eens een vraag te formuleren en weet dus niet wat ik wil.
"Ziet" iemand misschien iets wat herkenbaar is, iets waar ik mee worstel?

Mijn excuses; ik begon heel enthousiast en al schrijvende, weet ik het ineens zelf niet meer......
Ik probeer zsm nog met een aanvulling te komen want voor nu lijkt het mij een aanfluiting.
In ieder geval wel heel erg bedankt voor het lezen!

EDIT
Ik weet alweer met welke intentie ik begon! Pff, opluchting!
Eigenlijk komt het hier op neer; welke kant gaat dit op vraag ik mijzelf af. Moet ik me zorgen maken over mijn huwelijk, wordt die drang straks echt zo groot? Gaat het zo worden dat ik een transitie wil, of is het "gewoon" travestie?
Nu zijn dat moeilijke vragen voor anderen om te beantwoorden gezien het mijn gevoelens zijn en dat is geen exact vak.
Maar ik hoop dat men mij met ervaring wat kan helpen om te reflecteren/evalueren zodat ik daar zelf uit kan komen.
Sara
Berichten: 389
Lid geworden op: 16 okt 2014, 21:11
Gender: Non-binair
Locatie: Zevenaar
Contacteer:

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Sara »

Wat velen hier in ieder geval willen is bevestiging van anderen 😁

Ik ben nog geen 46, ook niet bepaald ouderwets (denk ik) en ik heb in ieder geval geen vrouw en kinderen. Ik herken jouw verhaal wel van anderen die dezelfde ervaringen hadden, daarna in transitie zijn gegaan en nu als vrouw door het leven gaan. Ik herken jouw verhaal ook van nog weer anderen die dezelfde ervaringen hadden, daar vrolijk mee zijn doorgegaan of er een andere draai aan hebben gegeven: niet meer het seksuele, maar gewoon ‘gezellig’ met lipstick op en jurk aan op de bank of met anderen in een café, soms met goedkeuring van vrouw en/of kinderen.

De realiteit is dat er zoveel ervaringen zijn die erg op elkaar lijken en dan op punten uit elkaar beginnen te lopen, dat je altijd wel de ‘herkenning’ vindt die je zoekt. De ervaringen op deze website lopen vaker dezelfde kant op, maar er is een grotere wereld. De vraag is vooral: hoe zie je jezelf? Een man die gewoon af en toe een jurk aan wil, misschien soms iets meer, en daar plezier aan beleeft zonder dat er daaronder iets moet gebeuren is ook een juist antwoord.

De ‘drang’ is in ieder geval universeel en zegt niets over de uiteindelijke uitkomst. Wel zegt het dat je een uitlaatklep moet zoeken. Ik spreek niet uit persoonlijke ervaring, maar wel uit herkenning, dat dat ook binnen een goed huwelijk en een leven als man kan.
Nathaliet
Berichten: 7
Lid geworden op: 07 sep 2019, 22:50
Gender: Onzeker

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Nathaliet »

Daar is in mijn ogen maar 1 anwoord op. Net als wat Sara al zei, zoek het uit voor jezelf.
En wat daarbij belangrijk is; wees open en eerlijk naar jezelf en je naasten (dus in ieder geval je vrouw).

Jouw verhaal is voor mij ook erg herkenbaar!
Zelf zit ik een beetje in hetzelfde schuitje. Ik heb een vrouw en kinderen en dat wil ik ook niet op het spel zetten. Ik heb besloten om compleet open kaart te spelen. Ik geef mijn gevoelens en behoeftes bloot. Met behulp van een psychologe zoeken we samen met mijn vrouw uit wat voor ons een en vooral mij een manier is om er mee verder te gaan.
Op deze manier voelt het voor ons goed en bepaalt mijn vrouw, voor wie de situatie nog redelijk nieuw is, het tempo waarin dingen gebeuren.
Waar dit allemaal toe leidt, weten we allemaal nog niet. Wel weten we dat ik de tijd en ruimte nodig heb om mijn vrouwelijke ik te uiten. Dat geeft voor mij veel meer rust en bespaart me die somberheid die het me oplevert als ik er niks mee doe.
Zo hopen we een situatie te creëren waarbij ik meer mezelf kan zijn, dus gelukkiger, zodat ik weer een plezieriger mens in mijn gezin. Een win-win-situatie. Maar goed, zo ver is het nog lang nog niet.
Voor mijn gevoel zijn we in ieder geval op de goede weg. Ik heb het idee dat mijn vrouw, doordat ik er eerlijk over praat (hoe moeilijk dat ook is) mij steeds beter begrijpt en het min of meer begint te accepteren.

Succes met je zoektocht! :-)
Sunny
Berichten: 51
Lid geworden op: 28 apr 2012, 06:30
Gender: Vrouw

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Sunny »

Hoi Silvia,

Kleding, ondergoed en cosmetica kunnen natuurlijk een teken zijn, net zoals traditionele genderrollen.
Echter, uit mijn eigen ervaring, zit de kern van transgender zijn veel dieper dan dat en verschilt van persoon tot persoon.

Voor sommigen kan crossdressen wel eens seksueel zijn, en dat kan van alles of niks betekenen; het is (vooral voor "mannen") overschrijding van een taboe, een reis in een genderervaring die bij de meesten nog steeds geseksualiseerd wordt, een kink, een kunstzinnige expressie, etc.

Het kan ook betekenen dat je onbewust beseft dat er iets niet helemaal goed zit, en je een andere genderexpressie probeert om te zien of dat beter voelt of iets toevoegt; dat het in de eerste instantie seksueel is, is dan meestal omdat je gewoon geen andere manier hebt om al die gevoelens in context te plaatsen. Niet alleen is het serieus nemen van al deze gevoelens en ervaringen nieuw, je spreekt de taal nog niet om je vragen te beginnen te beantwoorden, zogezegd.

Ik denk, persoonlijk, dat op het moment dat je naar alledaagse vrouwelijke ervaringen kijkt (het toilet, het aantrekken van een BH, of puur het aangesproken worden als "mevrouw") en je merkt dat dit is iets waar je naar verlangt, dan ben je waarschijnlijk trans.

Uiteindelijk heeft het namelijk weinig te maken met het dragen van een jurk of een rok, maar dat is wel waar het vaak mee begint, omdat je pas net het volledige plaatje aan het onderzoeken bent van wie je werkelijk bent.

En dat is het belangrijkste: wie jij bent. Laat je vooral niet beperken door binaire Ideeën over gender; er is niets mis mee om je in bepaalde traditionele kenmerken van het ene gender te kunnen vinden, maar graag anderen weer behoud van hoe je tot nu toe hebt geleefd.

Mijn advies hierin is dat je dit dan ook blijft onderzoeken. Hoe je je voelt, waarom, en hoeveel van de dingen aan jou zijn zoals ze zijn omdat je eerder nooit beter hebt geweten.

Wat je huwelijk betreft: praat met elkaar.
Het zal moeilijk zijn in het begin, maar één van de dingen die ik persoonlijk heb moeten ontleren in mijn transitie is emotionele onbeschikbaarheid en het moeilijk vinden om duidelijk te zijn over hoe ik me voel op een constructieve manier. Je kent die afgelikte grap van dat vrouwen emotioneel zijn? Nee. Het is je eigen gevoelens kunnen begrijpen, en aan kunnen geven wat je nodig hebt en waar je staat.

Het is ook rekening houden met de ander. Praat met haar, maar geef haar ook ruimte. Laat haar zien hoeveel gelukkiger je bent om eindelijk jezelf te zijn, maar laat haar vrij om daar haar eigen conclusies uit op te maken. Wees er voor haar, maar wees eerlijk.

Er is, helaas, natuurlijk een kans dat je vrouw dit alles niet wil accepteren. Ik heb geen idee van jullie relatie en ik ken haar niet, maar weet dat sommige mensen, ondanks hun veelkleurige presentatie, simpelweg aan elkaar hangen van genderrollen, stereotypen en traditie die hen altijd heeft verteld wie ze moeten zijn. Zowel in hoe ze zichzelf zien als de rest van de wereld.

Sommigen van hen kunnen dit overkomen (en betere mensen worden in het proces) omdat ze jou en wat jullie samen hebben belangrijker vinden dan hun angst voor de Grote Boze Bonte wereld die zij van jongs af aan zijn aangeleerd om te vrezen.

Sommigen... niet.
Maar ga hier niet vanuit. Mensen kunnen je verassen, ook na een huwelijk van twintig jaar.

Maar geef haar de ruimte.

En wat je kinderen betreft, tenzij het Nazi-saluterende Shapiro-fans zijn, denk ik dat dat wel los loopt. Jonge mensen zijn flexibel en, zolang je ze blijft betrekken bij zowel je proces als je leven, zullen ze meer geneigd zijn aan jouw kant te staan dan niet. Uiteindelijk.
Ook hun hebben die ruimte nodig om op dat punt te komen.

Blijf duidelijk, blijf eerlijk, blijf open, hoe moeilijk het ook is. Meer kan niemand van ons doen, eigenlijk.

En vergeet nooit dat er een groeiende, bloeiende, enorme familie achter je staat van mensen in jouw situatie of die daar ooit geweest zijn. Begin eens met Transvisie, om maar één houvast te noemen.

Je bent zojuist een storm ingegaan van je gevoelens, verlangens, identiteit en hoe je wil dat anderen tegenover je staan. Kan het vreselijk negatieve kanten hebben? Ja. Is het ooit te laat om je te beseffen wie jij bent en wat jij wil? Nee.

Of het het waard is, echter, kan ik niet voor je beslissen. Het enige dat ik weet is dat jij, midden in alle gedoe van mensen die iets van je verwachten dat je misschien niet kan geven, het ook verdient om gelukkig te zijn. En als de mensen om je heen werkelijk van je houden, dan zullen ze dat op hun eigen tijd ook respecteren.

Maar geef ze eerst de ruimte.

Veel succes!
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge
Contacteer:

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Marica »

Sunny schreef: 26 mar 2020, 06:55 Hoi Silvia,

Lang en zeer goed verhaal.
Volledig eens met bovenstaand verhaal.

Getrouwd, zonder kinderen. Het was een schok, maar die zijn wij te boven gekomen.

Wij zijn samen op reis gegaan na mijn coming out tegenover mijn vrouw. Na de diagnose was het ook voor mijn vrouw duidelijk dat ik vrouw ben en zo denk. Toen ik net het nieuws verteld had, en ik als vrouw over straat ging, zag mijn vrouw mijn zelfverzekerdheid en blije gezicht. Dat sterkte haar enorm. Ze was enorm bang voor de reacties van anderen, maar die kwamen niet, en nog steeds niet. Ik kom bepaald niet over als een of ander bang hertje. :mrgreen:
We zijn nu ruim 2 jaar verder sinds de coming out, en gaat prima met ons.

Mijn tip aan Sylvia is, zoek hulp, om je eigen ik te ontdekken. We zijn allemaal anders. Neem je vrouw en kinderen mee op reis.
Succes
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
Suzanne1
Berichten: 201
Lid geworden op: 25 jan 2020, 02:46
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Nieuwegein

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Suzanne1 »

Hoi Sylvia,
Grotendeels zeer herkenbaar. Ook getrouwd en 2 jongere kinderen. Mijn vrouw weet net iets meer: dat ik kleding heb en naar T-Amersfoort ga.
Het lastige is dat je alleen zelf jouw vraag kan beantwoorden, maar waarom weet je de antwoorden dan niet...... zeer frustrerend. Je weet dan ook niet of je je vrouw moet voorbereiden op meer, of dat je haar gerust kan stellen dat het hierbij blijft.
Een vraag die je misschien kan beantwoorden is: Is het voor jou een optie om je zaakje te laten verwijderen? Als het antwoord daarop nee is, weet je in ieder geval al 1 grens. Maar het zoeken blijft helaas.
Het is voor mij nog steeds volstrekt onduidelijk hoe andere dames op dit forum zichzelf wel zekerheid hebben kunnen geven. Blijkbaar is er een range tussen glasheldere situaties en volstrekt mistig. Wanneer trekt die mist nou eens op en kun je met je hoofd in de wolken gaan lopen....zucht...
Wat in ieder geval helpt is contact zoeken in de teams-groep. Hier zitten geweldige lieve dames die goed kunnen luisteren en kletsen.
Soms kom je er in 1 keer in, soms heb je een 2e poging nodig.
Zie de link in de tekst hieronder van Eva.
Eva schreef: 26 mar 2020, 11:47 Voor wie daar behoefte aan heeft... er is vrijwel doorlopend een luisterend oor op https://t-nl.nl/praat
:sad-bored: Inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraak zonder uitzicht!
Silvia_vdV
Berichten: 7
Lid geworden op: 23 mar 2020, 01:56
Gender: Onzeker

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Silvia_vdV »

Beste mensen,

Hartelijk bedankt voor alle reactie's!
Julie hebben mij zoveel gegeven om na te denken, dat ik het zelf allemaal even op een rijtje moest zetten, denken en........tja, het even niet meer wist.
De manier waarop ik het niet meer wist, was wel beter dan voorheen; ik heb nu "guidelines". Maar je gaat op een heel andere manier denken in ieder geval.

Mijn oprechte excuses voor het niet reageren; ik moest zo veel overdenken en kwam er niet uit voor een goed antwoord. Ondertussen zijn er wat zaken gebeurt hier in huis (niet gerelateerd) en de korte momenten die ik had, wist ik mijn wachtwoord eerst weer niet, dan was er weer dit, dan weer dat......en zo zijn we erg veel verder.

Dus mijn excuses daarvoor.
Ik kom nog met een goed antwoord als ik "verder in mijn denken ben" zodat ik ook wat nuttigs kan schrijven.
ReneeCross
Berichten: 244
Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
Gender: Trans MtF
Locatie: 's-Hertogenbosch
Contacteer:

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door ReneeCross »

Silvia_vdV schreef:Beste mensen,

Hartelijk bedankt voor alle reactie's!
Julie hebben mij zoveel gegeven om na te denken, dat ik het zelf allemaal even op een rijtje moest zetten, denken en........tja, het even niet meer wist.
De manier waarop ik het niet meer wist, was wel beter dan voorheen; ik heb nu "guidelines". Maar je gaat op een heel andere manier denken in ieder geval.

Mijn oprechte excuses voor het niet reageren; ik moest zo veel overdenken en kwam er niet uit voor een goed antwoord. Ondertussen zijn er wat zaken gebeurt hier in huis (niet gerelateerd) en de korte momenten die ik had, wist ik mijn wachtwoord eerst weer niet, dan was er weer dit, dan weer dat......en zo zijn we erg veel verder.

Dus mijn excuses daarvoor.
Ik kom nog met een goed antwoord als ik "verder in mijn denken ben" zodat ik ook wat nuttigs kan schrijven.
Neem je tijd. Als ik iets heb geleerd is dat je beter niets kan overhaasten.
Lilly82
Berichten: 5
Lid geworden op: 17 jan 2021, 12:35
Gender: Onzeker

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door Lilly82 »

Voor mij ook heel herkenbaar.
Ik voel me erg seksueel aan getrokken tot vrouwen kleding al van jongs af aan.
Ik kleed me om in de kleding in de slaapkamer. Grof gezegd, me vrouw weet dat ik dan ga mastruberen. Weet niet dat ik dan me volledig omkleed in kousen, corset, hakjes, jurk, blouse soms pruik, veel schaamte komt erbij kijken.
Ik ben dan (in de slaapkamer) even heel iemand anders en voel me heel sexy en vrouwelijk. Ik ga soms heel ver (voor mij doen) wat ik niet heb is het behoefte om dagelijks vrouwelijk te kleden of dragen van ondergoed. Heel soms draag ik iets van me vrouw onder me kleding wat niet gezien kan worden. Dat gaat puur om het idee en gevoel... Altijd erotische drang. Zo heb ik ook erg de drang om een gelijk gestemde te leren kennen en mee af te spreken om zo volldige omgekleed met make up fijne avond samen te genieten. Dit is me nooit gelukt kom echt niemand tegen. Ook word deze drang steeds groter, weet ik niet goe dit verder moet. Het laaste maanden wel meer geworden. Ik wil me nu ook scheren op plaatsen dat nooit deed omdat het vrouwelijk voelt. En waar kan ik maatje vinden? Daar zit ik ook erg mee, want me open kunnen zetten naar iemand waar me eerlijk, respectvol bij kan voelen en kan genieten van hoe nu eenmaal is. Pfff mis moet hier niet erop reageren ik laat mezelf nu een beetje gaan.
ReneeCross
Berichten: 244
Lid geworden op: 03 okt 2018, 09:45
Gender: Trans MtF
Locatie: 's-Hertogenbosch
Contacteer:

Re: Wat voel ik nou en wat wil ik nou?

Bericht door ReneeCross »

Denk dat veel mensen jouw verhaal herkennen en zoals al meerdere keren gezegd is er is er maar één die kan beslissen wat ie er mee wil doen en dat ben je zelf. Ik ben zelf 44. Heb een geweldige vrouw en lieve kinderen. Ik heb hiervoor hulp gezocht bij een lokaal genderteam om uit te zoeken wat het voor mij was/is en wat ik er mee wil doen. Lange weg. Als je wil kun je mijn blog lezen stuur me een berichtje dan stuur ik de link wel even.

De sleutel is sowieso praten en eerlijk zijn tegen je vrouw. Dat heb ik inmiddels wel gemerkt.

Mocht je vragen hebben of willen praten hoor ik het wel. Succes
Plaats reactie