Aangemeld en nu?

Voor iedereen waarvan men bij geboorte dacht dat je een jongetje was
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Irene_de_Vreede »

carolienolsen schreef: 29 jul 2020, 18:51 Dank voor je reactie dat zijn al heel wat tips.... maar hadden jullie tussentijds ook iemand waar je mee sprak een psycholoog of iets dergelijks?
Ik vind het vooral moeilijk dat ik er alleen voor sta iedereen wenst met het beste maar niemand die echt met me kan praten of opheldering kan geven.
Mijn traject heeft mede door het failissement van de PII wat langer geduurd dan strikt noodzakelijk was, maar tijdens mijn wachttijd bij de VU (nu UAMC) had ik wil begeleiding van een psych. Verder heb ik al jaren een goede vriendin die me achter de broek zat.
Irene
Anon20210626
Berichten: 2285
Lid geworden op: 02 jul 2013, 16:51
Gender: ———

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Anon20210626 »

Tsja ik leefde voordat ik mij aanmeldde al gewoon als mezelf en dat heeft mij door de wachttijden geholpen . Mijn persoonlijke mening is dat de rol van een psych daar toch maar beperkt in is . Je moet het toch zelf doen .
Overigens ben ik van mening dat Carthago moet worden verwoest.
carolienolsen
Berichten: 47
Lid geworden op: 01 aug 2014, 19:52
Gender: Man

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door carolienolsen »

Ik leef nu nog als vincent er zijn voor mij best wat obstakels om als carolien te gaan leven.
Mijn vriendin en ik hebben 2 kinderen 5 jaar en 7 jaar, ik ben vroeger gepest en ben als de dood dat door mijn beslissing mijn kinderen ook gepest gaan worden.
Daarnaast ben ik nogal onzeker en bang voor bepaalde reacties van mensen die er wat over gaan zeggen.
Dus leven als carolien is er voor nu nog niet bij al zou ik daar boven moeten staan ik vind het simpel weg te spannend.
Dank voor de tips daar ga ik zeker mee aan de gang!
Ik heb het wel in mij het moet er alleen uitkomen
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Irene_de_Vreede »

Je zou de wachttijd goed kunnen gebruiken om je partner een beetje voor te bereiden. Kinderen zijn nog jong en die zijn over het algemeen tamelijk flexibel. Voor je partner ligt dat waarschijnlijk anders, want die heeft ooit gekozen voor een man.
Irene
Anon20210626
Berichten: 2285
Lid geworden op: 02 jul 2013, 16:51
Gender: ———

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Anon20210626 »

Prijs je dan maar heel erg gelukkig dat die wachttijd zo lang is want stel je voor dat je snel terecht had gekund en je er lekker snel doorheen gaat......

HRT is niet 'stiekem 'en ook al is het niet meer zo verplicht als vroeger maar leven in het wensgeslacht is niet zo'n ridicule eis als dat het lijkt . Het is immers de rest van je leven .
Straks zijn de kinderen 2 jaar ouder , is het dan makkelijker? Nee want dan staan ze voor de volgende school en dat gaat natuurlijk niet. De obstakels blijven en die reacties zullen ook gewoon komen.

Mijn oprecht advies ? Je hebt blijkbaar nog een sterke keuze om als Vincent door het leven te gaan en dat zou ik dan ook gewoon doen . Blijf lekker parttime en kleed ,ga af en toe uit en pluk de mooie dingen . Praat er over met je vriendin en maak er afspraken over wanneer dat kan als dat mogelijk is. Op een gegeven moment kom je er achter dat dat goed is OF dat het terugkeren naar Vincent teveel energie gaat kosten en dat dat niet meer gaat .

Tsja en ben je eerder aan de beurt als wat je denkt , ga de gesprekken aan maar ga pas aan de hormonen als je daar ook echt aan toe bent en je kan leven met de reacties en je eruit bent met je partner . ( Should I stay or should I go ........) Ga dan ook gelijk gewoon om. Lukt dat nog niet , om wat voor reden ook doe het dan niet . Het zijn geen snoepjes en 'een beetje ' werkt bijna nooit
Overigens ben ik van mening dat Carthago moet worden verwoest.
mystory.nicky
Berichten: 313
Lid geworden op: 05 mei 2020, 23:05
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Noord-Holland
Contacteer:

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door mystory.nicky »

Wat een prachtige lieve tips allemaal.
Ik denk in jouw situatie dat het ook slim is om inderdaad te kijken voor:
* Logopedie, ik vond zelf heel fijn, dat me stem voor mijn omgeving natuurlijk en langzaam veranderd, zodat ik niet opeens heel anders praat.
* Laserontharing & elektrisch epileren in het gezicht, dit is zo tijd rovend, dat ik blij ben dat ik er op tijd mee begonnen ben, door een meewerkend genderteam kreeg ik het voor elkaar om het met terug werkende kracht vergoed te krijgen.
* Ga ontdekken wat voor jou fijn is, het is belangrijk dat jij je transitie doet op jou tempo, en betrek je omgeving er in mee, vaak ben je zelf al vele stappen verder en vindt je omgeving het soms te snel gaan.
* Je kan gaan google of er een psycholoog, therapeut, coach in de buurt zit gespecialiseerd in transgenders of er in iedergeval wat ervaring mee heeft.
* via transvisie worden er ook regelmatig contract bijeenkomsten georganiseerd die er prettig zijn.

Dikke knufff
Wees niet bang voor veranderingen, alles gebeurt om een reden.
De gebeurtenissen van vandaag banen de weg naar een betere toekomst. Blijf positief! :hbeat:

P.s. volg je me al op insta: https://www.instagram.com/nicky_dejong
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge
Contacteer:

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Marica »

@carolineolsen Ik ben door Stepwork Rotterdam geholpen.
Voor mij was/is het scheren een dagelijkse hel. Het ontharen daarvan kon in mijn ogen niet snel genoeg beginnen, maar het is kostbaar. Ik kan niet in iemands geldzaken kijken, maar als je het 'kan' betalen is dat misschien een optie. Informeer eens bij een huidkliniek naar de tarieven, je bent echt niet de enige. En als ik het goed zie heb je donker haar. Dan is je baard dat ook, en zal laseren een goed resultaat geven.
In mijn geval was het een peper en zout baard, waar met 6 laserbehandelingen de donkere haren wel weg waren. Nu zit ik aan de electrische epilatie van de overgebleven witte haren. En die zijn talrijker dan de donkere haren waren in mijn gedachten.

Ik kon het niet meer verbergen, en ben gewoon in een rok gaan lopen wat mijn vrouw eerst wel vreemd vond, ze was bang voor de reacties, maar ze zag ook dat ik zeer zelfverzekerd over straat ging in mijn denim rokje.

(Ik ging zo de straat op, maar dat hoef jij natuurlijk nog niet doen, loop bijvoorbeeld in en om het huis in een rokje/jurkje om er aan te wennen. Neem je vrouw vooral mee op je reis, maar gebruik je tijd om vooral te praten met je vrouw en kinderen )

Het was een eerste signaal naar mijn vrouw, een half jaar voordat ik bij haar uit de kast kwam in feb 2018.Vanaf dat moment ben ik als vrouw gaan leven, met mijn vrouw als steun en toeverlaat.
Ik zit nu 13 maanden aan de hormonen, en ben afwachtend op bericht van de kliniek Velsen voor de intake en de verwijzing voor het genitaal ontharen.

Wees vooral heel eerlijk en heel open over je gevoelens van jou en zeker naar elkaar en je kinderen. Ik was nooit zo'n prater maar in dit geval moest dat. En mijn coming out hielp ook wel enorm, want was dat een bevrijding voor mijn IK.
Succes.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Nate_0 »

Ik heb de wachttijd genomen om uit te vogelen wat de beste manier was om uit de kast te komen bij vrienden/familie/school/etc. Dat is iets waar een psych wellicht bij kán helpen (en het forum absoluut ook) maar uiteindelijk hangt het ook af van je eigen situatie en je eigen behoeften/die van je gezin. Je kunt overigens ook kijken of je tijdens de wachttijd bij bv een reguliere behandelaar met enige ervaring met transgender persoon of bij een seksuoloog terecht kunt, mocht dit iets zijn waar je professionele begeleiding bij wilt. Die kunnen je niet aan HRT oid helpen, maar het is niet zo dat die geen enkele hulp kunnen bieden op het moment dat jij met dit soort praktische/emotionele vragen worstelt.

Het hoeft ook zeker niet allemaal in 1x, maar zoals Renée ook al aangeeft is er in ieder geval nooit een "juist moment." Het enige wat je kunt doen is het heft in eigen handen nemen zodat je de controle over je eigen verhaal houdt. Dan heb ik het dus over de manier waarop je uit de kast komt, en ook de informatie die je prijs geeft. Geen informatie behalve "ik ben nu vrouw, heet Carolien en wil met zij/haar aangesproken worden" gaat over het algemeen tot vragen leiden. Je hele levensverhaal opsommen is echter ook niet heel handig. Denk dus na over wat je wilt dat de school weet, wat de andere ouders op die school weten, wat de klasgenoten van je kinderen weten, enzovoorts, op een manier die de balans zoekt tussen zo duidelijk en minimaal mógelijke informatie, maar tegelijkertijd genoeg dat je de kans op roddelen minimaliseert.

In mijn ervaring is open en nuchter zijn over de situatie, dus het een bespreekbaar onderwerp maken, het beste wat ik kon doen. Op die manier werd het een "deel" van mij. Het is wel zo dat een aantal mensen me hierdoor tot enkel en alleen "transgender" zagen (als in, dit werd het enige persoonskenmerk van me wat ze zagen) maar dat is jammer genoeg iets wat een aantal cisgender heteroseksuele mensen geneigd zijn om te doen omdat ze zo onbekend zijn mét het fenomeen. Dat ligt echter niet aan de transgender persoon zelf, maar aan degene die dat doet.

En daarnaast is het natuurlijk zo dat het prima kan zijn dat je niet de enige bent in je omgeving die transgender is. Niet iedereen is er even open over (het acuut "open zijn" is vooral een noodzakelijk gegeven bij de beginstappen binnen sociale, medische en juridische transitie, maar zal op een gegeven moment weg vallen--en zal ook onzichtbaar zijn voor volwassenen die besluiten niet in transitie te gaan maar wel deze gevoelens binnen zichzelf identificeren). Daarnaast kan het zo zijn dat het bespreekbaar maken van het onderwerp, iets laat zien aan de ouders mbt hun kinderen die wellicht ook niet allemaal cisgender zijn. Ik denk niet dat het een plicht is om open te zijn over je transgender status, maar ik denk wel dat er een positieve kant aan zit--mits, zoals ik al zei, dit weloverwogen en binnen je eigen comfortzone is.

Mensen vinden dingen die ze niet zelf kennen vreemd. Op het moment dat jij dus laat zien dat dit jouw normaal is, en dat er niks tragisch aan is, zal dat ook iets uitdragen aan de omgeving.
meerdere zakken met zaagsel
carolienolsen
Berichten: 47
Lid geworden op: 01 aug 2014, 19:52
Gender: Man

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door carolienolsen »

Iedereen bedankt voor alle tips hier kan ik wat mee, voor nu weet ik even niet wat ik moet zeggen.

Fijn weekend :hbeat:
Ik heb het wel in mij het moet er alleen uitkomen
Maud
Berichten: 44
Lid geworden op: 19 mei 2020, 20:53
Gender: Trans MtF

Re: Aangemeld en nu?

Bericht door Maud »

Ik zit op het moment een beetje met hetzelfde. Sta nu 6 weken op de wachtlijst bij Genderteam Zuid-Nederland en moet nog een kleine 11 maanden wachten.

Inmiddels heb ik een afspraak geregeld om te beginnen met laser behandeling van mijn gezichtsbeharing.
Afgelopen zaterdag heb ik een contact bijeenkomst bezocht. Het was erg fijn om in contact te komen met gelijkgestemden en heeft me zeker geholpen.

Toch zinkt de moed me af en toe ook in de schoenen en zie ik heel erg op tegen de lange wachttijd. Ik kan dus goed begrijpen dat je je zo voelt. Probeer er in ieder geval met iemand over te praten op momenten dat je het moeilijk hebt.
Plaats reactie