Even mijn verhaal kwijt....

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Plaats reactie
LouBodWik
Berichten: 41
Lid geworden op: 01 mei 2020, 10:49
Gender: Man

Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door LouBodWik »

De afgelopen zomervakantie was (en is nog steeds, alleen geen vakantie) erg stressvol. Er is ontzettend veel gebeurd. Ik heb chronische stress, maar dit werd en wordt alleen maar erger en erger.
Veel dingen zijn persoonlijk (of hebben met andere mensen /instatnies te maken), daarom zal ik niet alles opnoemen....
Ik heb op de een of andere manier nog meer last van dysforie dan normaal. Geen idee hoe dit komt (waarschijnlijk omdat ik te horen kreeg dat ik nog minimaal een half jaar tot een jaar moet wachten, ipv afgelopen juni terecht kunnen bij het UMCG). Dit helpt mij niet.
Vandaag was ik bij de longarts (een hele lieve, empatische vrouw hoor). Ik kreeg slecht nieuws (longfunctie is nog meer naar beneden gegaan en eigenlijk kan zij niet veel meer doen dan mij aanbevelen om door te gaan met mijn huidige medicijnen. Dit zijn 5 verschillende pufjes, 2 allergietabletten, vage neusdruppels en nog een longzuiverend medicijn. Omdat ik zo in de stress al was, kwam dit hard aan. De longarts die legde mij ook uit dat door hormonen (maandelijkse shit, zwangerschap, overgang etc.) astma ook kan verslechtern. Ik moest echt bijna janken, maar vertelde niet dat ik daar als het goed is bijna niet te maken heb/ga krijgen.
Ik vind het erg lastig dat mijn naam en geslcaht nog niet gewijzigd zijn. Een paar maanden geleden was ik daar ook en toen riep ze mevrouw xxxx. Ik stond op en ik liep richting de deur. Vraagt de longarts huh? meneer xxxx? Ik zei toen, nee helaas nog niet. Maar dit doet echt pijn. Eigenlijk ziet (bijna) iedereen mij als jongen en zo word ik vrijwel altijd ook aangesproken.

In de vakantie zat ik in de trein en die kreeg een aanrijding. Ik zat in mijn eentje in een coupé en deed mijn mondkapje af. Loopt net de politie langs en zegt 'jongeman, even je mondkapje op'. Ik werd weer iets vrolijker (de aanrijding heeft een behoorlijke impact op mij gemaakt). Na een uur werden we uit de trein gehaald en moesten we (nog net niet tussen de koeien) naar een spoorwegovergang lopen. Daar zou een bus ons ophalen en naar bestemming brengen. We moesten lang op de bus wachten (uiteindelijk opgehaald door mijn lieve pa). In de tijd dat we moesten wachten werden er (helaas) ID kaarten gecontroleerd/gescand (voor wie er betrokken waren bij het ongeluk). De politieagent pakte mijn ID kaart, keek van de ID kaart weer naar mij (met zo'n blik van huh?). Dit doet veel met mij. Want een uur geleden heeft hij mij nog als jongeman aangesproken en nu ziet hij opeens dat er in mijn id kaart een V staat.....

Ik heb nog wel meer van dit soort voobeelden.... Soms erg pijnlijk. Ik zie mijzelf echt niet meer als meisje. In de afgelopen anderhalf jaar is mijn leven in dat opzichte zo veranderd. Ik vroeg mij vorige week nog af waarom ik het niet al jaren geleden verteld had dat ik een jongen ben..... Had zoveel leed en pijn gescheeld (achteraf is altijd makkelijk praten). Als ik in de spiegel kijk, kan ik mij niet eens voorstellen dat ik vroeger lang, krullend haar had en echt meisjesachtig uit zag. Sommige mensen vragen mij wel eens om een foto van mij als meisje... Het is bijna onherkenbaar.... (goed teken voor mij ).

Ik ben wel echt heel bij dat mijn school (en nu ook mijn stagebedrijf) mij volledig accepteren en mij zo veel als mogelijk helpen. Vorig jaar heb ik mijn mentor het weekend voor de eerste schooldag gemaild en het een en ander uitgelegd en ook gevraagd of ik met Wiktor ipv Wiktoria aangesproken kon worden. Mijn mentor die had zich heel goed voorbereid. Hij had heel veel (handige) vragen en opmerkingen opgeschreven en met mij besproken. Zoals wil je naar de herenwc? Wat als anderen het niet accepteren? Hoe zit dat met je diploma en naamswijziging? etc. Echt heel fijn. Zelfs mijn schoolmail is aangepast. Ook staat er nu in Magister mijn roepnaam Wiktor xxxx en daaronder (apart kopje) mijn officiele naam. Hij heeft een filmpje opgezocht om het in de klas te laten zien (toen ik het in de klas vertelde). Ik was echt zo blij (ik zag er namelijk erg tegenop). Iedereen reageerde positief. Was wel grappig, tijdens de aanwezigheid worden alle namen opgenoemd. Mijn mentor noemde elke keer Wiktor. Je moest de gezichten van de klasgenoten eens zien.. XD (mentoruur hadden we op donderdag, en vanaf eerste schooldag wordt je aanwezigheid bijgehoduen).... Ditzelfde voor mijn stagebedrijf. Fijn dat er zo goed mee om wordt gegaan.


Hebben jullie ook soms meer last van je genderdysforie? Wanneer dan en wat helpt je dan?
Meer mensen die tegen dit soort dingen aan lopen (ID kaart, niet het juiste geslacht)?
En hebben meer mensen die hele positieve ervaringen hebben met bijvoorbeeld naamswijziging bij een organisatie (zonder geldige documenten nog) bijvoorbeeld school, sport, werk etc?



Ik heb geen idee of dit verhaal leesbaar is. Waarschijnlijk ook vol met typfouten (en foute zinsvolgorde)... Als iets onduidelijk is, zeg het gerust.
Ik heb een lange dag achter de rug, maar wilde dit toch even kwijt...
Eva
Beheerder
Berichten: 6805
Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:00
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door Eva »

Ja, je verhaal is leesbaar. Nee, ik heb - geloof ik - één teipvaut gezien. Hooguit. Ik heb geen verkeerde zinsvolgorde gezien. Je was glashelder.
Onderschat jezelf niet. Contact zou ik waarderen.
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam
Contacteer:

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door Jeste »

Wiktor schreef: 25 aug 2020, 19:45 In de tijd dat we moesten wachten werden er (helaas) ID kaarten gecontroleerd/gescand (voor wie er betrokken waren bij het ongeluk). De politieagent pakte mijn ID kaart, keek van de ID kaart weer naar mij (met zo'n blik van huh?).
Even terzijde: De politie heeft in dit geval helemaal niet het recht om om een identiteitsbewijs te vragen. "voor wie er betrokken waren bij het ongeluk". Hoezo? Daar heb je als treinpassagier die, achter het ongeluk, in een coupé zat, toch niets mee te maken. Je hoeft ook helemaal geen identiteitsbewijs bij je te hebben in een trein. Tenminste, zolang je je niet schuldig maakt aan een overtreding. Als je bijvoorbeeld zonder te betalen in die trein rijdt, dan moet je bij controle wel een identiteitsbewijs kunnen tonen.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
LouBodWik
Berichten: 41
Lid geworden op: 01 mei 2020, 10:49
Gender: Man

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door LouBodWik »

Vanaf je 14de moet je altijd je ID bij je hebben. Staar in de wet.
Politie mag daar altijd om vragen helaas...
vickyblauw
Berichten: 296
Lid geworden op: 24 sep 2014, 10:40
Gender: Transgender

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door vickyblauw »

In geval van een aanrijding is het wel handig dat ze weten wie er in de betrokken voertuigen zaten. Zeker voor de afwikkeling van eventuele letselschade.
You can't run away from the person you are in your heart. Just be!
LouBodWik
Berichten: 41
Lid geworden op: 01 mei 2020, 10:49
Gender: Man

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door LouBodWik »

Er werd daarna ook gevraagd of iemand slachtoffer hulp wilde. Ik denk alsof je dat met zoveel paniek en adrenaline in je lijf kan beslissen op zo'n moment.😅
Lauren79
Berichten: 96
Lid geworden op: 14 jun 2020, 08:04
Gender: Non-binair

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door Lauren79 »

Hey! Herkenbaar verhaal. Ik merk dat ik er meer last van heb als ik me down voel. Wat er dan gebeurt is dat ik dan “voor anderen mensen ga denken”.
De kunst is dan om op jezelf te blijven vertrouwen. Jij bent jij en je kunt anderen niet veranderen. Zolang je de strijd aan gaat, wordt je daar zelf alleen maar ongelukkiger van. Dan krijg je zo van: zie je nou wel, daar heb je weer zo’n opmerking of moet ik het nu al weer uitleggen? Sinds ik me er bij neergelegd heb dat er altijd mensen zijn die vragen stellen of domme opmerkingen plaatsen, voelt dat echt zoveel lekkerder. Dus wees blij met wie je bent (nu) en blijf niet hangen in wat er niet is of wat er steeds verkeerd gaat zou ik zeggen.
Van de week gebeurde er zo iets leuks. Ik Stond bij de bakker in de rij en een ouder iemand die voor mij in de rij stond werd aangesproken met: mevrouw kan ik u helpen? En zijn antwoord was: “daar ben ik al jaren geleden voor afgekeurd” met een grote glimlach op zijn gezicht. Klaar en weer door. Ik vind dat zo gaaf. Dus ik ben van plan om ook zoveel meer humor te gebruiken in plaats van steeds maar weer mensen te willen opvoeden. Word jezelf alleen maar moe van. Groetjes he. Liefs Lauren
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge
Contacteer:

Re: Even mijn verhaal kwijt....

Bericht door Marica »

Inderdaad, niet teveel stilstaan bij de minder leuke dingen, maar geniet van de leuke dingen.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
Plaats reactie