in het nieuws

Nieuwsberichten
Lise
Berichten: 629
Lid geworden op: 23 dec 2013, 00:25
Gender: Onzeker
Locatie: Utrecht

Re: in het nieuws

Bericht door Lise »

Dat het effectief is betekent natuurlijk niet dat het daarmee OK is; er zijn wel meer discriminerende regels te verzinnen die, op basis van statistieken, best effectief zouden kunnen zijn, maar in de praktijk echt helemaal niet kunnen.
Als het een besloten feest is, is het een ander verhaal, maar een feest dat wel of niet toegankelijk is op basis van wie je bent lijkt me shaky ground.

Maar eerlijk gezegd, ik ben niet zo'n clubber. Zijn er echt ook clubs waar je als niet-cis-man onmogelijk binnenkomt?
Annabel
Berichten: 474
Lid geworden op: 08 dec 2020, 23:52
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Den Haag

Re: in het nieuws

Bericht door Annabel »

Lise schreef: 06 okt 2021, 14:04 Maar eerlijk gezegd, ik ben niet zo'n clubber. Zijn er echt ook clubs waar je als niet-cis-man onmogelijk binnenkomt?
:lol: Ik ook niet, maar er zijn genoeg voorbeelden te vinden van zogenaamde "gentlemen's clubs", https://en.wikipedia.org/wiki/Gentlemen's_club denk aan dikke rijke witte cis-mannen om er maar even eens een stereotypetje te gebruiken. In Nederland is dit misschien less of an issue, maar in b.v. het VK en USA zijn ze er zeker! Maar ja dat is een ander soort "club" dan een cafe natuurlijk ...
Vethrvolnir
Berichten: 2347
Lid geworden op: 27 mei 2019, 20:07
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: hij/hem

Re: in het nieuws

Bericht door Vethrvolnir »

artikel op google scholar

over masculinisatie chirurgie van het gezicht
https://www.liebertpub.com/doi/full/1 ... 20.0128
:shock:
Vethrvolnir
Berichten: 2347
Lid geworden op: 27 mei 2019, 20:07
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: hij/hem

Re: in het nieuws

Bericht door Vethrvolnir »

Goede analyse

https://www.theguardian.com/us-news/c ... backlash

Why is the idea of ‘gender’ provoking backlash the world over?

Judith Butler

Increasingly, authoritarians are likening ‘genderism’ to ‘communism’ and ‘totalitarianism’
:shock:
Vethrvolnir
Berichten: 2347
Lid geworden op: 27 mei 2019, 20:07
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: hij/hem

Re: in het nieuws

Bericht door Vethrvolnir »

:shock:
Vethrvolnir
Berichten: 2347
Lid geworden op: 27 mei 2019, 20:07
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: hij/hem

Re: in het nieuws

Bericht door Vethrvolnir »

deze practige ontroerende kerstboodschap van Noorse Posten. Voor de bi en gay mannen onder ons.

:shock:
Brownie
Berichten: 208
Lid geworden op: 25 aug 2020, 16:38
Gender: Geen

Re: in het nieuws

Bericht door Brownie »

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~bbe8e93b/

TRANSGENDERZORG
Wie als een vrouw wil ogen, moet soms veel pijn lijden: ‘Ik voel me verminkt’

De vraag naar gezichtsoperaties voor transgender personen is de afgelopen jaren flink toegenomen. De complexiteit van deze ingrepen lijkt vaak te worden onderschat, door zowel patiënt als chirurg.

Charlotte Huisman en Evelien van Veen
26 november 2021, 19:35

Voor ze naar buiten durft, is Amira Abdallah (33) drie, vier uur lang bezig met haar make-up. Een dikke laag foundation om haar littekens te verbergen. Poeder, bronzer, rouge, concealer en highlighter om haar gezicht te contouren. Haar kaaklijn oogt dan symmetrischer, haar kin smaller, haar jukbeenderen minder scheef. Ze stift haar opgevulde lippen, schikt zorgvuldig een haarstuk op haar hoofd om de kale plekken te verbergen.

‘Ik voel me verminkt’, zegt ze in haar bovenwoning in Rotterdam. Haar leven is verwoest door de mislukte gezichtsoperatie die ze onderging. Als kapper kan ze zo niet meer werken, vindt ze zelf. Ze is veel thuis en kampt met depressieve gevoelens.

Operatie van zes uur
Vijf jaar geleden meldde Abdallah zich bij het Amsterdamse academisch ziekenhuis VUMC voor de operatie om haar gezicht te vervrouwelijken. Na haar geslachtsveranderende operatie moest deze tweede grote chirurgische ingreep haar transitie van man naar vrouw vervolmaken. Op het programma stonden een voorhoofdslift, een verlaging van de haarlijn, een wenkbrauwlift en verbreding van de jukbeenderen. Abdallahs kin en kaak wilde de chirurg juist versmallen, door een stuk van de nog mannelijke kaaklijn af te zagen. De uitgebreide operatie duurde ruim zes uur. Er ging veel mis.

Amira Abdallah was in 2016 lang niet de eerste transgender persoon die zich bij het VUMC meldde. Al in de jaren zeventig begon het Amsterdamse ziekenhuis met een poli voor mensen met genderdysforie, voor wie het biologische geslacht niet overeenkomt met de genderidentiteit. Sinds de jaren tachtig voeren chirurgen er geslachtsveranderende operaties uit, zoals vagina- of penisplastiek, borstoperaties en operaties aan het gezicht. Het is lang het enige Nederlandse ziekenhuis waar personen met genderdysforie terechtkunnen voor chirurgische ingrepen. Daar zijn ze trots op.

Toename operaties
Het aantal chirurgische ingrepen is de laatste jaren snel toegenomen, mede door de emancipatie van transgender personen en hun zichtbaarheid in het publieke debat over genderdysforie. Ondergingen in de twintig jaar tussen 1985 en 2005 amper honderd mensen bij het VUMC een Facial Feminization Surgery (FFS), zoals de ingreep officieel heet, de afgelopen vijf jaar waren dat er al 180.

De groei past in het beeld van de stijgende algehele vraag naar transgenderzorg, van psychische begeleiding tot geslachtsveranderende operaties. Momenteel staan in Nederland zo’n vijfduizend personen met genderdysforie op een wachtlijst voor behandeling. Een klein percentage daarvan gaat over tot (genitale) operaties. Sommigen houden het bij hormoonbehandelingen. Een nog kleiner deel kiest voor de aangezichtschirurgie. Er bestaat ook Facial Masculinization Surgery (FMS) om de transitie tot man te voltooien. Daar bestaat veel minder behoefte aan, al ziet het VUMC ook de vraag daarnaar groeien.

De toename van het aantal operaties brengt ook de risico’s aan het licht die bij het relatief nieuwe vakgebied horen. Maar de vraag is of daar voldoende aandacht voor is in de aanloop naar de ingreep. Voor de transgender personen die gezichtsoperaties ondergaan, is het geen luxe-ingreep, zoals plastische chirurgie door sommigen wordt beschouwd. Het is voor hen een noodzakelijke stap in de transitie.

‘Aanvankelijk dacht ik: aan mijn gezicht geen polonaise’, vertelt Rianne (59), die uit privacyoverwegingen niet met haar achternaam in de krant wil. ‘Maar ik wilde niet langer dat mensen op straat nekkramp kregen van het mij nakijken: wat loopt daar nou weer?’

De gezichtsoperatie was voor Rianne de finale van een lang proces dat begon toen ze als 3-jarige af en toe een jurk aantrok. In 2016 meldde ze zich in het VUMC met de vraag of er iets te doen was aan haar toen nog mannelijke, hoekige gezicht. ‘De chirurg, Brigitte Meijer, heeft foto’s gemaakt, mijn verzekeraar benaderd en de vergoeding voor mijn operatie geregeld. Daarna zei ik tegen haar: ik ga hier nu op de stoel liggen, doe je best.’

Vergoeding verzekeraar
Sinds 2010 zijn er regels voor de vergoeding van FFS, opgesteld door het Zorginstituut Nederland. De zorgverzekeraars moeten deze operaties betalen als er sprake is van een zogenoemd passabiliteitsprobleem: een voorbijganger herkent dan de transgender persoon niet als vrouw vanwege haar mannelijke gezicht en zou dan kunnen schrikken of ‘bevreemd of niet respectvol reageren’. Deze reactie is vergelijkbaar met die op iemand met bijvoorbeeld brandwonden, wat als een verminking wordt beschouwd, is de redenatie. Daarom is de afspraak dat verzekeraars gezichtsoperaties vergoeden wanneer die aanzienlijk bijdragen aan de herkenning als vrouw.

Rianne is inmiddels vijf operaties verder: haar kaak, kin, lippen, jukbeenderen, wenkbrauwen, oren en voorhoofd zijn vervrouwelijkt. Soms moet ze aan zichzelf wennen als ze in de spiegel kijkt, dan duurt het even voor ze zichzelf herkent. Dan flitst er door haar hoofd: wie staat daar? Over het resultaat is ze heel tevreden omdat haar belangrijkste wens is uitgekomen: ze wordt nu als vrouw herkend. ‘Alleen als ik m’n mond opendoe, gaat het fout, met m’n zware stem.’ Het gelukkigst is ze met haar nu veel smallere oorlellen. ‘Ik had van die grote oudemannenoren, nu kan ik sierlijke oorbellen dragen.’

Binnenkort gaat ze nog terug naar het VUMC, voor een aanpassing aan haar gebit, dat, zegt ze, is aangetast door te veel roken. En misschien laat ze nog haar neus doen. ‘Die past niet meer bij mijn nieuwe gezicht, zei de chirurg. Oké. Ik heb alle vertrouwen in haar.’

Niet iedereen heeft het geluk dat Rianne heeft gehad. Knutselen aan gezichten is niet zonder risico’s, zo blijkt uit het verhaal van Amira Abdallah. Haar operatie, ook onder leiding van kaakchirurg Brigitte Meijer, verloopt niet volgens plan. Het zaagblad raakt los tijdens het zagen in Abdallahs kaak en wordt ‘moeizaam verwijderd’, staat in het operatieverslag dat door de Volkskrant is ingezien. Daardoor komt er een groter botfragment van haar linker kaakhoek af dan was bedoeld. Omdat de kaak nu te smal is, wordt het stuk bot teruggeplaatst en, stelt het verslag, ‘door de spieren op zijn plek gehouden’. Niet op een goede manier, blijkt later: Abdallah houdt een asymmetrisch gezicht over aan de operatie.


Er volgen twee hersteloperaties. In augustus 2016 ondergaat Abdallah een facelift, waarbij chirurg Meijer littekens van de eerste operatie wegsnijdt en de asymmetrie van de kaken wil verbeteren. Zes maanden later gaat Abdallah weer onder het mes; nu vult de chirurg onder meer de deuk in haar kaak op met wangvet, de zogeheten vetlichaampjes van Bichat.

De facelift en het gebruik van de vetlichaampjes van Bichat bieden ‘geen goede oplossing’, blijkt later uit onafhankelijk onderzoek. Na drie operaties aan haar gezicht heeft Abdallah behalve een asymmetrische kaak ook littekens rond haar haargrens en oren, kale plekken boven haar voorhoofd, een gevoelloze gezichtshuid en asymmetrische jukbeenderen. Bovendien kan ze haar kaken niet meer goed openen en niet meer goed kauwen; meer dan twee jaar na de hersteloperaties leeft ze nog steeds op Nutrilon en ander vloeibaar voedsel.

Lange wachtlijsten
Ontevredenheid over gezichtsoperaties is zeker niet de meest gehoorde klacht in de transgenderzorg, zegt Michiel Verkoulen. Dat zijn de lange wachtlijsten. Verkoulen, die eind 2018 door het ministerie van Volksgezondheid en zorgverzekeraars is aangesteld als kwartiermaker transgenderzorg, deed in 2019 onderzoek naar de ervaringen en behoeften van transgender personen in de zorg. ‘Als ze eenmaal aan de beurt zijn, zijn zij juist over de chirurgische zorg, ook die aan het gezicht, over het algemeen best tevreden.’

Volgens Verkoulen geldt voor de Nederlandse transgenderchirurgie een hoge kwaliteitsstandaard. ‘De medici dienen zich gespecialiseerd te hebben in genderzorg en zijn verplicht hun expertise te onderhouden met regelmatige na- en bijscholing.’

Op de levendige transgenderfora, waar FFS een terugkerend thema is, wisselen de positieve en negatieve ervaringen elkaar af. Een anoniem persoon schrijft: ‘Ga naar Brigitte Meijer in het VUMC. Heeft inmiddels wel een wachtlijst, maar ze weet wat ze doet.’ Een transgender vrouw die anoniem wil blijven, laat de Volkskrant weten: ‘Ik heb niets dan lof voor deze dokter die als enige binnen het genderteam een ware revolutie heeft veroorzaakt met het helpen van transgender mensen.’

Uitgesproken ontevreden is de 25-jarige Kimberly (ook zij wil met alleen haar voornaam in de krant). ‘Als ik zonder make-up in de spiegel kijk, zie ik soms nog steeds die jongen van 18’, zegt ze met een lage stem. Ze had zichzelf aangeleerd hoger te praten, maar dat lukt niet meer, zegt ze, sinds ze in 2017 bij het VUMC haar adamsappel liet verwijderen en haar neus liet doen. Sindsdien heeft ze een litteken onder haar kin en last van een te strakke spier daar, waardoor praten met een hogere stem – voor veel transgender vrouwen van wezenlijk belang om hun transitie te voltooien – leidt tot schorheid, vermoeidheid en een zere keel.

In 2016 onderging Kimberly haar vervrouwelijkende gezichtsoperatie. Ze kreeg een wenkbrauwlift, haar wenkbrauwbot werd afgeschaafd om het platter te maken, de haarlijn werd naar beneden verplaatst. ‘Kijk’, zegt Kimberly terwijl ze het haar dat langs haar voorhoofd valt, optilt: ‘Ik kan mijn haar nooit opsteken, want hieronder zitten littekens en kale plekken.’

Ze draait haar gezicht naar het raam om er beter licht op te laten vallen. ‘Onder mijn huid zitten schroeven die geplaatst zijn voor de wenkbrauwlift.’ Ze gaat met haar vingers over de huid boven haar zorgvuldig geverfde wenkbrauwen. ‘Ik voel ze altijd zitten.’

Wat ze niet voelt, is het gebied erboven, haar voorhoofd tot halverwege haar schedel is sinds de operatie gevoelloos. ‘Dat is best gevaarlijk. Ik kan mijn hoofd keihard stoten tegen een kastje tot het bloed eruit loopt en ik heb niets door.’

Een hersteloperatie voor de strakzittende halsspier volgde, maar zonder resultaat; de spier knelt nog steeds. ‘Bij alles wat er misging, dacht ik: het hoort erbij’, zegt Kimberly. Een rechtszaak aanspannen tegen het VUMC kwam niet bij haar op. ‘Ik heb hier zelf voor gekozen, nu moet ik op de blaren zitten. Ik wist niet eens dat andere transgender vrouwen met dezelfde problemen kampen. Ik dacht: het is mijn probleem.’

Littekens
Het komt relatief vaak voor dat patiënten na een FFS-operatie last hebben van een verminderd gevoel aan het gelaat, zegt chirurg Brigitte Meijer. ‘Bij zo’n 20 procent van de patiënten.’ Op specifieke verhalen van patiënten kan zij niet ingaan. ‘Aan elke operatie zijn risico’s verbonden en kunnen mogelijk complicaties ontstaan, zo ook bij genderbevestigende gelaatschirurgie’, zegt ze. ‘Er ontstaan bovendien littekens.’

Er is in Nederland maar een handjevol chirurgen die FFS uitvoeren. Op de transgenderfora gaan steeds dezelfde namen rond: naast Brigitte Meijer, van huis uit Mondziekten-Kaak-en-Aangezichtschirurg (MKA-chirurg), ook plastisch chirurg Robert Kanhai van Medische Kliniek Velsen en de vanuit een privékliniek in Antwerpen opererende Bart van de Ven. Dit jaar zijn eveneens het Groningen UMC en het Radboudumc in Nijmegen begonnen met FFS.

Het is goed dat de monopoliepositie van het VUMC is doorbroken, vindt hoogleraar plastische chirurgie Berend van der Lei van het UMC Groningen. ‘Nu het sinds kort op meerdere plekken gebeurt, heeft de patiënt wat te kiezen.’

Volgens hem speelt bij de uitvoering van FFS in Nederland een fundamenteel probleem: de operaties worden doorgaans door één chirurg gedaan. Kaakchirurgen voeren facelifts uit, terwijl ze daar niet voor zijn opgeleid, en plastisch chirurgen zagen in botten, ook niet hun expertise. In andere landen is het vaker teamwerk, hoewel ook daar, zoals de Belgische FFS-chirurg Bart van de Ven, overtuigde eenpitters zijn.

Chirurg Brigitte Meijer van het VUMC, inmiddels twaalf jaar actief als chirurg en vijf jaar in de genderbevestigende gelaatschirurgie, beklemtoont dat ze breed is opgeleid als MKA-chirurg, zoals een kaakchirurg nu officieel heet: met een dubbele opleiding in de tandheel- en geneeskunde. Als plastisch chirurg is ze niet specifiek opgeleid, maar dergelijke ingrepen zijn wél onderdeel van de FFS-operaties die ze uitvoert.

‘Aangezichtsoperaties zijn niet alleen voorbehouden aan plastisch chirurgen’, zegt Meijer. ‘Ik ben bijvoorbeeld ook opgeleid om na een trauma een gezicht te herstellen, dat zijn ook deels plastischchirurgische ingrepen. Er is vaker overlap in de verschillende snijdende specialismen.’

Tijdens haar opleiding heeft ze voldoende vaardigheden opgedaan om aangezichtschirurgie als facelifts uit te voeren, vindt ze. Zo’n tien keer per jaar voert ze een facelift uit na een kaakcorrectie. Zij vindt zichzelf daarvoor ‘bevoegd en bekwaam’.

Die Nederlandse aanpak kan risico’s opleveren, zegt Van der Lei. ‘FFS is een vak apart, waarvoor je een combinatie van specialismen nodig hebt en waarvoor in Nederland geen specialistische opleiding bestaat. Je moet als chirurg reële verwachtingen scheppen. Soms kan het misgaan.’

Weinig toezicht
De Nederlandse regelgeving maakt het mogelijk dat kaak- en plastisch chirurgen in elkaars werkgebied treden. ‘Als arts moet je bevoegd zijn en bekwaam. En of je bekwaam bent in een bepaald veld buiten je eigen specialisme, mag je zelf bepalen’, zegt Van der Lei. ‘Dan is het dus wel de vraag of je werkelijk bekwaam bent.’ Daar is volgens hem te weinig toezicht op. ‘Elke beroepsgroep kan zijn eigen eisen stellen. Het veld mag het zelf bepalen. In andere landen werken de disciplines meer samen.’

Ook andere FFS-chirurgen erkennen: vervrouwelijkende gezichtsoperaties zijn vanwege de complexiteit niet zonder risico. ‘Indien je bekwaam in je vak bent, zijn de risico’s laag’, zegt Robert Kanhai. ‘Het gaat niet vaak mis, maar als het maar enigszins misgaat, kan de patiënt het ervaren alsof het honderd procent misgaat.’

Kanhai vertelt dat hij tijdens en na zijn opleiding in botten en botjes leerde zagen, toen hij zich bekwaamde in onder meer de plastische reconstructieve chirurgie, na bijvoorbeeld mondkanker, en handchirurgie. Deze vaardigheden gebruikt hij nu ook voor de FFS-gezichtsoperaties, vertelt hij. En zo zaagt hij als plastische chirurg ook in gezichtsbotten. ‘Je doet het een beetje op je eigen manier’, zegt hij. ‘Je boetseert het gezicht zo mooi mogelijk voor de patiënt.’

Kanhais ogen glimmen van enthousiasme als hij vertelt over zijn werk. ‘Als je aan een kaak hebt gezaagd, moet je de huid op de juiste manier optrekken, anders ontstaat er een hangwang. Het is echt een combinatie van specialismen die je tot in de puntjes moet beheersen. Plastisch chirurgen zijn bijvoorbeeld gewend om netjes te hechten. Je moet creatief zijn. Dat maakt ons vak zo leuk.’

Hij bezweert dat zijn FFS-patiënten tot nog toe tevreden zijn. Maar elke ingreep heeft zijn valkuilen, zegt hij ook. ‘Daar waar je snijdt, kan bijvoorbeeld een kale plek ontstaan. Er kan ook asymmetrie ontstaan, maar bedenk dat ook vóór de operatie een gezicht nooit volledig symmetrisch is.’

‘Niemand is perfect’
‘Ook ik heb mijn operatieresultaten gehad waar ik niet trots op ben. Nobody is perfect’, zegt chirurg Bart van de Ven. In een in FFS gespecialiseerde kliniek in Antwerpen doet hij naar eigen zeggen sinds 2009 ruim tweehonderd van zulke operaties per jaar. Van de Vens reputatie is ook gevestigd onder transgender personen in Nederland.

Volgens Van de Ven, opgeleid als plastisch chirurg, gaat het er niet zozeer om welke achtergrond de chirurg heeft, maar om hoe vaak hij deze operaties uitvoert. ‘Of je nu kaakchirurg, plastisch chirurg, kno-arts of algemeen chirurg bent, zou er niet toe moeten doen. Geen van die specialisaties heeft een opleidingsprogramma dat iemand geschikt maakt voor FFS. Zoiets leer je pas echt na je officiële opleiding, bij voorkeur van iemand die er veel ervaring in heeft. Na mijn scholing door mijn leermeesters, heb ik veel technieken zelf ontwikkeld.’

Daarom zet hij juist vraagtekens bij het stijgende aantal ziekenhuizen in Nederland waar FFS wordt aangeboden. ‘Mijn vraag is dan: hoeveel ervaring hebben die chirurgen met zulke moeilijke operaties? Er is veel talent, ervaring en durf voor nodig om ze tot een goed eind te brengen. FFS kan volgens mij geen bijzaak zijn in een chirurgische praktijk. Je doet het of heel vaak of niet, een tussenweg is er niet.’

Plastisch chirurg Berend van der Lei denkt daar anders over. Hij verwacht dat juist door het grotere aanbod van FFS-operaties het niveau van deze vorm van chirurgie in Nederland zal stijgen. Een noodzakelijke verbetering, vindt hij. Wel lijkt het hem beter als zulke operaties worden uitgevoerd door teams waarin meerdere specialismen zijn vertegenwoordigd. Dat idee brengt hij nu zelf in de praktijk in het UMC Groningen. ‘Zodat je van elkaar kunt leren. In je eentje werken is nooit goed. Je moet samenwerken om feedback te krijgen.’

Cateyelift
Zo’n gecombineerd team had wellicht de problemen van de 27-jarige Estelle (niet haar echte naam) kunnen voorkomen. Toen ze pakweg vijf jaar geleden bij het VUMC op intake kwam voor een FFS, liet ze vallen dat ze voor een zwoele blik ook een cateyelift overwoog in het buitenland, want die werd in Nederland nauwelijks gedaan. Estelle: ‘Daarbij worden je ooghoeken wat omhoog getrokken. ‘Joh, dat kan ik ook doen’, zei chirurg Meijer meteen. (Meijer ontkent iets dergelijks gezegd te hebben, red.) Had ik maar nooit toegestemd. Ik heb na die operatie een jaar lang niet naar buiten durven gaan.’

Ze toont littekens rond haar haargrens en drukt deuken in haar voorhoofd. ‘Ik voel de gaten onder mijn huid.’ Maar ze heeft het meest last van een hangend ooglid. ‘Ik heb moeten leren mezelf weer aan te durven kijken in de spiegel, zo lelijk vind ik het. En het is ook lastig: in de auto kan ik niet omhoogkijken naar het stoplicht, want dat ooglid hangt ervoor.’

Een hersteloperatie loste het probleem niet op. Toen daarna nog een operatie werd voorgesteld, besloot Estelle een second opinion te vragen bij een plastisch chirurg van een privékliniek. ‘Die zei: ‘Waarom zit een kaakchirurg aan jouw oog? Als ze nog verder gaat opereren, loop je de kans dat de oogspier verlamd raakt en dat je dat oog nooit meer kunt opendoen.’

Ze heeft een advocaat in de arm genomen om stappen ondernemen tegen het ziekenhuis. Maar om een zaak te kunnen voeren, is een rapportage nodig van een medicus die kan beoordelen of het hangende ooglid een verwijtbare fout betreft. Zo’n rapportage kost 1.150 euro, en dat geld heeft ze niet.

Amira Abdallah is wel een zaak begonnen tegen het ziekenhuis. Een deskundigenonderzoek door een onafhankelijk plastisch chirurg bevestigt wat Abdallah al sinds de eerste operatie duidelijk was: in het VUMC zijn fouten gemaakt. De facelift had niet moeten plaatsvinden bij de toen 28-jarige Abdallah. ‘Een dergelijke ingreep leidt niet tot een vrouwelijker kaaklijn’, stelt het deskundigenonderzoek, maar kent wel risico’s. ‘De gevolgen van de mijns inziens onjuiste indicatie en de gekozen techniek van de facelift’, schrijft de deskundige, zijn onder meer de ‘lelijke brede littekens’. Het gebruik van de vetlichaampjes van Bichat is een ongelukkige keus geweest, en ook ‘de informatieverstrekking over de risico’s en de te verwachten resultaten’ voldoen niet aan de professionele standaard, stelt onderzoekend chirurg Berend van der Lei. Al met al is Abdallahs uiterlijk ‘zeker niet voldoende acceptabel te noemen om als eindresultaat te accepteren’.

‘Ik betreur het dat patiënten ontevreden zijn met het resultaat en hier hinder van ondervinden’, zegt Meijer. ‘Vanzelfsprekend streven we naar een optimaal resultaat bij genderbevestigende gelaatschirurgie, maar we kunnen geen garanties geven.’ Omdat deze zaak nog onder de rechter is, kan ze niet ingaan op deze specifieke casus.

‘FFS-operaties zijn fysiek en mentaal zwaar’, zegt ze. Daarom licht ze, zegt ze, voorafgaand aan de ingrepen haar patiënten uitgebreid voor over de risico’s en eventuele complicaties. ‘Maar we worden ons er nu bewust van dat sommige transgender personen zo graag die operaties willen, dat het verhaal over de risico’s dan niet helemaal doordringt. Daaraan moeten we dus nog meer aandacht besteden.’

Verwachtingen
Het overgrote deel van de FFS-patiënten is volgens Meijer blij met het resultaat. Maar bij aangezichtschirurgie is eigenlijk bijna niemand 100 procent tevreden, valt haar op. ‘Daarbij spelen ook de verwachtingen van de patiënt mee. Als ook diens mentale gesteldheid, hoe diegene in het leven staat.’

Na aandringen van de rechter heeft het VUMC Abdallah een aanbod gedaan: 35 duizend euro. Daarmee kan zij de hersteloperatie betalen die ze op 3 februari komend jaar ondergaat in de Antwerpse kliniek van Bart van der Ven. Een pleister op de wond, zegt Abdallah, maar geen genoegdoening voor wat ze heeft doorgemaakt. Haar advocaat Johan Oosterhagen bereidt nu namens haar een bodemprocedure voor.

‘Mijn leven staat al vijf jaar stil’, zegt ze, haar tranen nauwelijks bedwingend. ‘Na mijn vaginaplastiek was ik zo gelukkig. Ik kon eindelijk aan mijn leven beginnen zoals het was bedoeld, na al die jaren in een verkeerd lichaam. Dat geluksgevoel heeft drie maanden geduurd, tot aan mijn eerste gezichtsoperatie.’

DE VRAAG NAAR TRANSGENDERZORG NEEMT TOE
In de jaren tachtig vroegen nog slechts tientallen personen per jaar om transgenderzorg, vanaf 2014 schieten de cijfers snel omhoog. Vanaf dat jaar mogen transgender personen in Nederland hun geslachtsregistratie aanpassen, zonder operatie of hormoonbehandeling.

Dit jaar kregen 3.753 personen een psychologische behandeling of een diagnose in de transgenderzorg, en 2.155 personen ondergingen een hormoonbehandeling. Van chirurgische ingrepen zijn geen exacte cijfers.

De tijdgeest droeg bij aan de groei. Lang moesten veel transgender mensen spottende reacties en pesterijen trotseren, velen waren huiverig voor een coming-out. Inmiddels zijn veel transgender personen niet alleen de schaamte voorbij, maar is er ook trots.

Bekende rolmodellen als make-upartiest Nikkie de Jager, Caitlyn Jenner uit Keeping Up with the Kardashians en de Belgische zanger Sam Bettens van de band K’s Choice, hebben met hun zichtbaarheid (én zelfvertrouwen) de emancipatie van transgender personen een boost gegeven. Er zijn films, series, documentaires en voorstellingen met transgender personen in de hoofdrol, Arie Boomsma volgde in de tv-serie Hij is een zij jongeren bij hun geslachtsverandering.

De overheid heeft het tegengaan van discriminatie en geweld tegen transgender personen op de agenda gezet met projecten als GenderTalent en speciale brochures voor gemeenten.

Dat de wachtlijsten voor transgenderzorg steeds langer worden, leidde afgelopen zomer tot demonstraties van transgenderorganisaties. Zij pleiten voor een groter aanbod aan transgenderzorg dat meegroeit met de vraag.

DE VERZEKERAAR BEPAALT
Om in aanmerking te komen voor een vergoeding voor transgenderzorg moet een psycholoog genderdysforie vaststellen. Vervolgens moet een arts, uitdrukkelijk voorafgaand aan de operatie, toestemming vragen van de zorgverzekeraar, anders blijft vergoeding uit.

Bij gezichtsoperaties vergoeden verzekeraars in de regel de operaties die het meest bijdragen aan de herkenning als vrouw. De arts waarnaar de patiënt is verwezen, bepaalt dan of het nodig en mogelijk is om het gelaat chirurgisch te vervrouwelijken.

Maar in de praktijk ontstaan vaak moeizame discussies met verzekeraars over de noodzaak van de operaties. Ook omdat de criteria, bijvoorbeeld of een gezicht mannelijk of vrouwelijk is, subjectief zijn. Bij het VUMC krijgt ongeveer 70 procent van de patiënten de FFS-operaties vergoed, maar meestal pas na een bezwaarprocedure.

Soms gaan transgender personen voor hun operaties naar het buitenland, van Duitsland tot Thailand. Maar dat is dan vooral om de wachtlijsten te omzeilen. Aantallen hiervan worden niet bijgehouden.
Brownie
Berichten: 208
Lid geworden op: 25 aug 2020, 16:38
Gender: Geen

Re: in het nieuws

Bericht door Brownie »

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ntent=free

REPORTAGE
Eindelijk publieke excuses van het kabinet aan transgender personen: ‘een louterende ervaring’
Zaterdagmiddag biedt minister Van Engelshoven namens het kabinet publiekelijk excuses aan voor de oude Transgenderwet. Vooruitlopend op de bijeenkomst in de Ridderzaal spraken de hoofdspelers alvast met elkaar en met de Volkskrant.

Charlotte Huisman
27 november 2021, 05:00

‘Deze wet heeft ongelooflijk veel pijn veroorzaakt’, zegt minister Ingrid van Engelshoven van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (D66). ‘De overheid heeft mensen het recht ontzegd om ouder te zijn, om kinderen te hebben.’ In de Haagse werkkamer waar de bewindsvrouw de woorden uitspreekt zit ook Willemijn van Kempen (60). Die betreurt nog elke dag dat zij zich verplicht heeft laten steriliseren, toen zij in 1998 haar geslachtsveranderende operatie onderging.

Daarom is Van Kempen blij dat deze minister zaterdag in de Ridderzaal namens het kabinet publiekelijk haar excuses gaat uitspreken naar transgender en intersekse personen, ‘echt een positief statement, met internationale uitstraling’. Tot in Zuid-Korea hebben ze hier belangstelling voor, merkt Van Kempen uit de vele reacties die ze ontvangt. ‘Nederland is het eerste land dat dit publiekelijk doet.’

De excuses gaan over de oude Transgenderwet, van kracht van 1985 tot 1 juli 2014. Onder die wet waren personen die de geslachtsaanduiding in hun geboorteakte wilden wijzigen, verplicht om meerdere geslachtsveranderende operaties te ondergaan, waaronder een onomkeerbare sterilisatie.

Eind vorig jaar heeft Van Engelshoven met haar collega-minister Sander Dekker hiervoor al niet-publiekelijk excuses gemaakt, in een bescheiden onlinebijeenkomst. Als voorproefje op de publiekelijke excuses, die recht zouden doen aan de toegebrachte schade. Daarom is er nu een ceremonie in de Ridderzaal. Dat is mede de verdienste van Willemijn van Kempen, die lang voor deze erkenning heeft gestreden.

Kinderwens
Tijdens haar jeugd, in het Limburg van de jaren zestig en zeventig, was er weinig begrip voor Van Kempen, die zich een meisje voelde. ‘Ze probeerden me te corrigeren en te genezen. Ik raakte beschadigd.’ Uiteindelijk meldde ze zich in 1988 bij de genderpoli van het VUMC. ‘De wet schreef toen voor dat ik moest worden gesteriliseerd. Met mijn kinderwens konden ze me niet behandelen, hoorde ik.’

Ook mocht Van Kempen geen genetisch materiaal bewaren. ‘De teneur was dat mensen zoals ik zich niet mochten voortplanten.’ Dus schreef ze aan de artsen dat ze haar kinderwens voorgoed vaarwel zegde. ‘Die brief schrijven was wel het meest vernederend.’

Pas later drong echt tot Van Kempen door wat haar was aangedaan. ‘Bedenk dat je in die tijd niet op internet gelijkgestemden kon treffen. Ik dacht dat ik de enige was met deze gevoelens. Alleen in psychiatrische boeken vond ik mezelf terug, als transvestitist.’

Met de aanpassing van de Transgenderwet in 2014 zijn operaties niet meer verplicht voor een geslachtsverandering; een ‘deskundigenverklaring’ van een psycholoog voldoet. Sindsdien hebben transgender personen veel meer vrijheid om zelf te kiezen hoe ze hun transitie vormgeven.

‘Met die belangrijke wetswijziging was de stemming: laten we vooruitkijken’, zegt Van Kempen. ‘Maar ik dacht: dit kan ik niet zo maar voorbij laten gaan. De maatschappij heeft mij schade toegebracht. Er was geen ruimte voor mij. En anderen hebben afgezien van de transitie, vanwege de harde eisen. Intersekse mensen hebben schade ondervonden omdat ze moesten kiezen tussen sekses.’

Erkenning
En zo begon ze in 2019 met het Transgender- en Interseksecollectief en andere organisaties, een actie om de staat aansprakelijk te stellen voor de schade. De voorwaarden in de oude Transgenderwet waren immers aantoonbaar in strijd met fundamentele mensenrechten. En daarom wilden ze erkenning, excuses en financiële genoegdoening. Hun actie had resultaat. Op hun verzoek kwam er, met de excuses van de overheid, ook een financiële tegemoetkoming.

‘Wat was het moment dat je je realiseerde: er moeten excuses komen?’, wil Van Kempen weten van de minister.

‘Dat was eigenlijk toen ik naar jouw persoonlijke verhaal had geluisterd, dat kwam echt bij mij binnen’, zegt Van Engelshoven. ‘Ik kende de feiten, maar tijdens dat buitengewoon emotionele gesprek dat wij eind 2020 voerden, liet ik op me inwerken wat die wet heeft betekend voor het individu. Daarna was er voor mij geen discussie meer mogelijk. Die excuses moesten er komen.’

De minister begrijpt, zegt ze, dat online-excuses niet genoeg waren. ‘Aan zulke oprecht gemeende excuses doe je geen recht in zo’n setting. De overheid moet zich er rekenschap van geven dat zij onnodig leed heeft toegevoegd. Dan moet je de personen die het betreft in de ogen kijken als je de excuses uitspreekt, op een voor zo’n belangrijke ceremonie passende plek.’

De minister is nog met het Transgendercollectief in gesprek over de uitvoering van de schaderegeling. Want die is, vindt Van Kempen, niet ruim genoeg. Ook vindt zij het bedrag te laag: in Zweden bedraagt de vergoeding 22.500 euro. ‘Er is geen discussie over geweest. De regeling is ons eenzijdig voorgeschoteld.’

Tegemoetkoming
Vanaf oktober kunnen diegenen die aantonen dat zij tussen 1985 en 2014 of kort daarna, volgens de toen geldende wet, bijvoorbeeld een geslachtsoperatie en sterilisatie hebben ondergaan voor het wijzigen van de geslachtsregistratie, aanspraak maken op een tegemoetkoming van 5.000 euro. Er hebben zich inmiddels 420 personen voor gemeld, de verwachting is dat dit er ongeveer 2.000 worden.

‘We hadden er goed aan gedaan dit meer met elkaar te bespreken’, zegt Van Engelshoven. ‘Maar elke regeling moeten we afbakenen. De pijn die mensen elke dag voelen kun je nooit helemaal goedmaken met geld.’

Ondertussen ligt er een nieuw wetsvoorstel: dat ook niet langer een deskundigenverklaring nodig is om een geslachtsverandering te registreren. ‘Ik zie deze excuses niet als een eindpunt, maar meer als een startpunt’, zegt Van Engelshoven. ‘Er moet nog veel gebeuren om de maatschappelijke positie van trans mensen te verbeteren. Transitieverlof, dat is iets dat in de komende regeerperiode geregeld moet gaan worden. Dan krijgen deze excuses echt betekenis. Ik verwacht dat een komend kabinet stappen gaat zetten voor de positie van trans en intersekse personen.’

Van Kempen: ‘Het is goed om naar voren te kijken. Bijvoorbeeld: hoe regelen we trans ouderschap bij wet? Ook hopen we dat de Nederlandse overheid internationaal haar stem laat horen. De dreiging komt dichtbij binnen Europa, bijvoorbeeld uit Hongarije.’

Tijdens de ceremonie in de Ridderzaal zaterdagmiddag gaat de minister luisteren naar getuigenissen. Dan spreekt zij formeel en publiekelijk haar excuses uit. ‘Dit gaat een louterende ervaring zijn’, zegt Van Kempen.
Annabel
Berichten: 474
Lid geworden op: 08 dec 2020, 23:52
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Den Haag

Re: in het nieuws

Bericht door Annabel »

En hoe in Engeland er nog steeds onmenselijke voorwaarden zijn om je geslacht te kunnen wijzigen en hoe er hopelijk een keer verandering komt (of juist niet):

UK government’s approach to trans rights has ‘caused real distress’, MPs say

Why am I being abused for trying to improve the gender recognition process?

Gender recognition process urgently in need of reform, say MPs

en het volledige parlementaire rapport:
Reform of the Gender Recognition Act
The Committee calls on the Government to:

Remove the requirement of a 'gender dysphoria' diagnosis from the process of obtaining a Gender Recognition Certificate, thus de-medicalising transition, as was supported by former Prime Minister Theresa May when commissioning the consultation. Instead, the focus must be shifted to a system of self-declaration.

Remove the requirement for trans people to have lived in their acquired gender for two years- which, says the Report, 'risks entrenching outdated and unacceptable gender stereotypes', as well as the need for spousal consent. Instead, the Committee recommend, the body issuing the certificate must be given the power to issue annulments at the same time.

Conduct a review on the- currently opaque- Gender Recognition Panel which approves applications for Gender Recognition Certificates, considering whether it would be appropriate to replace with the Registrar General for England and Wales. In the meantime, steps must be taken to make the operation and role of the panel more transparent.

Urgently publish new guidance, incorporating worked examples and case studies, which would clarify where single-sex and separate-sex exceptions can be applied to the 2010 Equality Act. This is particularly relevant where, for example, women's refuges and other service providers are left unclear as to whether the exclusion of trans people from certain spaces is in violation of the law.

Develop a specific healthcare strategy for transgender and non-binary people, including training for GPs around treating trans and non-binary patients and improved access to support services.

Commit to continuing to implement the LGBT Action Plan. The Committee expressed concerns that the plan seems to have been abandoned by the current Women and Equalities Minister, and seek clarity as to if, and why, this is the case.
Jer158
Berichten: 2064
Lid geworden op: 29 mei 2016, 23:11
Gender: Trans FtM

Re: in het nieuws

Bericht door Jer158 »

De situatie is raar daar, want je geslacht op je paspoort hoeft niet overeen te komen met dat op je geboorteakte. Dit (het moeilijk zijn) gaat over de geboorteakte. De rest is namelijk wel makkelijk(er dan in NL). Tenzij je geen Brit bent, dan is alles potentieel hel, maar dat is in NL ook.

Je paspoort of rijbewijs kun je simpel wijzigen door middel van een standaard papiertje dat je huisarts of wie dan ook ondertekent. Namen wijzigen is nog simpeler; je schrijft een briefje en laat je buurman ondertekenen. Je kunt doodleuk verschillende namen en verschillende geslachten hebben op verschillende identiteitsbewijzen als je dat leuk vindt
Hung her from the branches of a mango tree
Plaats reactie