Ik heb echt veel struggles met misgendered worden. Het gebeurt wekelijks nog steeds dat ik met zij haar of mevrouw wordt aangesproken. Dit stoort me vooral als ik samen met mijn vrouw uit eten ga of dagje uit ga en de bediening dood leuk zegt “goede middag meiden! Wat kan ik voor jullie doen” best pijnlijk… zeker omdat ik veel trots draag dat ik nu een getrouwde man ben sinds vorig jaar. Het gebeurt ook vaak nog in familie en vrienden kring en ook veel op het werk. Na 4 jaar uit de kast te zijn, 2,5 jaar op testo en operaties te hebben gehad… word ik soms wanhopig. Ik weet dat het niet zo zwaar mag wegen misschien, maar dat ik bijna nooit als mijn correcte gender wordt gezien verpest mijn sociale leven best wel. Ik vermijd bepaalde dingen al zou ik die best graag willen doen alleen is de angst groot. Het verpest toch iedere keer mijn dag als het gebeurt (soms ook meedere keren per dag) het enige wat ik fijn vind om tegenwoordig te doen wat ik vroeger echt afschuwelijk vond is bellen. Aan de telefoon wordt ik altijd keurig met meneer aangesproken omdat ik een diepe mannelijke stem heb waar ik erg blij mee ben. Maar de deur uit komen blijft een struggle. Ik doe het wel omdat het goed voor me is, maar nooit zonder angst. Weet niet zo goed hoe ik dat kan verbeteren.tips?
Ik weet niet hoeveel baardgroei je hebt, maar is een ongeschoren kin van een paar dagen niet een idee? Testo zorgt wel voor een mannelijker huid, maar dat is niet van het ene op andere moment een feit natuurlijk. Net als omgekeerd natuurlijk. Mijn huid is nog steeds niet helemaal vrouwelijk te noemen, dat kost gewoon tijd. En na twee jaar oestrogeen is het gewoon afwachten. Ook mijn leeftijd speelt gewoon mee natuurlijk.
Jeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal
Marica schreef: ↑13 feb 2022, 11:38
Ik weet niet hoeveel baardgroei je hebt, maar is een ongeschoren kin van een paar dagen niet een idee? Testo zorgt wel voor een mannelijker huid, maar dat is niet van het ene op andere moment een feit natuurlijk. Net als omgekeerd natuurlijk. Mijn huid is nog steeds niet helemaal vrouwelijk te noemen, dat kost gewoon tijd. En na twee jaar oestrogeen is het gewoon afwachten. Ook mijn leeftijd speelt gewoon mee natuurlijk.
Hoi,
Ik heb inderdaad haast geen baardgroei, ben maar 1,60 lang en ben best vol rond bovenbenen en heupen. Ik snap het enigzins wel het misgenderen maar het blijft een lastig iets. Ik ben 24 en krijg soms geen pakje 1000
Mg ibuprofen mee omdat ze niet eens geloven dat ik boven de 16 ben laat staan getrouwd. Ook niet altijd een pretje.
Natuurlijk maak ik het misgenderen ook mee. Aan de telefoon al helemaal. Met mijn werk ook, al ben ik natuurlijk wel 1 van de guys, omdat het werk wat ik doe een echt maannenberoep schijnt te zijn omdat ik maar 1 vrouwelijke collega heb die hetzelfde werk doet als ik. Mensen kijken best raar op als ik met de portaalvrachtwagen een afvalcontainer kom brengen of ophalen.
Zeg je er wat van als bijvoorbeeld een serveerster in de fout gaat? Ik niet meer, maar mijn ervaring is dat de eerste indruk echt zoveel uitmaakt. Zeker toen ik net uit de kast was en mij vrouwelijk ging kleden. Mijn haar was nog kort, je kan je wel voorstellen dat het plaatje nog niet klopte. Met mijn 179cm lengte torende ik al boven iedere vrouw uit. Maar het lukte wel om als vrouw gezien te worden.
Haar: praat met je kapper om het mannelijker te knippen, net zoals ik gevraagd heb om het vrouwelijker te knippen.
Heupen: Ik geloof niet dat die echt van belang zijn bij een eerste indruk. Mensen kijken toch eerst naar je gezicht.
Maar het allerbelangrijkste is uitstraling. Attitude in het engels, en het is waar. Je bent wat je uitstraalt. Dat heeft mij echt geholpen. En dat ik geen heupen heb, maar wel borsten maakt dat het totaalplaatje soms tot verwarring leidt. Maar dat boeit mij niet meer. Mensen zien mijn lange haar, mijn nagellak, mijn makeup en denken Vrouw.
Praat ook eens met je endocrinoloog of je testo dosering wel goed is.
Jeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal
Misgenderen is waarschijnlijk het vervelendste van alles. Pfff. Snap helemaal de frustratie.
Bij mij is het ook meestal de stem. Soms in combinatie met de lengte als mensen niet goed kijken.
Wat mij opvalt bij mij is dat ik niet aan de testosteron blockers ben maar dat de oestrogeen en progesteron dominanter is. Ik heb geen idee hoe dat werkt bij FTM. Je krijgt testosteron en meet je waarden, maar meet je ook het "andere spul"? Misschien ga ik off-topic en zeker buiten mijn comfort zone maar net als Marica zou ik toch eens bij de Endo vragen alles goed na te kijken. Van mijn psycholoog begreep ik ook dat niet elke Endo even creatief is. Misschien een second opinion.
Marije schreef: ↑26 feb 2022, 18:41
Misgenderen is waarschijnlijk het vervelendste van alles. Pfff. Snap helemaal de frustratie.
Bij mij is het ook meestal de stem. Soms in combinatie met de lengte als mensen niet goed kijken.
Wat mij opvalt bij mij is dat ik niet aan de testosteron blockers ben maar dat de oestrogeen en progesteron dominanter is. Ik heb geen idee hoe dat werkt bij FTM. Je krijgt testosteron en meet je waarden, maar meet je ook het "andere spul"? Misschien ga ik off-topic en zeker buiten mijn comfort zone maar net als Marica zou ik toch eens bij de Endo vragen alles goed na te kijken. Van mijn psycholoog begreep ik ook dat niet elke Endo even creatief is. Misschien een second opinion.
Hoi
Ja het misgenderen is altijd best ongemakkelijk en maak me toch ( hoe ik ook probeer te rationaliseren) best onzeker. Bij mij is het juist vaak dat als ze mijn stem aan de telefoon horen dat het altijd gewoon netjes meneer en hij is. Ook in het dagelijks leven als mensen mijn stem horen voor dat ze me zien dat ze me juist aanspreken. Vanaf een afstand als ik met mijn vrouw loop worden we ook gergeld meneer en mevrouw genoemt maar komt diegene dichtbij zeggen ze vaak “ohw sorry, mevrouw en mevrouw” kennenlijk is er toch echt iets in mijn gezicht wat aardig vrouwelijk is. Baardgroei heb ik amper maar ik moet zeggen dat mijn vader en broers ook alleen maar kunnen pronken met een beetje nekbaard en iets wat op een snor lijkt. De mannen in mijn familie zijn behoorlijk haarvrij (weinig been/armhaar geen borsthaar etc) ook hebben we (de mannen in mijn familie) best een zacht gelaat. Geen sterk wenkbrauw bot of kaaklijn, allemaal vrij kleine neuzen. Ik heb ook echt de zachte ronde wenkbrauwen van mijn moeder meegekregen.
Mijn testo spiegels zijn al bijna 1,5 jaar veel te hoog. Ze mogen zo’n 16,5 tot 20 zijn. Mijne zijn de ene maan ruim 60, dan ineens 36 dan weer 44. Ik wil juist mijn testosteron omlaag brengen omdat de langdurige hoge spiegel van testo mij wat fysieke ongemakken geeft. Er zijn trouwens best veel mtf gezichts/gelaat behandelingen maar andersom eigenlijk niet echt iets. Wat wel jammer is, niet alle transguys hebben ineens een goede kaaklijn en een mooie volle baard.
Hoe ga jij in het dagelijksleven om met als iemand je misgenderd? Zeg je er wat van? Ik zeg eigenlijk niet zo vaak er wat.. en als ik dat wel overweeg heeft mijn vrouw het persoon er al opgewezen waar ik haar dankbaar voor ben.
Marica schreef: ↑25 feb 2022, 22:20
Natuurlijk maak ik het misgenderen ook mee. Aan de telefoon al helemaal. Met mijn werk ook, al ben ik natuurlijk wel 1 van de guys, omdat het werk wat ik doe een echt maannenberoep schijnt te zijn omdat ik maar 1 vrouwelijke collega heb die hetzelfde werk doet als ik. Mensen kijken best raar op als ik met de portaalvrachtwagen een afvalcontainer kom brengen of ophalen.
Zeg je er wat van als bijvoorbeeld een serveerster in de fout gaat? Ik niet meer, maar mijn ervaring is dat de eerste indruk echt zoveel uitmaakt. Zeker toen ik net uit de kast was en mij vrouwelijk ging kleden. Mijn haar was nog kort, je kan je wel voorstellen dat het plaatje nog niet klopte. Met mijn 179cm lengte torende ik al boven iedere vrouw uit. Maar het lukte wel om als vrouw gezien te worden.
Haar: praat met je kapper om het mannelijker te knippen, net zoals ik gevraagd heb om het vrouwelijker te knippen.
Heupen: Ik geloof niet dat die echt van belang zijn bij een eerste indruk. Mensen kijken toch eerst naar je gezicht.
Maar het allerbelangrijkste is uitstraling. Attitude in het engels, en het is waar. Je bent wat je uitstraalt. Dat heeft mij echt geholpen. En dat ik geen heupen heb, maar wel borsten maakt dat het totaalplaatje soms tot verwarring leidt. Maar dat boeit mij niet meer. Mensen zien mijn lange haar, mijn nagellak, mijn makeup en denken Vrouw.
Praat ook eens met je endocrinoloog of je testo dosering wel goed is.
Hey hallo,
Ik deel je mening zeker over een goede eerste indruk.. die is veelzeggene.
(Mijn ervaring) de eerste indruk is moeilijk te verbeteren. Vaak genoeg gehad dat ik toch iemand ging corrigeren (of mijn vrouw zei er iets over) blijven mensen toch weer steeds de fout ingaan. Die frustratie laat ik tegenwoordig liever links liggen.
Ik heb sinds een jaar echt een mannenkapper en dat heeft inderdaad veel verschil gemaakt, zo werd ik steeds vaker correct gegenderd. Vanaf een afstand word ik ook wel eens met “hallo, meneeer) aangesproken, maar eenmaal dichtbij krijg ik geregelt een “of mevrouw moet ik zeggen sorry” en tja… dat is behoorlijk klote. Ik zeg er soms wat van maar meestal brengt dat wat verwarring bij mijn gesprekspartner. Wat ik ook merk (heeft ook met eerste indruk te maken) is als ik of mijn vrouw me voorstel als “hallo ik ben de man van…” dat dan mensen dat gewoon aanemen. Zo heb ik een 1,5 jaar geleden een vriend van me ontmoet en heb ik me als man voorgesteld. Nooit dacht hij dat ik het andere geslacht was ofzo. Uiteindelijk vertelde ik hem dat ik trans ben en als vrouw geboren ben. Hij schrok enorm en zei dat hij nooit had kunnen denken dat dat zo kon zijn en zag me echt 100% als man. Zelfs nu hij het weet misgenderd hij me echt nooit omdat hii me niet anders kent dan als man. Dat staat lijnrecht tegenover de mensen die me altijd als vrouw hebben gekent. Ze weten al sinds begin 2018 dat ik transman ben maar veel famillie leden/collega’s blijven helaas ze/zij/haar zeggen. Maak jij dat ook zo mee? Dat mensen die je voor je transitie kent ook vaker moeite hebben met het correct aanspreken?
Mijn testo levels zijn al tijden lang erg hoog. We proberen het naar beneden te brengen maar dat wil niet zo lukken. Ik heb liever testo levels die normaal zijn want die hoge T waardes zijn fysiek gezien soms knap vervelend.
Meestal corrigeer ik de persoon wel, en inderdaad doet ook vaak mijn vrouw dat. Lief.
Je gaat ook een ritueel ontwikkelen om bepaalde dingen te voorkomen. Zo doet meestal mijn vrouw ons aanmelden in een restaurant als we gereserveerd hebben maar soms durf ik het zelf. Hangt een beetje af van de drukte en de sfeer.
Ik zou als ik jou was proberen niet je sociale leven er door te laten beïnvloeden. Sinds ik mezelf ben hebben we als gezin in het geheel een rijker sociaal leven omdat ik (naar wordt gezegd) gezelliger ben geworden.
Je leeft maar een keer (naar we weten, de rest is bonus) en nu we onszelf mogen zijn moeten we daar van proberen te genieten.
Neemt niet weg dat je moet doen wat je kunt om het te voorkomen natuurlijk.
In mijn vorige leven had ik trouwens ook nauwelijks baardgroei. In mijn geval was dat in mijn nieuwe leven weer een voordeel. De weegschaal heeft altijd twee kanten.
Dat corrigeren na een een eerste keer juist genderen herken ik wel, al komt het bij vrijwel niet meer voor. Dat het voor mensen die je ook goed gekend hebben in het verkeerde geslacht moeilijker is, is volgens mij wel logisch, je sleept toch een gezamelijke geschiedenis met je mee. Afhankelijk van de situatie corrigeer ik mensen wel als ze me misgenderen, soms laat ik het ook gewoon lopen.
Marica schreef: ↑25 feb 2022, 22:20
Natuurlijk maak ik het misgenderen ook mee. Aan de telefoon al helemaal. Met mijn werk ook, al ben ik natuurlijk wel 1 van de guys, omdat het werk wat ik doe een echt maannenberoep schijnt te zijn omdat ik maar 1 vrouwelijke collega heb die hetzelfde werk doet als ik. Mensen kijken best raar op als ik met de portaalvrachtwagen een afvalcontainer kom brengen of ophalen.
Zeg je er wat van als bijvoorbeeld een serveerster in de fout gaat? Ik niet meer, maar mijn ervaring is dat de eerste indruk echt zoveel uitmaakt. Zeker toen ik net uit de kast was en mij vrouwelijk ging kleden. Mijn haar was nog kort, je kan je wel voorstellen dat het plaatje nog niet klopte. Met mijn 179cm lengte torende ik al boven iedere vrouw uit. Maar het lukte wel om als vrouw gezien te worden.
Haar: praat met je kapper om het mannelijker te knippen, net zoals ik gevraagd heb om het vrouwelijker te knippen.
Heupen: Ik geloof niet dat die echt van belang zijn bij een eerste indruk. Mensen kijken toch eerst naar je gezicht.
Maar het allerbelangrijkste is uitstraling. Attitude in het engels, en het is waar. Je bent wat je uitstraalt. Dat heeft mij echt geholpen. En dat ik geen heupen heb, maar wel borsten maakt dat het totaalplaatje soms tot verwarring leidt. Maar dat boeit mij niet meer. Mensen zien mijn lange haar, mijn nagellak, mijn makeup en denken Vrouw.
Praat ook eens met je endocrinoloog of je testo dosering wel goed is.
Hey hallo,
Ik deel je mening zeker over een goede eerste indruk.. die is veelzeggene.
(Mijn ervaring) de eerste indruk is moeilijk te verbeteren. Vaak genoeg gehad dat ik toch iemand ging corrigeren (of mijn vrouw zei er iets over) blijven mensen toch weer steeds de fout ingaan. Die frustratie laat ik tegenwoordig liever links liggen.
Ik heb sinds een jaar echt een mannenkapper en dat heeft inderdaad veel verschil gemaakt, zo werd ik steeds vaker correct gegenderd. Vanaf een afstand word ik ook wel eens met “hallo, meneeer) aangesproken, maar eenmaal dichtbij krijg ik geregelt een “of mevrouw moet ik zeggen sorry” en tja… dat is behoorlijk klote. Ik zeg er soms wat van maar meestal brengt dat wat verwarring bij mijn gesprekspartner. Wat ik ook merk (heeft ook met eerste indruk te maken) is als ik of mijn vrouw me voorstel als “hallo ik ben de man van…” dat dan mensen dat gewoon aanemen. Zo heb ik een 1,5 jaar geleden een vriend van me ontmoet en heb ik me als man voorgesteld. Nooit dacht hij dat ik het andere geslacht was ofzo. Uiteindelijk vertelde ik hem dat ik trans ben en als vrouw geboren ben. Hij schrok enorm en zei dat hij nooit had kunnen denken dat dat zo kon zijn en zag me echt 100% als man. Zelfs nu hij het weet misgenderd hij me echt nooit omdat hii me niet anders kent dan als man. Dat staat lijnrecht tegenover de mensen die me altijd als vrouw hebben gekent. Ze weten al sinds begin 2018 dat ik transman ben maar veel famillie leden/collega’s blijven helaas ze/zij/haar zeggen. Maak jij dat ook zo mee? Dat mensen die je voor je transitie kent ook vaker moeite hebben met het correct aanspreken?
Mijn testo levels zijn al tijden lang erg hoog. We proberen het naar beneden te brengen maar dat wil niet zo lukken. Ik heb liever testo levels die normaal zijn want die hoge T waardes zijn fysiek gezien soms knap vervelend.
familie en vrienden gaan soms nog steeds de fout in. Ik corrigeer dan wel, al weet ik ook wel dat het moeilijk blijft als je mij al 35 jaar kent als man, maar elkaar niet vaak zien. Zelfs mijn vader en moeder gaan soms nog in de fout. Het is pas 4 jaar geleden dat ik het hun vertelde, dus ja, ze weten het al jaren, maar echt ingesleten is het nog lang niet. Het heeft echt tijd nodig blijkt maar eens te meer.
Jeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal
vrouw 