Wanneer weet je het? Dat je trans bent.

[Senna]

Voor mij was het een onderliggend sluimerend gevoel van dat er iets niet klopte. Nu ik sinds kort deels uit de kast ben, merk ik dat ik veel vrolijker en blijer ben geworden.

[Marije]

Voor mij was het een onderliggend sluimerend gevoel van dat er iets niet klopte. Nu ik sinds kort deels uit de kast ben, merk ik dat ik veel vrolijker en blijer ben geworden.

Dat is denk ik inderdaad wel de juiste samenvatting.

Waar ik zelf nog wel eens een beetje bang voor ben of was is dat dit toch misschien nog weer vluchtgedrag en/of compensatie was. Gelukkig is het dat niet, dat weet ik nu zeker. Het is ook wel veel te serieus om als bevlieging te hebben, maar het komt voor.

[Senna]

Voor mij was het een onderliggend sluimerend gevoel van dat er iets niet klopte. Nu ik sinds kort deels uit de kast ben, merk ik dat ik veel vrolijker en blijer ben geworden.

Dat is denk ik inderdaad wel de juiste samenvatting.

Waar ik zelf nog wel eens een beetje bang voor ben of was is dat dit toch misschien nog weer vluchtgedrag en/of compensatie was. Gelukkig is het dat niet, dat weet ik nu zeker. Het is ook wel veel te serieus om als bevlieging te hebben, maar het komt voor.

Dat kan ik begrijpen. Compensatie/bevliegingen kan men in zoveel dingen vinden. Eerst dacht had ik het ook te hebben. Kleding weggooien, doodsbang zijn als ik en femme was en een buurman/vrouw langs zóu lopen. Maar langzamerhand begon ik te merken dat het echt een deel van mij was en nu ik het accepteer, veel beter in mijn vel zit.

[_sanne_]

Die angst om “ontdekt” te worden herken ik ook wel. Maar ja, als je het gevoel hebt dat dit je “onacceptabel” maakt voor anderen dan is ontdekt worden ook het ergste dat er is… En dat ging best ver, tot aan niet eens een Glamour durven te kopen omdat “ze het dan weten”. Ik had zelfs later een abo op naam van mijn vriendin om die reden, ik bedoel maar
Toen ik nog in Nederland woonde hield ik echt alles angstvallig verborgen. Maar ja, je als man verkleden en een man spelen vreet energie en ik had zó de behoefte om toch nog een beetje mezelf te zijn. Dus doe je in de winter een maillot onder je broek. Niet eens zo heel raar, want die maken ze ook gewoon voor mannen. Maar opeens voel je dan die spanning als je buiten bent… En ga je twijfelen of het dan niet tóch een fetish is.. (Echt, wat doen we ons zelf aan…)
Toen ik verhuisde naar Curaçao dacht ik eerst “that’s it, nu moet ik me altijd als man verkleden” (we leven hier tenslotte buiten). Totdat ik weer enorm depressief werd en toch maar af en toe mezelf ging zijn. En toen gebeurde er iets geks; iedereen kon het zien en die spanning ging wég!
En natuurlijk “ontsnapte” ik. Maar ik ontsnapte naar mezelf. En sinds ik hier in therapie ben gegaan doe ik precies dat waar ik in Nederland zo ontzettend bang voor was; mezelf zijn. De sociale transitie vóór HRT was 1 van de belangrijkste redenen om in Nederland geen hulp te zoeken voor mij. En hier heb ik het gewoon gedaan…
En natuurlijk, niemand die me voor een vrouw aanzag en waarschijnlijk dacht iedereen alleen maar “heb je weer zo’n gekke Makamba (Europese blanke Nederlander)”. Maar ik was eindelijk mezelf…