Soms is het gevoel zelfs bijna helemaal weg. Herkenbaar?

[Mareijn]

2 maanden later: het gevoel is alweer helemaal terug

De timing is dramatisch, vorige week zou ik m'n afspraak hebben bij psyq maar die heb ik een paar weken geleden geannuleerd omdat het gevoel helemaal weg was Toch maar weer van voor af aan beginnen maandag bij de huisarts.

En dat is goed om te doen denk ik. Voorheen was ik vooral onzeker, na de geboorte van ons kindje 4 weken geleden ben ik enorm depressief. Ze doet het enorm goed en ik vind het super leuk, maar als ze 5 minuten huilt ben ik gigantisch overprikkeld en ben ik zeker een uur of 4 van het padje af. Wat volgens mij weer aardig adhd klinkt, maar ook hier heb ik nog nooit over gepraat.

Aardige warboel dus weer! Het voelt als een nog ingewikkeldere vraag dan voorheen: heb ik dysforie, ben ik depressief, heb ik adhd, een combinatie van sommige dingen, of zijn alle antwoorden goed?

Ik zit gelukkig niet bij de pakken neer maar prettig is anders

[Maartje-nb]

Oooh, zo herkenbaar. Soms helemaal weg, om dan in alle hevigheid weer terug te komen. Bij mij heeft dan lang met acceptatie te maken gehad. Dus hoe meer ik het vroeger wegdrukte , hoe meer het er in alle hevigheid weer uitkwam, maar weet natuurlijk niet of dat ook bij jou het geval is? Sterkte!

[Mareijn]

Het zou best kunnen dat het met acceptatie te maken heeft ja. De weinige keren dat ik in de buurt kwam van serieuze stappen, was het gevoel ineens weg. Misschien een soort angst voor hoe het verder gaat, een drempel die ik over moet. Maar nu moet ik die drempel echt over van mezelf (zeg ik heel stoer en veel te zelfverzekerd ) Dank je wel

[Irene_de_Vreede]

Die angst om drempels te nemen herken ik wel. Uiteindelijk blijkt het allemaal mee te vallen.

[ThornTundra]

Zeker. Ik denk dat dat ook gewoon komt omdat wij niet constant over onze identiteiten nadenken. Soms is het er gewoon en heb je toevallig (nu) geen last van dysforie. In feite is het hetzelfde als niet altijd nadenken over het idee dat je mens bent en mensen dingen doet. Ik kan me voorstellen dat de meeste cis-mensen over het algemeen zo voelen, omdat ze verder gewoon comfortabel zijn in hun lichaam als vrouw/man/intersekse.

In mijn persoonlijke ervaring fluctueer ik altijd tussen man, non-binair (midden in) en agender. Zodra mijn gender zo "ver weg voelt" zoals je noemde, dan zie ik dat persoonlijk gewoon als een moment van agender zijn, of anders gezegd, simpelweg weinig tot geen gender voelen. Tuurlijk zal het per persoon verschillen of ze het meteen als agender zien zoals ik.

[Saskia-Vince]

Bij mij is het zo dat op dagen dat ik het erg druk heb, het helemaal niet speelt bij mij.
Maar als ik mij verveel of alleen ben en het erg rustig heb dan begint het weer te malen in mijn hoofd.

[wolvster]

Ik merk dat het bij mij ook met mijn hormooncyclus te maken heeft. Ik ben afab en heb nog geen HRT (al komt dat zeer binnenkort verandering in hopelijk) en ik merk dat de dysforie na de week rond mijn eisprong een stuk minder is. De oestrogeenlevels gaan dan ook naar beneden dus ik denk dat dat met elkaar te maken heeft.

[Simon82]

Ik merk dat het bij mij ook met mijn hormooncyclus te maken heeft. Ik ben afab en heb nog geen HRT (al komt dat zeer binnenkort verandering in hopelijk) en ik merk dat de dysforie na de week rond mijn eisprong een stuk minder is. De oestrogeenlevels gaan dan ook naar beneden dus ik denk dat dat met elkaar te maken heeft.

Dat heb ik ook. Die week heb ik er minder last van.

[Maartje-nb]

Ooooh dat is interessant. Ik ben dan bij geboorte een man, maar zelfs ik lijk soms bepaalde momenten van de maand meer of minder er last van te hebben.
Als ik goed slaap, goed eet, sport, regelmaat in m’n leven heb gaat t sowieso altijd veel beter. En mezelf gewoon accepteren dat dit is wat het is: soms heb ik er nu eenmaal meer last van (en dan probeer ik juist extra lief voor mezelf te zijn implaats van super down worden of piekeren wat ik vroeger deed) en de andere keer is het veel minder. Sinds ik dat accepteer, dat dat nu eenmaal gebeurt en ik daar blijkbaar geen controle op heb, gaat t me stukken beter af. Heb daardoor ook veel minder last van meningen van anderen of van “blikken” in de stad vb. Ik zie ze, maar het gaat van me af en loop weer door. En ook dit gaat weer met golven. Het is wat het is zeg maar.

[Fay Ola di jee]

Mijn duit, ik voel me niet superblij of gelukkig na10 jaar hrt,ik voel me vooral relatief normaal, soms zelfs op het saaie af

Geen kermis dus, in transitie gaan was iets wat ik simpelweg moest doen.

Aankomende srs zal opluchting geven maar geen tralala lijkt me.

Ook daarin, just something that needs to be done.

Miss dat ik me daarna wel vrijer in mezelf voel

Fay