Ben jij ook een transvrouw, die op vrouwen valt?

[Christa]

@Geke, Als antwoord op jou vraag, heel erg herkenbaar wat je beschrijft.
Al voor dat ik in de puberteit kwam was ik niet blij met mijn lichaam. Ik heb het lang volgehouden om te gaan slapen met de wens wakker te worden en net als mijn zusje een meisje te zijn. De hele avond met een handdoek om lopen als rokje herinner me ook nog goed van voor mijn puberteit. Ik had toen natuurlijk geen flauw idee wat er was of zich vormde. Dat besef kwam ruim 30-40 jaar later pas een beetje. In mijn puberteit ging ik vol voor de meisjes. Ik moest zeker niets van jongens hebben. Ik vond mijn eigen manlijke lichaam (behalve mijn kleine borsten) al niet fijn. Ik had verder een redelijk normale jeugd en in die tijd, wie wist of had het over transgender zijn?

Beetje aan de late kant misschien maar pas laat kwam het besef waarom ik me zo anders voelde en niet helemaal bij "de mannen"paste. Ook ik zie het als een doorstart, ik zeg wel eens een 2e jeugd beleving, zoals ik mij nu voel en mijzelf herontdek van het geen wat ik altijd weg heb gedrukt. Ik voel mij nu ook al veel beter dan de laatste jaren, en ook van andere, die niets weten van mijn gevoelens, krijg ik opmerkingen dat ik vrolijker en "losser" ben. Ik ben (nog) niet aan hormonen maar zoals ik er nu in sta val ik absoluut niet op mannen. Sterker mijn partner en ik groeien ook meer naar elkaar toe.

Ik voel me nu vooral mij zelf, Ik heb alleen pas later beseft, gelezen en gehoord wat er sinds ik mij het kan beseffen met mij aan de hand was. Wat allerlei onderzoekers ook zeggen. Voor mij geen bevlieging en het speelde dus al ver voor ik in wat voor opzicht dan ook naar meisjes keek. Had ik toen maar wel meer geweten wat er met mij was denk ik soms maar het besef kwam heel veel later.

[Laura2021]

Voor mij heel overeenkomend met Christa. Ik val sinds mij kan herinneren al op meisjes en later op vrouwen en ik dacht vanaf jongsafaan dat het zo ook hoorde. Een vrouw is voor mij zoveel meer interessanter en heb ook altijd een goede klik gehad met de meeste van het vrouwelijk geslacht.
Maar er zijn ook verschillen, Ik heb in mijn jeugd kort iets met een jongen gehad maar heb dat altijd weggewuifd als experimenteren.
Nu ben ik nu in zekere zin sexueel in de war omdat ik het mannelijk geslachtsdeel wel interessant vind maar de rest totaal niet. Ik kan me niet voorstellen om uberhaupt iets met een man te hebben, sterker nog, ik gruwel ervan wat misschien begrijpelijk is gezien mijn eigen afkeer naar mijn lichaam. Ik verwacht dan ook dat afkeer minder wordt als ik dichter bij mijzelf kom en de hormonen zijn werk gaan doen. Gelukkig is inmiddels het vrouwelijk geslacht ingruild voor het vrouwelijk gender. Internalized transphobia is dus ook voor een deel weg maar nog niet helemaal. Het gaat tenslotte om de persoon.