Hai!
Anderhalve maand geleden ben ik begonnen met een lage dosering testosteron. Ik heb zelden zo gestraald toen ik het pompje ophaalde bij de apotheek. Maar direct daarna sloeg de twijfel toe...
Ik identificeer me vooralsnog als non-binair, maar ergens diep van binnen denk ik dat ik meer naar het mannelijke neig en me een vrouwelijke man voel. Het ene moment voel ik dit heel diep, maar het volgende moment denk ik dat ik een volledig verkeerde keuze maak door aan de hormonen te gaan.
Ik maak mijzelf helemaal gek. De dysforie die ik ervaar over mijn vrouwelijke lichaam, wordt veel groter. Tegelijkertijd ben ik bang dat ik mijzelf straks niet herken als de testosteron echt z'n werk gaat doen.
Ik ben bang dat ik het mijzelf heb wijsgemaakt dat ik trans ben, vooral omdat ik vroeger nooit duidelijk dysforie heb ervaren. Mijn puberteit was een drama, met eetstoornis en depressie, maar dat heb ik nooit gelinkt met gender.
Waar doe ik nu goed aan?
Twijfel slaat toe
-
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 26 okt 2020, 08:17
- Gender: Non-binair
-
- Berichten: 641
- Lid geworden op: 15 apr 2023, 12:49
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: Zij/haar
- Locatie: Noord-Holland
Re: Twijfel slaat toe
Hoi Merlijn,
Tsja dit is een lastige, met een lage dosis gel zullen veranderingen niet zo snel gaan al kunnen er uiteindelijk wel onomkeerbare effecten optreden zoals met je stem of baardgroei.
Als ik je eerdere berichten lees is twijfel niet nieuw voor je en dat die op een zogenaamd “point of no return” opnieuw de kop op steken is dan ook niet zo gek.
Als ik lees hoe blij je was met het ophalen van de testogel dan zou ik daaruit een intrinsiek gevoel kunnen opmaken dat dit jou weg is.
De leeftijd waarin dysforie optreedt zou ik niet als graadmeter gebruiken. Uit recent onderzoek bleek dat dit 1 van de verschijningsvormen is.
Eén advies (laat staan een betrouwbaar advies) geven puur op een paar berichten is eigenlijk niet te doen. Wat was doorslaggevend om de gel te krijgen? Merk je al verschillen op en zo ja wat vindt je daarvan?
Bij twijfel raad ik je aan nog een keer in overleg gaan met je behandelteam is eigenlijk het beste advies wat ik je kan geven.
En ja net als in het verkeer kan je denken bij twijfel niet doen. Eén mannelijker vrouw wordt in deze maatschappij over het algemeen makkelijker geaccepteerd dan een vrouwelijke man dus je zou daar nog wat mee kunnen doen.
Succes met je grote puzzel,
Dawn
Tsja dit is een lastige, met een lage dosis gel zullen veranderingen niet zo snel gaan al kunnen er uiteindelijk wel onomkeerbare effecten optreden zoals met je stem of baardgroei.
Als ik je eerdere berichten lees is twijfel niet nieuw voor je en dat die op een zogenaamd “point of no return” opnieuw de kop op steken is dan ook niet zo gek.
Als ik lees hoe blij je was met het ophalen van de testogel dan zou ik daaruit een intrinsiek gevoel kunnen opmaken dat dit jou weg is.
De leeftijd waarin dysforie optreedt zou ik niet als graadmeter gebruiken. Uit recent onderzoek bleek dat dit 1 van de verschijningsvormen is.
Eén advies (laat staan een betrouwbaar advies) geven puur op een paar berichten is eigenlijk niet te doen. Wat was doorslaggevend om de gel te krijgen? Merk je al verschillen op en zo ja wat vindt je daarvan?
Bij twijfel raad ik je aan nog een keer in overleg gaan met je behandelteam is eigenlijk het beste advies wat ik je kan geven.
En ja net als in het verkeer kan je denken bij twijfel niet doen. Eén mannelijker vrouw wordt in deze maatschappij over het algemeen makkelijker geaccepteerd dan een vrouwelijke man dus je zou daar nog wat mee kunnen doen.
Succes met je grote puzzel,
Dawn
-
- Moderator
- Berichten: 3923
- Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
- Gender: Transgender
- Voornaamwoorden: Zij/haar
- Locatie: Breda
-
- Berichten: 381
- Lid geworden op: 30 mei 2022, 23:28
- Gender: Anders
- Voornaamwoorden: Die/diens, Hen/hun
Re: Twijfel slaat toe
Hey Merlijn,
Twijfel is normaal. Het is een punt waarop er eigenlijk van je wordt gevraagd: “waarin heb je te groeien?”
Men zegt wel eens: bij twijfel niet inhalen.
Dus dat je goed wilt kijken wat je wilt op dit moment lijkt me alleen maar goed en gezond. Het is niet niks.
Voor mij persoonlijk is dit het moment geweest om dit niet te doen, omdat ik de onomkeerbare veranderingen niet wilde, omdat mijn gender zo ontzettend fluctueert.
Als non-binair persoon of trans of hoe je jezelf ook noemt, zijn we vaak geneigd om ons helemaal te richten op 1 punt. Zo van: als ik hormonen heb, dan ben ik gelukkig. Of als ik borsten heb of juist niet dan voel ik me helemaal ok. Persoonlijk denk ik dat dat allemaal mooie aanvullingen kunnen zijn en wonderbaarlijke medische toevoegingen op wat nu allemaal mogelijk is, waar we heel dankbaar voor moeten zijn, maar het is niet zaligmakend. Naar mijn idee wordt er, vb op social media of op you tube, te vaak het beeld geschetst, dat je na hormonen of na je transitie helemaal het leven aankunt. Maar dat is voor wat mij betreft echt niet waar. Je zult je leven lang in transitie zijn, want dat is iedereen namelijk.
Met of zonder hormonen.
Terecht wat Dawn hierboven stelt: wat was de reden waarom je dit wilde? En mijn toevoegingen zou zijn: wie heb je te worden om te kunnen zijn wie je wilt zijn? En heb je daar hormonen voor nodig of kan dat ook zonder?
Twijfel is normaal. Het is een punt waarop er eigenlijk van je wordt gevraagd: “waarin heb je te groeien?”
Men zegt wel eens: bij twijfel niet inhalen.
Dus dat je goed wilt kijken wat je wilt op dit moment lijkt me alleen maar goed en gezond. Het is niet niks.
Voor mij persoonlijk is dit het moment geweest om dit niet te doen, omdat ik de onomkeerbare veranderingen niet wilde, omdat mijn gender zo ontzettend fluctueert.
Als non-binair persoon of trans of hoe je jezelf ook noemt, zijn we vaak geneigd om ons helemaal te richten op 1 punt. Zo van: als ik hormonen heb, dan ben ik gelukkig. Of als ik borsten heb of juist niet dan voel ik me helemaal ok. Persoonlijk denk ik dat dat allemaal mooie aanvullingen kunnen zijn en wonderbaarlijke medische toevoegingen op wat nu allemaal mogelijk is, waar we heel dankbaar voor moeten zijn, maar het is niet zaligmakend. Naar mijn idee wordt er, vb op social media of op you tube, te vaak het beeld geschetst, dat je na hormonen of na je transitie helemaal het leven aankunt. Maar dat is voor wat mij betreft echt niet waar. Je zult je leven lang in transitie zijn, want dat is iedereen namelijk.
Met of zonder hormonen.
Terecht wat Dawn hierboven stelt: wat was de reden waarom je dit wilde? En mijn toevoegingen zou zijn: wie heb je te worden om te kunnen zijn wie je wilt zijn? En heb je daar hormonen voor nodig of kan dat ook zonder?
-
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 16 feb 2024, 14:46
- Gender: Trans MtF
- Voornaamwoorden: Genderloos
Re: Twijfel slaat toe
Ben het wel eens met het bovenstaande...
Twijfel komt heel vaak voor, het is ook niet zomaar een beslissing die iemand neemt. Soms gaan er jaren of zelfs decennia overheen voordat iemand de keuze vastlegt. Ik heb heel soms zelfs nog steeds wel eens twijfel, maar dat is maar heel weinig. Dat komt meer omdat ik er zo'n 10 jaar lang mee bezig ben geweest, en opeens is de transitie "klaar" en viel ik in een donker gat, waar ik dacht van: en nu? is dit het nu? dan kwamen er twijfels of ik het wel juist had... maar later draaide ik weer bij en dacht, ja dit was de juiste keuze.
Net als andere mensen kunnen we ook last krijgen van depressie, en andere psychologische problemen wat niet perse iets met transzijn te maken heeft. Soms is het eenvoudig om "transzijn" overal de schuld van te geven, terwijl dat er los van staat... en dat is belangrijk om te realiseren.
Ik gaf meestal mijn transzijn de schuld van alles, zoals: oh, die persoon vind mij niet leuk omdat ik trans ben, of ik ben weer niet aangenomen bij werk omdat ik trans ben. Terwijl andere mensen die geen trans zijn ook dagelijks te maken hebben met afkeuring.
Toen ik dat besefte, kreeg ik er wat meer rust mee.
Twijfel komt heel vaak voor, het is ook niet zomaar een beslissing die iemand neemt. Soms gaan er jaren of zelfs decennia overheen voordat iemand de keuze vastlegt. Ik heb heel soms zelfs nog steeds wel eens twijfel, maar dat is maar heel weinig. Dat komt meer omdat ik er zo'n 10 jaar lang mee bezig ben geweest, en opeens is de transitie "klaar" en viel ik in een donker gat, waar ik dacht van: en nu? is dit het nu? dan kwamen er twijfels of ik het wel juist had... maar later draaide ik weer bij en dacht, ja dit was de juiste keuze.
Net als andere mensen kunnen we ook last krijgen van depressie, en andere psychologische problemen wat niet perse iets met transzijn te maken heeft. Soms is het eenvoudig om "transzijn" overal de schuld van te geven, terwijl dat er los van staat... en dat is belangrijk om te realiseren.
Ik gaf meestal mijn transzijn de schuld van alles, zoals: oh, die persoon vind mij niet leuk omdat ik trans ben, of ik ben weer niet aangenomen bij werk omdat ik trans ben. Terwijl andere mensen die geen trans zijn ook dagelijks te maken hebben met afkeuring.
Toen ik dat besefte, kreeg ik er wat meer rust mee.
-
- Berichten: 1332
- Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
- Gender: Non-binair
- Voornaamwoorden: Jeste
- Locatie: Amsterdam
Re: Twijfel slaat toe
Toen ik je bericht las dacht ik daar ook gelijk aan.Maartje-nb schreef: 01 apr 2024, 17:28 Terecht wat Dawn hierboven stelt: wat was de reden waarom je dit wilde? En mijn toevoegingen zou zijn: wie heb je te worden om te kunnen zijn wie je wilt zijn? En heb je daar hormonen voor nodig of kan dat ook zonder?
Wat zijn de vrouwelijke lichamelijke eigenschappen die in jouw leven ondragelijk zijn? Daartegenover dan de vrouwelijke lichamelijke eigenschappen waar je misschien wel blij mee bent. Welke medische aanpassing(en) is/zijn dan nodig voor welbevinden? Als die al nodig zijn. Dat is natuurlijk ook iets om te bespreken met je behandelaar.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.