Ik ben sinds kort lid van dit forum en ik vind het zo fijn om zoveel herkenbare verhalen en vragen te lezen
De fase waarin ik nu zit, ik noem het de ontdek/twijfelfase is wel gek. Het ene moment zit ik in een high van gendereuforie en het andere moment ben ik vol schaamte dat ik me helemaal opgedoft heb
Ik denk dat het tijd nodig heeft en ik ben nu actief op zoek naar gespreksgroepen waar ik een keer heen kan gaan.
Tegelijkertijd moet ik ook nog heel erg wennen aan het idee dat ik me op den duur als vrouw wil presenteren naar de buitenwereld. Ik merk ook dat ik het lastig vind om dat te accepteren, want het heeft veel consequenties voor mijn gevoel.
Ook ben ik al heel erg bezig met mijn gesprek met de huisarts en met de psycholoog (ook al heb ik nog niet eens een afspraak). Moet ik me daar al als vrouw presenteren terwijl ik nog niet eens een diagnose genderdysforie heb?
Ook ben ik erg bezig met hoe ik een eventuele transitie vorm zou willen geven.. hormonen wil ik sowieso en qua geslachtsdeel.. zoals ik het gelezen heb is het een ingrijpende operatie met veel risico’s.
Ik stel me dan ook de vraag: wat heb ik ervoor over?
Wat voor mij een heel duidelijk signaal is, is dat wanneer ik bijvoorbeeld zou moeten stoppen met roken om vrouw te worden.. dat ik dat meteen zou doen.
Anyways.. Zoals ik me vandaag voel, in mijn dameskleding met make-up en mijn lange haren.. heerlijk
Fijn weekend nog!
Liefs, Nathalie