50 jaar geleden

[Xandra]

Al meerdere malen geschreven maar ik denk dat het belangrijk is. Ga niet graven naar het hoe en waarom van het ontstaan van de trans gevoelens. Je hebt ze en je zult er mee moeten dealen. Dit zijn niet alleen mijn woorden maar ook die van de tweedelijns psychologen die wij gesproken hebben en ook de menjng van het VUmc psychologe en van de richtlijn van de NHG (huisartsen). Maak je niet druk om de mogelijke oorzaken maar accepteer de realiteit. Je voelt wat jij voelt. Overigens is dd hyperfeminisatie fase heel herkenbaar en bii velen van ons aanwezig geweest.

[Aster]

Nou ja, ik ben afgelopen januari 50 geworden....en de zwangerschap van mij was problematisch omdat ik een stuitligging was en mijn moeder dankzij haar oorlogs/kampverleden beslist niet in een ziekenhuis wilde bevallen. Dat riep opsluitings en kampervaringen op.
(En mijn moeder slikte tijdens haar zwangerschappen nog niet eens een aspirine, laat staan iets anders)

Van de gekke en totaal gestoord en de thuisbevalling werd een ramp en een slachting die bijna mijn moeder en mij het leven gekost heeft.

Toen ik na die slachtpartij eindelijk tevoorschijn getrokken werd was ik niet alleen totaal vervormd en pimpelpaars/grijs zoals alle pasgeboren baby's maar werd ook bij nader onderzoek gedacht dat ik in de baarmoeder een besmettelijke ziekte had opgelopen.

Ik weet de exacte syptomen niet meer. (dat kan dus, moeder gezond, baby in baarmoeder ziek).

Dus werd ik per direct afgevoerd naar de toen zo geheten 'barakken voor besmettelijke ziekten' buiten de stad uiteraard, en wel in strikte quaraintaine.
(en geen idee hoe ik daar als pasgeboren baby verzorgd werd. Wellicht door verplegend personeel dat gasmaskers oid droeg)

Na 2 weken bleek er niets aan de hand en werd ik gezond verklaard en werd ik door mijn hoogstverbaasde ouders weer opgehaald.

Want inmiddels bleek ik lelieblank te zijn, maar wel met hele donkere ogen en zo kaal als een biljartbal.

Itt mijn 2 oudere broers die met een flinke bos gitzwaar haar geboren werden en hun huid kleurde na verloop van tijd donker olijfkleurig/bruin.

Hoofdhaar kreeg ik pas na een paar maanden en dat was witblond....en dat in combi met een paar schuinstaande, getrokken, hele donkere ogen.

Tot zo rond mijn 15e had ik hoogblond steil haar met heel donkerbruine ogen en daarna begon ik te 'verkleuren'.

Alsmaar donkerder en tegen mijn 20e had ik bijna zwart, steil haar (voor zover niet geverfd) met nog steeds donkerbruine ogen.

Daarna, mid 20, verkleurde mijn haar naar naturel heel donkerrood en vrijwel tegelijkertijd ontwikkelde ik een 'teint' en veranderde van lelieblank naar 'licht getint'. Een soort 'midlife' pigmentproductie.

Sinds een jaar of 8 heb ik niet alleen bruin haar maar inmiddels ook ipv steil haar krullen/slagen die uit zichzelf onstonden.

En vrijwel tegelijkertijd begonnen mijn ogen van donkerbruin naar donkergroen te verkleuren. Het bruin verdween langzaam en de groene 'ondergrond'= de basis van bruin kwam 'tevoorschijn'.

Inmiddels heb ik groene ogen met een waasje grijs er door heen bij een bepaalde lichtval....en grijs is weer de ondergrond/basis van groen.

Ik lijk totaal niet op mijn 2 oudere en donkerhuidige/harige broers en ook niet op mijn 2 jongere en donkerhuidige/harige broers.

Frappant, maar wat me nog meer frappeert is dat ik geen enkele van de binnen mijn familie heersende aandoeningen heb.

Geen (toren)hoge bloeddruk, geen diabetes type 1, met alle vreselijke gevolgen van dien bij gebleken insuline resistentie, geen schildklieraandoening, niets van dat al en ik blijk/ben kerngezond en recht van lijf en leden.

Kan zijn dat ik geheel per ongeluk een 'gunstig dipje in de genenpool van (bet)(over)grootouders heb gehad', kan zijn omdat ik fundamenteel anders ben dan mijn familie en daardoor in niets totaal niet op ze lijk.

Mijn vrouwelijkheid is wel aangeboren want ik bleek al zo ongeveer vanaf mijn 4e/6e erg meisjesachtg/vrouwelijk en dat is dus niet veranderd of aan verandering onderhevig.