T-Nederland

FAtham schreef:Hormonen spelen veel mee natuurlijk maar het is ook een groot stuk opvoeding/cultuur. Mannen in het Westen worden geacht hun emoties meer weg te stoppen, ik heb veel buitenlandse vrienden gemaakt op mijn reizen(toen ik nog rijk was en een eigen zaak had) en die janken daar gewoon ook lekker. Het word juist als stom gezien als ze zich inhouden of kortaf/lollig reageren op iets zieligs.

Mee eens! Ik denk dat het erg veel te maken heeft met je opvoeding en de dingen eromheen.
Ik ben zelf opgevoed door alleen mijn moeder.
Heb nooit een vader figuur gehad en mijn moeder is een zeer gevoelig persoon die eigenlijk om alles wel kan huilen.
Kom uit een groot gezin ( ben er 1 van de 6 )
En ik merk dat ik en mijn broer toch wel gevoeliger en emotioneler zijn dan de gemiddelde man.
Al moet ik wel zeggen dat ik door het hele proces een stuk harder ben geworden..

FAtham schreef:Hormonen spelen veel mee natuurlijk maar het is ook een groot stuk opvoeding/cultuur. Mannen in het Westen worden geacht hun emoties meer weg te stoppen, ik heb veel buitenlandse vrienden gemaakt op mijn reizen(toen ik nog rijk was en een eigen zaak had) en die janken daar gewoon ook lekker. Het word juist als stom gezien als ze zich inhouden of kortaf/lollig reageren op iets zieligs.

Heb dit vooral gemerkt tijdens mijn opvoeding en op school. Niet mogen huilen, geen emoties mogen tonen... niet gevoelig mogen zijn. Vreselijk als je van binnen een enorm watje bent. Nu kan ik zelfs op straat een potje janken zonder dat iemand het echt raar vind. Vrouwen mogen veel meer !

Als je als jong meisje emotioneel bent dan wordt je beschermd... ah zielig enzovoorts... als jongen wordt je gecorrigeerd
Heeft me geen goed gedaan, nog steeds last van... dat ik zolang alle gevoelens heb moeten wegstoppen. Er nooit met iemand over kunnen praten enzovoorts. Nu gooi ik het er meestal dus ook direct uit.

Rense schreef: Bijna alle transmannen huilen eerder en vaker als ze nog vrouwenhormonen in hun lichaam hebben, maar als ze eenmaal aan de testosteron zijn, zijn ze qua huilgedrag vrij gemiddeld.

Klopt. Toen ik nog mannelijke testosteronwaarden had huilde ik nooit bij films. Nu is het af en toe zo dat ik gewoon de TV moet uitzetten omdat ik met de meest idiote verhalen al aan het meeleven ben en tranen krijg. Ik vind dat helemaal niet erg overigens... ben er erg blij mee. Het voelt veel meer als mezelf zijn.

Het is me ook wel eens opgevallen dat veel FTM's veel vrouwelijke eigenschappen en interesses en dergelijke hebben en andersom veel M2F's juist mannelijke interesses en karaktereigenschappen hebben.

Ik voel me daarom over het algemeen meer aangetrokken tot F2M's voor vriendschappen dan M2F's. Maar dat ik zoiets alleen al zeg zou misschien eigenlijk al als kwetsend opgevat kunnen worden, dus dat maakt het dan juist weer lastig

Ik heb ook vaak het gevoel dat ik veel meer op een F2M lijk. Ik was als jongen levend nl veel vrouwelijker en ik ben nu als vrouw levend juist veel mannelijker aan het worden. Voor mezelf opkomen, dominanter worden, mijn plek in leren nemen, maar ik had zelf ook graag liever een man geweest. Ik was er alleen heel slecht in. Ik denk dat ik daarom wat in te halen heb qua man-zijn. Nu wil ik soms de man zijn die ik vroeger niet kon zijn. (maar nu als transvrouw dus).

velouria schreef:Heb dit vooral gemerkt tijdens mijn opvoeding en op school. Niet mogen huilen, geen emoties mogen tonen... niet gevoelig mogen zijn. Vreselijk als je van binnen een enorm watje bent. Nu kan ik zelfs op straat een potje janken zonder dat iemand het echt raar vind. Vrouwen mogen veel meer !

Als je als jong meisje emotioneel bent dan wordt je beschermd... ah zielig enzovoorts... als jongen wordt je gecorrigeerd
Heeft me geen goed gedaan, nog steeds last van... dat ik zolang alle gevoelens heb moeten wegstoppen. Er nooit met iemand over kunnen praten enzovoorts. Nu gooi ik het er meestal dus ook direct uit.

Dit hangt heel erg af van je opvoeding hoor! Ik ben dan wel als meisje opgevoed, maar huilen mocht ik ook niet. Tranen inslikken en 'een grote meid zijn' werd me altijd verteld.

Hmm ik ben best wel een haantje (volgens mijn vriendin zijn dat mijn Latino genen, maar dat terzijde ) en ben soms zelfs mannelijker dan sommige bio man vrienden van mij. Maar aan de andere kant heb ik ook best wel veel vrouwelijke trekken (hoe vaak ik wel niet versierd word in een gaybar) Ik embrace beide kanten maar gewoon, want aan het einde van de dag is dat wat mij Ryleigh maakt.

Ik twijfel nog steeds of ik een ftm ben en al zou ik het zijn dan zou ik de meidenbladen die ik graag lees, en de andere "typische vrouwen" dingen die ik graag doe echt niet voor laten liggen hoor. Daarbij denk ik dat het verder ook niet heel veel verschil maakt met biomannen, ik bedoel, die dragen toch ook wel eens roze t-shirts? ;D

je moet zeker niet anders doen dan dat je bent josh, als jij een man bent die van vrouwen dingen houd dan is dat toch ook gewoon goed

Idd. Je moet jezelf niet gaan dwingen, omdat anderen vinden dat wat jij leuk vind niet bij "man zijn" past. Gwn lak aan hebben. Mensen praten toch wel (;

Je hebt als mens een bepaalde karaktereigenschap en interesses. Ik neem aan dat ie niet 1,2,3 veranderen als je ook van geslacht veranderd.
Sommige 'gedragingen' zijn puur mannelijk, sommige puur vrouwelijk, dat is grotendeels opvoeding en cultuur.
Dat gaat mij er toch echt niet van weerhouden om van de dingen te blijven houden waar ik nu ook van hou. Mensen zullen het daar maar mee moeten doen, al is voorzichtigheid soms geboden.