Lastige werksituatie

[Jeste]

Onderstaand een ingezonden stuk uit De Volkskrant van afgelopen 14 december.
Dingen waar hier over wordt geschreven gaan nog veel meer mensen treffen dan de specifieke groep waarover het hier gaat.
Dit is een verschrikkelijk overheidsbeleid wat erop gericht is om mensen kapot te maken.

[Anon20180501]

Hai Jeste

Ik had al een eigen definitie gegeven van de Participatiewet.
Die was gebaseerd op bovenstaande ontwikkelingen.
Overigens was de term 'wederkerigheidsbeginsel' al in gebruik
toen ik me in 2002 aanmeldde bij het VUmc.
Ik moest mijn verantwoordelijkheid nemen t.a.v. de samenleving,
Participeren.

De rest is bekend...

Dit gaat ontiegelijk veel (verborgen) leed en verdriet veroorzaken.
De samenleving ook veel meer kosten uiteindelijk.

x Daniéla

[Jeste]

Er is wel een positieve ontwikkeling gaande, want ik hoorde afgelopen middag op BNR Nieuwsradio dat de nieuwe bijstandswet mogelijk afgezwakt wordt. Er is dus nog niets zeker, maar het is toch weer een lichtpuntje.
Wat wel zeker is, is dat er veel weerstand is bij politici tegen het plan om mensen onbetaald aan het werk te zetten. Jammer genoeg komt dit nooit zo uitgebreid in het nieuws. Dat zal wel zijn omdat verreweg de meeste mensen gewoon een goed betaalde baan hebben en dit die mensen niet raakt. Tenminste.... dat denken ze, want in deze onzekere tijden op de arbeidsmarkt kan het ook die mensen gebeuren dat ze werkloos raken en met een beetje pech zelfs langdurig werkloos.

[Anon20180501]

Ik heb het ook gehoord Jeste, laten we hopen dat er straks meer rekening wordt gehouden met
individuele omstandigheden zodat hun 'goede bedoelingen' ook goed uitpakken. En loon naar werk
natuurlijk.
ik kan en wil er eigenlijk nog wel veel meer over kwijt maar dan wordt het een politieke discussie.
Die voer ik wel maar dan op de daarvoor bestemde fora...

x Daniéla

[Lise]

Dat zal wel zijn omdat verreweg de meeste mensen gewoon een goed betaalde baan hebben en dit die mensen niet raakt.

Ik denk eerder andersom: ik denk dat veel werkende mensen zich vooral zorgen maken over de afnemende grootte van de beroepsbevolking tov de totale bevolking en dat steeds meer door steeds minder mensen betaald moet gaan worden. Vergrijzing, toenemende werkeloosheid, enz. Elk plan wat er dan voor zou zorgen dat mensen op wat voor manier dan ook aan het werk gaan of iets voor de samenleving (whatever that may be) doen, valt dan goed, zelfs als het plan inhoudelijk niet al te goed doordacht is en ook niet erg uitvoerbaar.

[Jeste]

Hopelijk wordt het niet al te politiek, maar ik vul nog iets aan. Dit hoorde ik namelijk op de radio en ik vond het interessant.

Stelling: "Wij werken te veel".
Dat was te horen op BNR Nieuwsradio, op woensdag 29 januari. Het gaat onder andere over het probleem van aan de ene kant mensen die heel veel werken en aan de andere kant werkloosheid. De koppelingen verwijzen naar de "uitzending gemist"-functie op de website van BNR Nieuwsradio

Inleiding:
http://www.bnr.nl/?player=archief&fragm ... 9124117120
Discussie + gesprek (vooral het gesprek na de discussie is interessant):
http://www.bnr.nl/?player=archief&fragm ... 9124534420

[Anon20180501]

Hai Jeste

Ik kan me bij die stelling wel iets voorstellen.

De linkjes kijk ik wel een andere keer..

x Daniéla

[Jeste]

Misschien is "Lastige werkloosheidssituatie" een betere titel.

Dat nutteloze solliciteren om aan de sollicitatieplicht te voldoen geeft zo'n vreselijk gevoel van uitzichtloosheid. En dan wordt ik op de meest slechte momenten toch uitgenodigd voor gesprekken voor banen die door mij absoluut niet succesvol uit te voeren zijn.
Nu ook weer. Voor een baan in de hotelschoonmaak. De kans is ook nog groot dat ik dan heel snel aan het werk kan, want eisen lijken er niet gesteld te worden, maar eigenlijk is dat werk helemaal niet geschikt voor mij. Het gaat in een heel hoog tempo en is daardoor te zwaar voor mij. Dat weet ik door werkervaring uit het verleden.
Nu wordt het spannend. Hopen dat ze toch uiteindelijk "Nee" zeggen.
Zelf kan ik het niet doen, want als de uitkeringsinstantie daar achter komt, dan kan ik wel eens gekort worden. Ik heb al een keer zoiets meegemaakt, maar toen bleef het gelukkig bij een waarschuwing.
En dan voel ik me ook nog eens niet zo erg fit op dit moment, dus daardoor heb ik er helemaal geen zin in om me met solliciteren bezig te houden. En al helemaal niet met nutteloos solliciteren.

Op zich heb ik wel medewerking van de uitkeringsinstantie. Zo gaat er gekeken worden naar reïntegratie door middel van een werkervaringsplaats, maar het duurt zo lang voor dat dat traject in gang gezet gaat worden. Ondertussen moet ik me wel aan de regels houden die erbij horen als je een bijstandsuitkering ontvangt.
Als ik dan toch ergens aan het werk kom, ook al is dat een baan die helemaal geen toekomstperspectief geeft, dan gaat de reïntegratie niet op korte tijd beginnen. Ik zit dus steeds in onzekerheid. Een erg vervelende situatie.
Daarnaast heb ik laatst gereageerd op een vrijwilligersvacature. Dat is ook werk waarbij ik ervaring op kan doen die goed voor mijn toekomst is. Het duurt echter ook weer even voordat dat eventueel gaat beginnen, maar als ik dan zo'n perspectiefloos kutbaantje moet gaan doen, dat eigenlijk lichamelijk te zwaar is, dan zou er ook niets van vrijwilligerswerk komen.

Van deze situatie word ik behoorlijk sjagrijnig.

[Jacky]

Daarnaast heb ik laatst gereageerd op een vrijwilligersvacature. Dat is ook werk waarbij ik ervaring op kan doen die goed voor mijn toekomst is. Het duurt echter ook weer even voordat dat eventueel gaat beginnen, maar als ik dan zo'n perspectiefloos kutbaantje moet gaan doen, dat eigenlijk lichamelijk te zwaar is, dan zou er ook niets van vrijwilligerswerk komen.

Van deze situatie word ik behoorlijk sjagrijnig.

Je hebt de tijdgeest tegen Jeste ben ik bang, uitkeringsinstanties zijn niet geïnteresseerd in wat goed is voor jouw toekomst op lange termijn, ze willen jou weer aan het werk hebben.
En werkgevers zijn alleen geïnteresseerd in adequate opvulling van hun vakatures, 'geschikte mensen die ze nodig hebben' en voor een korte periode dus, want vaste contracten zijn verleden tijd.
Dus....als je jezelf al in de 'hotel-schoonmaak-bocht' wringt, je vliegt er straks toch weer als 1e uit, en dan kun je opnieuw naar de steun en door de gehaktmolen.
"Mensen zo snel mogelijk aan het werk helpen" is een leuke slogan en staat leuk op de statistieken; ik zou voor mezelf blijven kiezen als ik jou was.

[Jeste]

Gelukkig heb ik een goede rede om "Nee" te zeggen, zonder dat dit problemen gaat geven voor m'n uitkering. Het is namelijk een heel raar uitzendbureau dat achter dat werk in de hotelschoonmaak zit. Ik vond het erg onbetrouwbaar overkomen. Dus als ze er bij de uitkeringsinstantie achter komen dat ik werk heb geweigerd dan ga ik vertellen dat ik het uitzendbureau niet vertrouw.
Natuurlijk hoop ik gewoon dat ze nergens achterkomen. Ik ga het er in ieder geval zelf niet over hebben, dat lijkt me vanzelfsprekend. Ik heb dit dan ook uit mijn sollicitatie-overzicht, dat ik elke maand moet laten zien, verwijderd.
Het is me wel eens een keer gebeurd dat ik een vacature zelf had afgewezen en dat ze er bij de uitkeringsinstantie achter waren gekomen. Toen bleef het gelukkig bij een waarschuwing.

Het was echt heel raar bij dat uitzendbureau. Ik kreeg geen gesprek, maar ik moest alleen een formulier invullen. Ze vertelden echt niets over het werk en waar het was. Ik kon geen vragen stellen. Verder bleek de naam van de contactpersoon die in de advertentie stond niet te kloppen.
Dan hadden ze mijn CV niet eens gelezen. Heel raar.

Terwijl ik dit schrijf ging de telefoon. Dat gesprek ging over iets beters, namelijk het vrijwilligerswerk waar ik achteraan gegaan was. Daar heb ik eind van de week een gesprek over.

Maar wat het vervelende is voor mij, is dat ik steeds in onzekerheid zit. Dat heeft een slechte invloed op mijn gemoedstoestand. Ik wil m'n leven weer opbouwen, maar het komt er maar niet van.