Ik weet niet meer wat ik met dit gevoel aanmoet.

[intrans]

Ik heb al heel lang een gevoel wat mijn transitie belemmerd en het is best mentaal vermoeiend.
Al vanaf jongs af aan toen ik mij zeer vrouwelijk kleedde en ik mij hierbij fijn voelde kwam daar een tegenstrijdig gevoel bij.
Elke keer als ik dan een knappe jongen zag die ik leuk vond of wat dan ook had ik het gevoel dat ik nep ben en loog tegenover diegene.
Ik kreeg toen en nu nog steeds het gevoel dat ik eigenlijk gewoon een jongen moest zijn omdat ik voor schud loop als meisje en toch nooit iemand zal vinden.
Deze gevoelens waren ook de reden dat ik een tijdje als jongen heb geprobeerd te leven en gestopt was met meisjeskleding.
Daarom heb ik in die 19 jaar dat ik leef nog nooit een relatie gehad, puur omdat als het te close wordt ik dat gevoel weer krijg.
Zelfs als ik als jongen leef dan heb ik het gevoel dat ik dat niet ben als iemand mij weer aantrekkelijk vindt en ik ook weer lieg tegenover diegene.
Iets in mij zegt dus verman je, ook al weet ik 100% dat ik mentaal geen jongen ben en mij hierbij ook niet prettig voel.
Ik weet serieus niet wat ik hiermee aanmoet en wordt er af en toe helemaal gek door.
Ik gun het mezelf niet om te zijn wie ik ben ook al weet ik heel goed dat ik dit wel zou willen.
Verder vind ik homokoppeltjes ook veel leuker om te zien, dus 2 jongens dan een meisje en een jongen.
Ik heb ook heel lang geprobeerd om dat te forceren op mijzelf maar dat is niet wat ik ben.

Hopelijk weten jullie wat ik hiermee bedoel en ben ik niet al te verwarrend met uitleggen.
Hoop op wat reacties met gelijksoortige ervaringen.

[TanteJuut]

Zoals ik het zie en (hopelijk) begrijp heb je een streng geweten dat in conflict is met je authentieke gevoel. Het lijkt alsof je jezelf straft voor het feit dat je een jongen bent en dat je je moet "vermannen". Dat heb ik ook gehad. Ik stond het niet toe van mezelf om "vrouw" te zijn. En dus heb ik ook een periode geprobeerd om "man" te zijn en/of "homo". Maar het werkte niet uiteindelijk. Deze worsteling hoort erbij volgens mij. Niet alleen moet je weten wie je bent en wat je voelt, maar moet je het ook moet leren accepteren en ernaar gaan handelen. Ik heb leren vertrouwen op mijn authentieke gevoel en ik heb mijn 2e stemmetje (dat corrigerende stemmetje) de nek omgedraaid. Dat 2e stemmetje is niet zuiver van jezelf, maar dat zijn de verwachtingspatronen van anderen/jezelf die je pijn doen. Net zoals die verwachtingspatronen je weer pijn kunnen gaan doen als je in transitie gaat en te hoog wilt schieten. Advies heb ik niet, alleen een beetje herkenning. Sterkte met accepteren van je eigen gedachtes en gevoelens.

[Dinges12]

Hey intrans, ik herken je gevoel volkomen. Zit zelf ook in zo'n twee strijd...

@TanteJuut, mooi gezegd. Nu alleen even leren om dat zelf ook toe te passen.

[Fay]

Gevoelens toestaan, ze mogen er zijn, allemaal, veroordeel jezelf er ook niet op, alleen dat geeft al enorm veel rust

Vicky

[mick1984]

ik heb die 2 strijd wel gehad.. nu eiegenlijk niet meer.. nu ga ik gewoon der tegen aan om mezelf te zijn.. maar ik herken het hoor dat ik me nooit helemaal eerlijk voelde.. en idd laat de gevoelens toe.. en bij mij is het ook nu ik meer mezelf ben durf ik ook echt steeds meer toe te geven dat ik bv niet helemaal hetero ben.. Ik zie gewoon wel wie ik tegen kom en ooit kom je iemand tegen bij wie je helemaal jezelf kan zijn. Kruip gewoon uit dat schulpje

[Merel77]

Misschien is het ook goed om dingen voor jezelf in stukjes te knippen. Hoe verwoord ik dat nu goed... Wat heeft het wel of niet kunnen krijgen van jongens/mening van je ouders/bijbel/voor-schut-staan/vul-maar-iets-in er mee te maken of je van binnen een vrouw bent ja of nee? Is die stap een keus ja of nee? Daarna, maar min min of meer los daarvan, kun je natuurlijk gaan nadenken of je ooit iemand zal kunnen krijgen, hoe moeilijk dat nu echt is, hoe zo'n realistisch beeld je zelf hebt over hoe andere mensen erover denken enz enz...

[intrans]

Bedankt voor alle reacties.
@Merel77
Het gaat niet om wat anderen vinden of dat ik moet "voldoen" aan een beeld wat anderen van mij eisen.
Het gaat om het feit dat een andere kant van mij, mentaal mij tegenhoud om te zijn wie ik ben.
Daar heeft niemand iets mee te maken, het boeit me ook niet want anderen zeggen/doen, ik maak het me zelf zo moeilijk en ik weet niet waarom.

[Freetouch]

Hoi intrans,

Ik begrijp je gevoel maar al te goed...
Ikzelf ben ook door die hel heengegaan, vooral het gevoel dat je niet eerlijk bent naar die ander blokkeert in jou ogen een goede relatie, waardoor je die ook uit de weg gaat... vervolgens wekt dat gevoel bij jezelf de vraag of je wel goed bezig bent, en kruip je terug in je comfort zone die door je lichaam en anderen is gecreëerd. Maar helaas voel je je in die zogenaamde comfort zone ook helemaal niet goed.
Je krijgt het gevoel dat je tussen wal en schip valt, dat je nog vis nog vlees bent... Dat gevoel laat je keuzes maken die wellicht nu een veilige keuze lijkt, maar wat als je eigenlijk al lang weet dat je vrouw bent, maar door deze gevoelens wegdrukt? Alleen jij weet of dit gevoel echt is, hoe lang je er al mee loopt enz...

In mijn geval, heb ik dat gevoel weggedrukt, en me voorgedaan zoals ik dacht dat het zou moeten en hoe de wereld mij zou accepteren... en dat was me nog verdomd goed gelukt.... maar na jaren komt je echte ik toch naar buiten en dan ga je er helemaal aan kapot, want het leven dat je dan hebt opgebouwd, blijkt helemaal nep te zijn... en hoe langer je er mee wacht, hoe erger je je omgeving pijn zal doen.. vooral het verwijt: maar je wist het toch heel je leven al? waarom heb je het me niet eerder verteld enz...

Ikzelf heb vele vriendinnen gehad, omdat ik dacht dat het zo moest... maar vanbinnen had ik altijd al het gevoel dat ik ze bedroog, en dat was ook zo. Want eigenlijk was ik een vrouw...

Uit eigen ervaring kan ik je nu vertellen dat als ik het nog eens over mocht doen... meteen als tiener al toegegeven aan dat gevoel.
Succes met het vinden van de juiste weg, maar ik denk dat je al lang op de juiste weg zit, maar omdat je maar geen verkeersborden ziet of niemand in je auto stapt, ga je twijfelen of je wel op de goede weg zit....

[intrans]

Hoi intrans,

Ik begrijp je gevoel maar al te goed...
Ikzelf ben ook door die hel heengegaan, vooral het gevoel dat je niet eerlijk bent naar die ander blokkeert in jou ogen een goede relatie, waardoor je die ook uit de weg gaat... vervolgens wekt dat gevoel bij jezelf de vraag of je wel goed bezig bent, en kruip je terug in je comfort zone die door je lichaam en anderen is gecreëerd. Maar helaas voel je je in die zogenaamde comfort zone ook helemaal niet goed.
Je krijgt het gevoel dat je tussen wal en schip valt, dat je nog vis nog vlees bent... Dat gevoel laat je keuzes maken die wellicht nu een veilige keuze lijkt, maar wat als je eigenlijk al lang weet dat je vrouw bent, maar door deze gevoelens wegdrukt? Alleen jij weet of dit gevoel echt is, hoe lang je er al mee loopt enz...

In mijn geval, heb ik dat gevoel weggedrukt, en me voorgedaan zoals ik dacht dat het zou moeten en hoe de wereld mij zou accepteren... en dat was me nog verdomd goed gelukt.... maar na jaren komt je echte ik toch naar buiten en dan ga je er helemaal aan kapot, want het leven dat je dan hebt opgebouwd, blijkt helemaal nep te zijn... en hoe langer je er mee wacht, hoe erger je je omgeving pijn zal doen.. vooral het verwijt: maar je wist het toch heel je leven al? waarom heb je het me niet eerder verteld enz...

Ikzelf heb vele vriendinnen gehad, omdat ik dacht dat het zo moest... maar vanbinnen had ik altijd al het gevoel dat ik ze bedroog, en dat was ook zo. Want eigenlijk was ik een vrouw...

Uit eigen ervaring kan ik je nu vertellen dat als ik het nog eens over mocht doen... meteen als tiener al toegegeven aan dat gevoel.
Succes met het vinden van de juiste weg, maar ik denk dat je al lang op de juiste weg zit, maar omdat je maar geen verkeersborden ziet of niemand in je auto stapt, ga je twijfelen of je wel op de goede weg zit....

Ookal is dit berichtje al van een tijdje terug, wilde nog zeggen dat ik het een heel lief berichtje vond en er veel aan gehad heb.

xxx