Ik ben altijd sociaal zeer onvaardig geweest en liet me leiden door angsten. Ik vermeed zoveel mogelijk contact en als ik sociaal contact heb dan beperk ik dat tot een te handelen hoeveelheid. Ik had slapeloze nachten als ik b.v. een bedrijf moest opbellen als iets verkeerd geleverd was en liet dit dan meestal aan b.v. mijn moeder over. Ik durfde de deur eigenlijk niet open te doen thusis als er gebelt werd. Als ik in de trein zat, controleerde ik mijn kaartje en de trein wel honderd keer. Continu was ik er mee bezig hoe ik over kwam op andere mensen. Mensen vonden mij wel sociaal en ik hoorde ook wel tot groepjes maar ik moest er echt aan werken om er bij te blijven horen. Voor ik het wist was ik vergeten. Ik heb altijd sterk de behoefte gehad er bij te moeten horen, wat soms in mijn nadeel werkte. De weg op straat vragen was voor mij een hele opgave, als ik er al aan toe kwam om de stap te nemen, was ik daarna gesloopt en doodop. Terwijl ik juist geen enkel probleem er mee had om b.v. een presentatie voor een groot public te geven, ook al moest ik improviseren.
Wow... Alsof je mij beschrijft. Door het sociale onhandige ben ik zelfs als autistisch bestempeld. En dat terwijl ik in veilige kring, een-op-een, prima uit de voeten kan. Maar ook het honderd keer controleren herken ik maar al te goed. Zelfs als ik met de auto ga, dan pak ik eerst de sleutel in mijn hand voordat ik ook maar in de richting durf te lopen.
Dus het kan nog veranderen? Goed dat ik het weet!
Helaas kan ik niets zinnigs zeggen op jouw vraag, dus ik laat het hier maar bij....
Liefs, Jolanda
Grappig, ook voor mij alsof ik over mezelf lees.. Het zou natuurlijk iets genderdysfoor-specifieks kunnen zijn, maar iets zegt me dat gewoon best een groot deel van de Nederlandse bevolking zo is
Heb alles eens rustig in etappes gelezen en moet bekennen dat er heel veel bekends zit in hoe het was. Aangezien dat ik nog alleen maar op de wachtlijst sta kan ik nog niets zeggen over hoe ik zal worden. Maar het doet me wel goed te lezen dat dingen veelal beter gaan. Zou graag snel beginnen maar ben bang dat het nog wel lang zal duren.
Saskia
Geboren en getogen in de mooiste stad van de EU: GRONINGEN (daar gaat niets boven)
Veranderd... ja, voel me veel beter dan voorheen natuurlijk. Tot rust gekomen, kun je wel zeggen. Maar ook pas sinds een jaartje hoor. Ik vond het begin van de transitie verschrikkelijk namelijk. Twilight-zone toestanden. Sinds een jaartje voel ik me echt tot rust gekomen en lijkt de dysforie te verdwijnen, zeker nu het uitzicht op de operatie aanwezig is ben ik veel kalmer dan voorheen...
Qua uiterlijk, ben er veel minder mee bezig. Soms nog wel wat oogschaduw, mascara, in de winter/avond, maar over het algemeen ga ik regelmatig zonder make-up over straat. Foundation en poeders gebruik ik al heel lang niet meer. Hartstikke fout ook. Ik draag meestal alleen een lipbalsem. Dat is wel prettig.
The body is a temple. Know yourself, and you shall know the gods. — Ancient Egyptian Proverb
Sasha schreef:Veranderd... ja, voel me veel beter dan voorheen natuurlijk. Tot rust gekomen, kun je wel zeggen. Maar ook pas sinds een jaartje hoor. Ik vond het begin van de transitie verschrikkelijk namelijk. Twilight-zone toestanden. Sinds een jaartje voel ik me echt tot rust gekomen en lijkt de dysforie te verdwijnen, zeker nu het uitzicht op de operatie aanwezig is ben ik veel kalmer dan voorheen...
Qua uiterlijk, ben er veel minder mee bezig. Soms nog wel wat oogschaduw, mascara, in de winter/avond, maar over het algemeen ga ik regelmatig zonder make-up over straat. Foundation en poeders gebruik ik al heel lang niet meer. Hartstikke fout ook. Ik draag meestal alleen een lipbalsem. Dat is wel prettig.
Komt mij bekend voor, in het weekend hou ik het bij lipbalsem en dagcrème en door de weeks alleen mascara, blush en lipgloss en meer niet.
De meeste meiden die ik zie gebruiken niet eens zo veel make-up, op paar uitzonderingen na
Don't pretend to be someone else, be yourself, and be proud of that.
Misschien heb ik al eerder gereageerd, het item loopt al een tijdje. Toch een stand van zaken van dit moment.
Mijn transitie loopt inmiddels al 3,5 jaar, misschien al wel langer. Sinds dat moment ben ik in elk geval aan de hormonen. Sinds dat moment ook ben ik gefaseerd "Om" gegaan. Ik merk dat er sindsdien heel veel veranderd is; qua gedrag, qua emotie, lichamelijk etc.
Lichamelijk en emotioneel ligt redelijk voor de hand. Heb ik ook elders kortgeleden al eens beschreven. Stikkend meer emotie, meer angst en fysiek vrijwel alles wat in de bijsluiter staat. Nu na drie en een half jaar heb ik gewoon een veel vrouwelijker figuur gekregen, meer taille, andere vetverdeling, ronder gezicht, voldoende borst ontwikkeling, een andere huidstructuur. Daarnaast ook voor het laseren al een verminderde baardgroei (50%?), en weggebleven lichaamsbeharing (95% minder). Alleen mijn kaalheid die is vrijwel onveranderd gebleven.
Naast deze in het oog springende verschillen is er ook heel veel in mijn "gedrag" veranderd. Wat met wat samenhangt, wat nieuw is of gewoon de eerste tientallen jaren weggedrukt, wat aangeleerd is en wat door hormonen is ingegeven weet ik niet. Zeker is dat ik, zeker na de allerlaatste stapjes naar 24/7 leven als vrouw, ik mezelf steeds meer zie rijpen als vrouw, gewoontes, gespreksvoering en spreektrant, dagelijkse bezigheden, gevoeligheden, belangstellingen, noem maar op, je kunt het zo gek niet verzinnen of de jas van de Oudere Lesbische Transvrouw past me steeds beter; perfect eigenlijk.
Alleen dat ding beneden dat stoort me nog dagelijks als ik heb gedoucht. Gelukkig is de spiegel dan beslagen. Weer een illusie rijker en een ergernis minder. Nog 11 maanden dan is ook dat opgelost.
Niet te veel veranderd, hooguit in kledingkeuze (duh) en haardracht.
Make-up gebruikte ik al vrijwel niet, en nog steeds niet.
Heel soms een lipstick, en wat nagellak.
Ik ben enorm veranderd in emotionele beleving vooral,
Liefde, verdriet en geluk zijn zoveel intenser geworden,
Tja mijn uiterlijk.. Hormonen doen heel wat he
