Hoe reageren ze op je werk?

[Engel]

Beste Collega's

Vanaf 5 augustus j.l. heb ik tot nu toe zo'n 15 persoonlijke gesprekken gevoerd. Deze gesprekken kostte mij wel veel
energie, maar de hartverwarmende reacties en steun die ik van jullie daar voor terug krijg hebben mij ontroerd en
geven mij het gevoel dat ik mij steeds zekerder ga voelen.

Ook de oprechte belangstelling van jullie hoe moeilijk het voor mijn vrouw wel niet moet zijn, vind ik geweldig.

Ik schrijf een dagboek op een forum en daar schrijf ik ook in hoe ik het op mijn werk tot nu toe aanpak.
Ook daar krijg ik veel positieve reacties van hoe ik het aanpak en dat ze het geweldig vinden hoe er op mijn werk gereageerd wordt.
Helaas is dat vaak anders..

Zondag gaan we op vakantie 14 dagen naar Griekenland en dan heb ik nog niet alle directe collega's gehad.
Ga daar na mijn vakantie dan ook gewoon mee door.

Ik besef nu ook dat het soms best lastig dat sommige het weten en sommige niet. Graag wil ik alle directe
collega's persoonlijk benaderen en daarom laat ik jullie d.m.v. deze mail weten wie het al weten zodat het voor
jullie niet al te lastig wordt.

Indien jullie nog vragen hebben kun je die gewoon stellen op mijn mailadres of prive mailadres.

Nogmaals dank.
VR groet Engel

[Engel]

Deze reactie krijg ik vandaag nog voordat ik de bovenstaande mail had verstuurd. Ik heb veel positieve reactie's gehad maar deze was wel heel erg lief.
Een reactie van een vrouwelijke collega
Hoi Engel,
Jij bedankt voor je openhartige verhaal! Het lijkt me heerlijk om nu eindelijk jezelf te (gaan) mogen zijn! Maar wel verdrietig dat dat zo’n moeilijke weg is als je in het verkeerde lichaam wordt geboren.

Ik hoop je steeds vrouwelijker en vrolijker te zien verschijnen!! Heel veel succes en laat het me weten als je er nog een keer over wilt praten!

[LauraB]

Dat is inderdaad een hele lieve reactie. Ik vind je mail ook erg goed opgesteld. Net als bij je dagboek, maar dat wist je al, krijg ik hier nu een glimlach op mijn gezicht. Ik zie (lees) je zo ontzettend veranderen, op een hele positieve manier.

X Laura.

[Engel]

Hoi Laura , dank je Ik moet geloof wel dankbaar zijn met mijn collega s en mijn vrouw. Ik ga echt bijna geloven dat we het gaan redden

[Emma]

Geweldig hoor en mooie mail...

Waar ik werk was het klein genoeg om iedereen bij elkaar te roepen en heb ik beschuit met roze muisjes uitgedeeld, onder het motto "hoera, een meisje!". Werd erg gewaardeerd, en mijn acceptatie is er alleen maar beter op geworden. Had de meest vreselijke scenarios in gedachten maar daar is nog niets van uitgekomen

En je gaat het redden hoor! Zeker weten!

[Engel]

Hoi Emma dat is ook leuk beschuit met roze muisjes hoe verzin je het. Hoop dat je gelijk heb.

[LauraB]

Mijn ervaring is ook best positief, maar wel heel anders.

Ik had al een flink arbeidsconflict met de leiding en heb me daarom ook per mei 2012 moeten ziek melden. Op mijn afdeling heb ik maar één naaste collega die ik ook nog een heel lang ken, al vanaf de HBO. Wij zien elkaar ook buiten het werk. Hij is een van de eerste geweest aan wie ik het verteld heb. Ook om hem niet er mee op te zadelen als groot geheim, heb ik hem niet opgelegd om het geheim te houden. Uit zich zelf zou hij het ook nooit gaan vertellen.

Hoe toevallig kan het zijn, dat enkele weken voordat ik het mijn naaste vollega vertel, in het bedrijf een coming-out geweest is, van het nichtje van een van de managers. Die in de vakantie periode, werk dat door mijn ziekmelding was blijven liggen, heeft afgemaakt. Ik contact krijg met haar en collega's, die zich toch al afvroegen hoe het nu toch met me ging, er een voor een achter beginnen te komen dat ook ik inmiddels full time als vrouw leef.

Die situatie was niet te houden iedereen op mijn facebook moest er op letten niet per ongeluk mij Laura te nomen, tegen wie ze wel en niet over mij konden praten enz. Snel heb ik de brief aan de directie en mijn leidinggevende, afgemaakt die ik al een paar maanden had liggen. Nooit een reactie opgehad, maar ik kon het nu wel zelf aan meer collega's vertellen en na er genoeg gehad te hebben, mijn facebook en linkedin om te gooien. Wat was dat een opluchting.

Over eenweek heb ik een afspraak bij de directie. Mijn voorstel was om als een eerste stap mij zelf geheel opnieuw te komen voorstellen. Ik heb daar steun bij van mijn nichtje.

[Engel]

Hoi Laura,
Fijn dat na zo'n lange tijd er toch collega's zijn die zich afvragen hoe het met je gaat.
Succes volgende week.

[BasandBass]

Na een hectisch moment in de keuken heb ik mijn leermeester verteld hoe de voor in de steel zit bij mij. Hij reageerde heel respectvol en positief, en zou het geheimhouden.

[Ted]

Geweldig Engel, wat zal dit je sterken.
Ikzelf heb het vijf directe collega's verteld, en mijn manager. Komende dinsdag gesprek met mijn directeur, brrr...
Het kost inderdaad veel energie, maar tot nu toe alleen maar steunende reacties gehad.
Lastiger vind ik om over een tijdje, clienten van mij in te lichten. Dat zijn er namelijk een paar honderd, met enorm verschillende ideeen over maatschappij, geloof, geaardheid en identiteit. Nou ja, stap voor stap maar weer.
Alhoewel die beschuit met muisjes ook wel grappig is.