Gossip

[Fay]

Hey, ik hoor dat jij liever een vrouw bent, hoe zit dat?

Volslagen onbekende die me ergens aanspreekt, flabbergasted,en ik denk, van wie? hoe? wat? en wat gaat jou dat aan?

Mixed feelings, niet de eerste keer dat dit gebeurd

Is het bezorgdheid van mensen om me heen? is het in willen kleden op voorhand? om mij te beschermen?
I dont know, je kan niet elke keer gaan uitpluizen waar de info vandaan komt, van wie, etcetc

Je hebt er geen vat op, mensen lullen nu eenmaal

Ik ben vrij open tegen vrienden, maar dat betekend imo niet dat die vrienden ook zo open moeten zijn tegen mensen die zij weer kennen en ik niet, de openheid wordt minder, terwijl de behoefte er is wel eea te vertellen, waar je zoals tegen aan loopt in het proces, maar blijkbaar, oppassen geblazen, mensen hebben geen id waar je mee worstelt en hoe ingewikkeld het zit en dat iets als tegen anderen vertellen iets is waar ik niet op zit te wachten, je houdt het alleen niet tegen

Het zit me dwars, waarom zou ik tegen een volslagen onbekende moeten uitleggen hoe het met me zit? laat me gewoon met rust, maar je ontkomt er niet aan,waar je ook bent, je kan zomaar aangesproken worden op 'hoe het met je zit'

Interesse? wil ik best eea uitleggen,globaal dan, sensatie? wegwezen aub

Neiging om toch minder open te zijn voortaan, niet aan grote klok hangen, grr, frustratie, want, ik wordt bekeken, ik val op, want man noch vrouw, er is iets aan mij, mensen zien dat, los van of ze nu 'iets' gehoord hebben of niet, en, die 2 borstjes, ja die zitten er, en alleen dat al roept natuurlijk vragen op

Goed, soms, als ik in een goeie bui ben, speel ik daar wat mee,wordt ik aangestaard, staar ik terug, laat ze maar denken, laat maar in ongewisse, het gaat ze verder geen moer aan in wat voor proces ik zit, hoe ik mij daarin uit , wie ik verkies te zijn op dat moment

Soms, mooie momenten ook, oprechte interesse, veelal vrouwen btw, die een praatje komen maken, een compliment geven, ook al is het daarin acuut alertheid van: wat weet jij, of weet jij uberhaupt hoe het zit me mij,en is dat belangrijk, wordt gaandeweg gesprek wel duidelijk, je wordt er alleen niet ontspannen van, elke keer af moeten vragen wie wat weet, en wat is jouw intensie

Heb me afgevraagd, moet ik mijn omgeving duidelijk gaan maken dat ik er niet van gediend ben dat men vanalles en nog wat rondbazuind, zou dat helpen>? nee, het gebeurd toch,het gaat vanzelf, mensen zijn van nature nieuwsgierig in alles wat afwijkt van de norm, en, ik snap het wel, ik en zij, kunnen niet om mij heen, alleen mijn naam al, Fay? dat doet al bellen rinkelen

En dan fietst daar tussendoor nog bij een hele hoop mensen, mijn oude naam/identiteit, die mijn vrienden dan weer goedbedoeld corrigeren , dan ff uitleggen, nee is nie meer,en kunnen dus ook niet echt heen om mijn proces,voelen zich gedwongen eea ff uit te leggen anders snapt men het niet, en zo is mijn verhaal automatisch weer bekender bij een nog breder publiek, en daar wordt je dan vroeg of laat weer even op aangesproken, weten zij veel dat ik daar dus continu tegenaan loop,en dat proces , daar heb je gewoon geen enkele vat op

Toekomstbeeld en angst is wel , ik ga jullie allemaal kwijt raken, omdat er een punt komt dat je helemaal niets meer wilt uitleggen maar gewoon wil zijn, en met rust gelaten wil worden

Dat vreet, want ik wil veel mensen helemaal niet kwijt, maar zal in het achterhoofd moeten houden dat de kans groot is dat dat wel gaat gebeuren, en dus manouvreer ik me er nu tussendoor, zoek de balans, wie wel wie niet

Goed, koester de mensen die oprecht met je begaan zijn, je zal ze nog eens hard nodig kunnen hebben, de overigen, ach, die vergeten het wellicht heel snel, ik stel mezelf maar gerust met die conclusie

(btw, ophouden met proberen duidelijk te maken hoe het voelt om te zijn zoals je bent... men begrijpt het niet)

Fay

[Alexandra]

Tja, zielig allemaal. Ik herken het. Tijd geleden hoorde ik van iemand dat ik uitgebreid was "besproken" in een groepje... dan denk ik van; Alsof ik nu de goedkeuring heb om in jullie zielige wereldje te mogen leven, en dat jullie mening mij bestaansrecht geeft of zo... Stelletje mieren. Of dan hoor je weer zoiets van: "ik accepteer het wel hoor...". Dan denk ik; so what? maakt mij het nou of je het accepteert of niet, alsof je een wel overwogen humanistisch besluit hebt genomen om mij toch maar te "mogen" omdat je van jezelf vind dat je tolerant bent. Ach ja, ik trek me er maar niets meer van aan. Mensen praten toch wel over je, alsof er geen belangrijkere dingen bestaan...

[Venka]

Zo hebben we allemaal overeenkomsten Fay

[Fay]

Indeed

Btw, zielig? zo wil ik het niet benaderen, men weet niet beter, men denkt er niet over na men begrijpt het niet en dus reageert men zoals men reageert en dat kan je ze amper kwalijk nemen

Fay

[Lise]

Dat mensen achter je rug om praten en je bespreken, gebeurt iedereen. Daar doe je denk ik niet zo veel aan en hoeft ook niet negatief te zijn toch?

Dat een wildvreemde je aanspreekt op straat vind ik echt ontzettend raar en lijkt me heel vervelend. Los van dat het ontzettend onbeleefd is, ik zou het niet eens durven.

[Fay]

Je doet er idd niets aan , maar het houdt je vanzelf bezig, ontkomt er niet aan en hebt er niet altijd zin in

btw, wildvreemde op straat , thats wasnt the situation

Fay

[Freetouch]

Is Raar Fay,

maar als je als vrouw het leven doorgaat, kunnen ze die vraag toch niet stellen? dan zien ze het toch?
(ik dacht dat je namelijk al in je RLE zit)

Toch blijft het vervelend...

X Melany

[Fay]

Klopt, maar blijkbaar ziet niet iedereen je dan ook als vrouw, en zeker niet als ze van een ander vantevoren al hebben gehoord, die ene, die wil een vrouw zijn, en dat sucks, dus

Fay

[Alexandra]

Dat mensen achter je rug om praten en je bespreken, gebeurt iedereen. Daar doe je denk ik niet zo veel aan en hoeft ook niet negatief te zijn toch?

Ik vind het onbeschoft. Als mensen in mijn bijzijn over anderen gaan praten dan loop ik meestal gewoon weg, of ik zeg dat ik wegga met de reden waarom. Ik doe daar nooit aan mee, want als iemand over een ander aan het praten is, dan doen ze het de volgende keer ook bij jou. Als ik over iemand wil praten dan zeg ik het wel in zijn of haar bijzijn. Maar ja, ik kan niet verwachten dat iedereen hetzelfde reageert, hoeft ook niet, ik doe er gewoonweg niet aan mee.

[Hannah]

Hej Fay.

Klopt, maar blijkbaar ziet niet iedereen je dan ook als vrouw, en zeker niet als ze van een ander van tevoren al hebben gehoord, die ene, die wil een vrouw zijn, en dat sucks, dus



Soms staan mensen op het verkeerde been, bedoelen er niets mee, maar jij voelt dat zo. Gaat terzijnertijd van zelf over, dan ben je zover vervrouwelijkt, dat je denkt he, en dan oh ja zou kunnen.
Maak dat soms ook mee, en dan denk ik wat………………… dus dat gaat over.
Knuffels Henny.