Schuldig

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Hedwich
Berichten: 1164
Lid geworden op: 25 mar 2012, 13:29
Gender: Vrouw
Locatie: Ede Rockcity!

Schuldig

Bericht door Hedwich »

Ik las net een post over schuldgevoel naar naasten toe mbt het eigen T-zijn. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die dit zo ervaren. Waar komt het uit voort? Beperkt het je? Hoe ga je er me om?

Zelf heb ik me nooit schuldig gevoeld naar wie dan ook voor mijn switch van man naar vrouw. Maar ik heb dan ook een tijd gehad dat ik schijt had aan alles en iedereen.
marlies
Gast

Re: Schuldig

Bericht door marlies »

Ik wel. Vooral voor de schaamte die ik anderen (vrienden, familie) aandoe. Maar ook omdat het in mijn hoofd toch eigenlijk gewoon nog altijd iets verkeerds is, iets dat niet mag.
Jessy
Berichten: 1642
Lid geworden op: 25 mar 2012, 17:07
Gender: Transgender
Locatie: Belsj Limburg

Re: Schuldig

Bericht door Jessy »

Ik voel me nu al enorm schuldig bij de gedachte uit de kast te komen naar mijn naaste familie, en dat is zeker een factor die mij tegenhoudt. Hoe ik ermee omga is vrij simpel, door in de kast te blijven zitten. Mensen die mij nauw aan het hart liggen vind ik (helaas) belangrijker dan mezelf.
Grant me serenity to accept the things I cannot change,
courage to change the things I can,
and wisdom to know the difference.
Willy
Berichten: 185
Lid geworden op: 29 mar 2012, 16:24
Gender: Anders
Locatie: Elburg

Re: Schuldig

Bericht door Willy »

Jessy schreef:Ik voel me nu al enorm schuldig bij de gedachte uit de kast te komen naar mijn naaste familie, en dat is zeker een factor die mij tegenhoudt. Hoe ik ermee omga is vrij simpel, door in de kast te blijven zitten. Mensen die mij nauw aan het hart liggen vind ik (helaas) belangrijker dan mezelf.
Mee eens Jessy, dat heb ik 37 jaar vol kunnen houden.... totdat ik afscheid wilde nemen van iedereen, toen moest ik het wel vertellen.
Nu schaam ik me, omdat ik zovelen niet de waarheid heb kunnen vertellen, al die jaren.
Omdat ik niets in mijn leven heb af kunnen maken: school, werk, dienst, enz.
Ik schaam me wie ik ben.

Schaamte is nu mijn grootste vijand, wat nu?
My life just out of the closet ...
Anne
Berichten: 66
Lid geworden op: 29 mar 2012, 00:18

Re: Schuldig

Bericht door Anne »

Ik heb een tijd gehad dat ik enorm depressief was.

Ik was gestopt met mijn studie, en ik had geen idee wat ik verder zou gaan doen. Ik had geen idee wat voor werk, wat voor carriere ik zou gaan zoeken. En omdat ik geen idee had, bleef ik piekeren en peinzen.

Mijn familie was zich al lang zorgen aan het maken over me. Zij zagen ook wel dat het niet lekker met me ging. Elke keer dat ze vroegen: 'Ben je al bezig met werk zoeken?', 'Hoe gaat et met je?' kroop ik ineen, sloeg de vragen met wat leugens af en ging weer door met mijn leven.

Uiteindelijk was mijn contact met mijn familie meer op leugens gebaseerd dan op waarheid. Ik merkte dat ik het steeds moeilijker vond om steeds verder te liegen, en ik besefte dat ondanks dat ik zelf eigenlijk wel de grond in zou willen zakken, mijn familie toch wel belangrijk voor me was, en dat ik met het voortdurende liegen hun kwijt zou raken. Ik was ver heen, maar op een gegeven moment besloot ik: 'Nee, tot hier en niet verder'. Ik heb een openhartig gesprek gehad met mijn moeder, een baan gezocht en mezelf voorgenomen om nooit meer zo tegen mijn familie te liegen.

Een half jaar later kon ik bij mezelf erkennen dat ik trans was.

Toen ik het voor mezelf zeker wist, heb ik het gelijk aan mijn familie (behalve mijn vader) verteld. De reacties waren wisselend; sommige vonden het prima, andere hadden er heel veel moeite mee. Sommigen hebben er nog steeds moeite mee, en dat doet hun pijn.

Maar ondanks ik mensen pijn doe die me heel dierbaar zijn, voel ik geen schaamte, spijt of schuld. Ik heb jarenlang tegen ze gelogen, om andere zaken en over mijn identiteit, maar nu spreek ik eindelijk de waarheid. Beter laat dan nooit. Ik heb ook geen keuze gehad of ik transseksueel ben. Ik ben nu eenmaal zo, ik wou eerlijk gezegd dat het anders was maar ik ga er liever productief mee om dan dat ik het blijf vermijden en eromheen blijf liegen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik mijn leven langzaam weer een richting ga geven.

En zoals ik al zei, sommige mensen hebben daar problemen mee. En het zijn mensen die me heel dierbaar zijn. Ik doe hun pijn, en dat steekt me. Maar ik voel geen schaamte, schuld of spijt. Ik ben eindelijk wie ik ben, en heb eindelijk het gevoel dat ik mijn leven een echte kans kan geven. Ik hoop dat ik hun angsten, twijfels en miskenningen kan wegnemen, maar dat zal nog even duren.

Ik voel me niet schuldig, want ik zie niet waaraan ik schuld zou moeten hebben. Ik ben wie ik ben, transseksueel. Daar heb ik geen keuze in gehad, dus ik kan me er niet schuldig over voelen. Heb ik het verborgen gehouden? Ja, onbewust. Ik heb jarenlang in de kast gezeten zonder dat ik het wist. Misschien had ik er meer over moeten praten, maar ik wist zelf eigenlijk de woorden niet. Wat gebeurd is is gebeurd, en dat kunnen we niet terugdraaien. Het enige wat we kunnen veranderen is hoe we er nu mee omgaan. Zodra ik de woorden wist ben ik uit de kast gekomen. Dat dat niet altijd even goed is bevallen ligt niet aan mij, maar aan hun.

Er zijn nog steeds probleempunten waar ik aan moet werken. Dat vereist tact en energie die ik nu niet heb, maar die ik later wel hopelijk zal hebben. Maar ik voel geen schuld of schaamte. Ik heb niks verkeerd gedaan, ik ben wie ik ben, en ik probeer er zo verstandig mogelijk mee om te gaan. Als mensen daar problemen mee hebben, is dat hun probleem, niet het mijne.
Arike
Berichten: 3245
Lid geworden op: 25 mar 2012, 12:11
Gender: Vrouw
Locatie: Gelderland

Re: Schuldig

Bericht door Arike »

Toen ik "omging" deed ik wat ik moest doen, omdat er voor mij op dat moment geen keuze meer was

Zo voelde dat voor mij...

Misschien heel lomp... maar ik heb me op dat moment helemaal geen zorgen gemaakt over schuldgevoelens....
"You try to forget but it's impossible
That song stays in your head and it's unbearable
It says remember who you are remember what you want"
Naomi0000
Berichten: 89
Lid geworden op: 21 apr 2012, 23:28
Gender: Trans MtF

Re: Schuldig

Bericht door Naomi0000 »

Tja, ik ben getrouwd met een liefhebbende vrouw van wie ik veel hou.
Ja, ik voel me schuldig en ja, dat is deels misplaatst. Maar zet je door of blijf je de wereld voorliegen, vraag ik mijzelf dan af... wat is eerlijker, voor iedereen?
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam
Contacteer:

Re: Schuldig

Bericht door Jeste »

Schuldig voelen is niet het juiste woord, maar voor mijn ouders vind ik het erg jammer dat het in het verleden niet altijd goed is gegaan tussen ons, terwijl ze wel altijd heel goed voor me zijn geweest.
Gelukkig heb ik inmiddels daarover met ze kunnen praten.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.
Xandra
Berichten: 108
Lid geworden op: 29 mar 2012, 15:49
Gender: Vrouw

Re: Schuldig

Bericht door Xandra »

Voel me vreselijk schuldig tegenover iesereen en vooral onze kinderen Geen van hen vibdt het fijn dat ik GID heb maar ze zeggen dat ze het accepteren maar weet zeker dat ze het er erg moelijk mee hebben dat die succesvolle en rijke zakenman nu een veel armere (in financieel opzicht) halve vtouw is.
La-Clau
Berichten: 284
Lid geworden op: 25 mar 2012, 18:47
Gender: Transgender
Locatie: Haarlemmermeer

Re: Schuldig

Bericht door La-Clau »

Ja, mijn schuldgevoel mag er ook zijn. Ten eerste voel ik me schuldig naar mezelf toe. Dat ik zoveel kansen en mogelijkheden heb laten lopen, en zelfs dat ik niet ben zoals ik jarenlang van mezelf heb verwacht. Dat ik zoveel jaren als een stil en teruggetrokken wezentje de halve wereld aan me voorbij heb laten gaan, en nergens daadwerkelijk geheel deel van uitmaakte. Een ontzettende drang om dat allemaal alsnog in te halen is het gevolg. Nu ik mezelf gevonden heb wil ik alles wat ik in het verleden niet kon of niet durfde.
Naar mijn familie en vrienden toe is het al niet veel beter. Schuldgevoel omdat ik niet de persoon ben zoals zij het beeld van mij in hun hoofd hadden. Voor een groot deel wordt dat schuldgevoel me aangepraat trouwens. En ik weet dat het ten onrechte is, dat ik, zoals ik ben, het beste van mezelf aan iedereen kan geven, maar toch kom ik er nooit helemaal af. Misschien mijn aard, dat ik graag aan verwachtingen had willen voldoen, hoe irreeel die ook waren.
Overigens is het schuldgevoel niet zo prominent aanwezig dat het me echt hindert in het dagelijks leven, maar ik ben wel bang dat het me net zo vaak in een off-day doet belanden als mijn niet helemaal kloppende genderbeleving.

Claudia
If only I could find a way, I'd feel like I'm the one you believe I am
But it gets harder every day for me, to hide behind this dream you see: Someone I'll never be
Plaats reactie