Ik zit al een tijdje in de knoop met mijn gevoelens. En kan dit gewoon bijna niet meer voor mij houden. dus vroeg of laat zal ik het toch aan mijn ouders moeten vertellen. maar ik wacht nog op het juiste moment.
Ik voel me niet thuis in het een jongen zijn en wil graag een meisje zijn maar wacht nog op het juiste moment. Zelf gedraag ik me en kleed ik me ook nog steeds als een jongen. ook heb ik een diagnose PDD-NOS waardoor het gewoon zeer lastig is voor mij.
Zelf zat ik te denken om op tafel een brief achter te laten als het moment er ooit is met het volgende:
Als ik er aan denk om uit te komen tegenover mijn ouders word ik al zeer zenuwachtig. Graag zou ik een mening willen hebben van iemand of ik het op deze manier goed zou doe of wat er misschien anders kan in de brief.Ik schrijf deze brief omdat ik mij al jaren niet thuis voel als een jongen. Ik had liever een meisje willen zijn. Al die jaren heb ik deze gevoelens proberen te verbergen maar dat lukt gewoon niet meer. De reden dat ik dit al die tijd voor mij hield was de angst dat er (zeer) negatief of stom tegen mij gereageerd kan worden voor mijn gevoel.
Graag zou ik willen kijken wat ik er mee moet.
Robin.
Robin