Transgenderbeuheid

[La-Clau]

Kennen jullie dit ook?
Zo af en toe, en ook nu dus, overvalt mij het gevoel dat ik het gewoon helemaal zat ben. Ik bedoel, je als vrouw door de wereld begeven is prima, maar al dat transgendergedoe er omheen....Bweegh! Kan ik dan niet gewoon leven, zonder dat dat ene steeds meespeelt, vaak op de voorgrond, soms op de achtergrond? Kan ik dan niet gewoon met mensen ergens over praten zonder dat ergens in dat gesprek HET onderwerp weer ter sprake moet komen?
Ik wil leven als een gewoon mens, gewone dingen doen, en gewoon met andere mensen om kunnen gaan.
Nee, terugkeren naar een volledig leven als jongetje zit er niet in, die gedachte komt niet eens in me op, en als die wel op zou komen, zou ik mezelf er hartelijk om uit kunnen lachen................maar voor nu hoeft het van mij even niet.

Claudia

[Raisa]

Transgendermoe... ik zie het als een deel van mijn identiteit, iets wat ik voor mijzelf niet kan ontkennen of negeren. Bij cisgender mensen zal ik het onderwerp niet vlug zelf aansnijden, maar ik ben vaak wel open als er vragen over zijn. Goed, waar ik wel moe van word zijn die eeuwige opmerkingen van mensen die denken dat ze maar alles kunnen vragen zoals: "Hoe masturbeer jij?". Ik ben mens op de eerste plaats en transgender is maar een klein kaartje dat daar aan hangt.

[Tyler]

Niet helemaal on topic maar naar aanleiding van Raisa. Ik kreeg een keer de reactie van iemand dat ze het zo raar vond dat ik trans ben omdat ik kan genieten van seks. Pardon? Juist.

Gister belde een vriend van me of hij langs kon komen om het er nog eens over te hebben. Ik heb het hem vrijdag verteld en hij wist niet goed wat hij er mee moest. Ik dacht die heeft nog wat vragen, prima. Kwam hij met de mededeling dat hij dacht dat ik er wel behoefte aan zou hebben om het er over te hebben. Alsof mijn hele leven nu bestaat uit trans zijn. Het lijkt op dit moment alsof ik het bijna nergens anders over kan hebben met de meeste mensen. Erg vermoeiend. Zeker als je duizend keer de zelfde vragen krijgt. Dit is haast een reden om het voorlopig niet meer aan mensen te vertellen, gewoon omdat ik het een beetje zat ben de hele tijd het zelfde riedeltje af te draaien.

[hX2eDVx3]

Ik heb dat heel vaak de laatste tijd. Als man leven wil ik niet, maar al dat stomme transgedoe hoeft niet. Iedereen wil er constant over praten en blijkbaar verwachten mensen dat ook. Iemand had achter mijn rug om zitten klagen dat ik diegene er niet genoeg bij betrek, alsof ik de hele dag niks beters te doen heb. En nagekeken worden op straat en nare opmerkingen in de trein, bah.

Kan het niet eventjes uit??

[Arike]

Hmmm ik heb de afgelopen jaren meermalen een periode gehad dat ik het ff helemaal gehad had met al die transigheid....

(op dit moment valt dit overigens mee)

Ik ben er ook blij om dat het overgrote deel van de gesprekken die ik doe, niks transigs hebben ....

[Eva]

Regelmatig bezoeken we een transgendercafé of zoiets en dan wordt er uiteraard ook wel over dit onderwerp gesproken. De resterende tijd spreek ik veel mensen, waaronder klanten, die het allemaal wel best vinden en gewoon onderwerpen als werk of desnoods de te verwachten verkiezingsuitslag bespreken. Ik ervaar dat spanningsveld dus gelukkig niet, maar kan me voorstellen dat het iemand op een zeker moment de keel gaat uithangen.

[valencia]

ik heb daar gelukkig niet zo'n last van al die vragen enzo en heb daar eerlijk gezegd ook echt geen behoefte aan. maar ik heb het tot nu toe alleen mijn huisarts verteld. mijn familie nog niet en weet eerlijk gezegd ook niet of dat wel ooit komt want zit ook niet echt te wachten op geroddel achter me rug en zie ook amper iemand bij me op bezoek komen. en als ik een keer niet bel krijg ik een bericht van waarom bel je niet maar zelf belt er ook niemand
en vrienden contact is ook aan het verwateren maar geeft niet, zo ervaar ik het leven nu eenmaal mensen komen en gaan in je leven. ik wil voor mezelf het liefste wel een nieuw begin zonder mensen die me als man kennen. en me eigen weg volgen en de dingen doen die ik leuk vind en sociale contacten opdoen die ik in mijn nieuwe leven wil hebben. klinkt misschien wel egoïstisch maar zo ervaar ik het niet. ik heb ook niet echt het gevoel nu dat iemand me nodig heeft en ik red mezelf prima alleen. ben nu toch ook druk bezig met mijn leven op orde stellen dat ik het niet eens zo erg vind om veel alleen te zijn, heb ik genoeg tijd om te kunnen nadenken hoe ik de rest van mijn leven verder wil.

[Jessy]

Ja, ik ben het soms ook beu. Zeker in mijn situatie, nog in de kast bij de mensen die het dichtst bij mij staan. Dat houdt in regelmatig met 2 grote weekendtassen thuis vertrekken, en als ik ergens als vrouw naartoe wil moet ik altijd een omkleedadres kunnen regelen en een uur extra uittrekken. En dat is op dit moment wel een van de zaken die ik beu begin te worden.
Ja de uitkomst is simpel, uit de kast komen. En toch is het niet zo simpel...
Het transitieproces opstarten is in het begin nog omkeerbaar. Uit de kast komen niet.

Goed, waar ik wel moe van word zijn die eeuwige opmerkingen van mensen die denken dat ze maar alles kunnen vragen zoals: "Hoe masturbeer jij?".

Vind ik ook wel een niet erg beleefde vraag. Zoiets vraag je aan iemand die niet TG is toch ook niet? Sexleven, en ook masturbatie, is privé. Klaar.

Waar ik wel even op wil ingaan, is de relatie tussen TS en sexualiteit die vaak gelegd wordt. Niet gek, want door wellicht een kromme vertaling staat dat woord er letterlijk in. In het Engels houdt het woord Transsexual nog steek, want Sex betekent geslacht. Ze hadden in het Nederlands dan ook beter iets ervan gemaakt als "Transgeslachtelijk" ofzo... Maar noem het woord "...seksueel" en de link is snel gelegd. Het feit dat we vaak zijn ingedeeld bij de holebi communities draagt daar voor de niet-wetende mens wellicht nog aan bij.

[Hedwich]

Zo na bijna 3 jaar Trouwe Dienst ben ik ook wel een beetje transmoe. Vooral met die werkloosheid is het wel een bepalend idee fixe geworden. De frustratie heeft me helaas inboedel gekost Blij dat ik straks weer aan 't werk ga; effe wat anders aan mijn hoofd. Hoewel... ik mijn huidige ex-collega's die straks weer mijn huidige collega's worden natuurlijk wel moeten uitleggen wat er de afgelopen 1 jaar en 9 maand gebeurd is. En zo vervelend lijkt me dat ook weer niet, open als ik er over ben. Neemt niet weg dat ik gewoon biovrouw wil zijn (en dat gaat niet) en geen trans, dat sommige mensen domme vragen stellen en dat ik wel eens klaar wil zijn met die stomme transitie.

[marlies]

Los van wat ik nu post heb ik absoluut regelmatig last van transgenderbeuheid. Maar dat zei ik ook al op de chat

Wat betreft er constant naar gevraagd worden heb ik eigenlijk een beetje het omgekeerde probleem. Van de mensen die ik het verteld heb, heeft de overweldigende meerderheid er sindsdien niet meer naar gevraagd. Ik vind het moeilijk om er zelf dan weer over te beginnen, maar ik weet heus dat er ongetwijfeld vragen over zijn nog. Dat schept een rare sfeer. Mijn moeder is een van die mensen. Als ik bij haar op bezoek ben doet ze alsof er niets aan de hand is en ik nooit out gekomen ben. Ik vind dat wel moeilijk.