Food for thought

[Ender]

Kwam deze tegen na een beetje rondgestruint te hebben op Youtube. Is van iemand waar ik tegenop kijk, iO (misschien wel bekend van Catfish?)
Hoe je niemand eigenlijk in een hokje kan plaatsen en ieder zijn/haar eigen identiteit heeft, beschreven vanuit iO's ervaringen.

[Anouk]

Dankjewel voor het posten!!!

Die pure eigenheid van iO vind ik zo fantastisch.

[Jeste]

Heel goed wat er werd gezegd. Dat hoor ik wel graag, zo'n maatschappijkritische houding.

[Isabelle]

Inderdaad heel mooi verhaal hoor
Ze straalt veel zelfvertrouwen uit en de boodschap die ze uitdraagt is er een ware de wereld iets van kan leren.
Toch kan ik niet anders dan heel erg aan de denk raken en beginnen te filosoferen bij het geen wat ze zegt.
Food for thoughts was het


De vraag die ik mezelf wel stel bij haar gedachte proces :
In hoeverre de chemie in haar hoofd die ze niet wil veranderen( de reden dat ze niks met haar lichaam wil doen), ook daadwerkelijk veranderd door hormonen, oftewel in hoeverre haar het mentaal zou hinderen de veranderingen door hormonen? Aangezien de effecten nogal uiteen lopen van persoon tot persoon.
Ik ben zelf ook erg gesteld ook mijn mentale ik, maar zie het lichamelijk genot en mogelijke verandering ook als een grote reden om toch hormonen te starten.
De vraag is hierbij natuurlijk in hoeverre een mens zijn emoties en gevoelens in de hand kan hebben ? Zeker moet er een besef zijn dat het veranderen van de balans tussen Testosteron en Oestrogeen bepaalde effecten kan hebben, zeker in het begin. Het verwerken van emoties is weer iets wat door de tijd heen echter veranderd en het uitlaten dat iemand doet van emoties weer afhankelijk van een bepaalde maatschappelijke verwachting en de manier hoe iemand met deze verwachting omgaat. Ik ken hele nuchtere Cis vrouwen namelijk die niet heel emotioneel overkomen/zijn. Mijn leidinggevende bij Albert Heijn bijvoorbeeld.
De uitspraak dat vrouwen emotioneler zijn, is aan de hand van hormonen een soort van de onderbouwen maar aan de andere kant ook het product van een bepaalde stereotypering, aangezien de chemie in het lichaam en het verwerken door de hersenen hiervan nou eenmaal niet zo zwart wit te omschrijven is.
Ook denk ik dat je geen uitspraken kan doen over een bepaalde staat van bewustzijn wanneer je hiermee geen ervaring hebt. Iets in de vorm van 'ik wil mijn mentale staat niet veranderen', zonder te weten hoe je over je mentale staat zou denken, wanneer een nieuwe zich voor doet.
De belevenis hiervan kan namelijk heel natuurlijk aanvoelen hence, een verandering kan zich voordoen zonder dat deze opgemerkt wordt of als hinderlijk wordt ervaren. Je bent het zelf. Als we zouden kunnen nadenken over hoe we ergens over zouden denken of hoe we ergens mee om zouden gaan in de toekomst, dan zouden we heel veel situaties die we als slecht hebben ervaren nooit hebben beleefd. Een bepaalde zelfreflectie op een situatie waarin je verkeerd ,geeft inzichten voor de toekomst maar het voorspellen van gevoel en inzicht krijgen op toekomstige situaties waarmee geen ervaring bestaat is wel veel moeilijker, zeg wel onmogelijk. Deze moet je met ervaring/meemaken om er uitspraken over te kunnen doen en een gevoel over te hebben dat een mate van objectiviteit voor jezelf bevat.
Geen kritiek op wat ze is en wil doen dus hoor , gewoon veel vragen die me dan te boven schieten en veel gedachtes die opkomen.
Metadenken vind ik interessant.

Ze moet natuurlijk doen wat ze wil/ wat goed voelt voor haar zelf. Ieder kiest zijn eigen pad en er bestaan geen goede en slechte keuzes hierin. Een beoordeling van goed en slecht is namelijk altijd in vergelijking met een ander en hun ervaring.

Denk daar ook maar eens overna

Isabelle

[Anon20190501]

Ze?

[Isabelle]

sorry hij, was het stukje then i am a man even vergeten.

[Jeste]

Het verwerken van emoties is weer iets wat door de tijd heen echter veranderd en het uitlaten dat iemand doet van emoties weer afhankelijk van een bepaalde maatschappelijke verwachting en de manier hoe iemand met deze verwachting omgaat. Ik ken hele nuchtere Cis vrouwen namelijk die niet heel emotioneel overkomen/zijn.

De uitspraak dat vrouwen emotioneler zijn, is aan de hand van hormonen een soort van de onderbouwen maar aan de andere kant ook het product van een bepaalde stereotypering, aangezien de chemie in het lichaam en het verwerken door de hersenen hiervan nou eenmaal niet zo zwart wit te omschrijven is.

Even afdwalen van het onderwerp, door hierop te reageren.... Naar mijn idee zit daar wel een waarheid in. Mijn eigen ervaring met oestregeen is juist dat ik (nog) minder emotioneel ben geworden. Het gaan gebruiken van oestrogeen is voor mij enorm positief geweest, wat er aan bijdroeg dat ik ongevoeliger ben geworden voor emoties.
Voor dat ik hormonen ging gebruiken was ik al niet zo gevoelig voor emoties, maar toen had ik daar juist wel moeite mee. Zeker omdat ik liever als vrouw ging leven. Dan hoort het er, volgens dat verwachtingspatroon, toch bij om gevoelig te zijn. Gelukkig heb ik daar inmiddels geen moeite meer mee.

[Nate_0]

Ik wil wel even er bij zeggen dat er ook nog dingen zijn als fysieke kenmerken. Cisvrouwen zullen bijvoorbeeld eerder huilen dan cismannen, ook al ervaren zij hetzelfde verdriet, puur en alleen omdat de traanbuizen korter zijn en dus eerder overlopen...

[Anon20210626]

Snel huilen , dat valt mee maar de tranen zitten heeeeeeeeeeeeel erg los hier . Ik ben zeker weer een uitzondering op die regel . lol of toch snif? Beide zijn mogelijk, tranen komen door beide emoties .

[Isabelle]

Het is een extreem gecompliceerd onderwerp ook. Elk persoon ervaart het uiteindelijk anders.
Uiteindelijk is iedereen een uitzondering moet je maar denken.

Je hebt met je 'chemische stofwisseling' als ik het zo kan noemen ook constant te maken met terugkoppelingen van emotie naar nieuwe stofjes.
Chemische stofjes in het lichaam > invloed op signalen in de hersenen > verwerking door de hersenen > aanmaak signalen in de hersenen > chemische stofjes in het lichaam.
In elk deel van dit proces zit ook weer een licht variable uitkomst. Oftewel de ene keer dat je een stof tot je neemt hoeft niet hetzelfde effect te hebben als de andere. Er is een ook altijd een bepaald lijstje van mogelijke bijeffecten van een stof simpelweg omdat niet na te gaan valt van persoon tot persoon welk effect het precies heeft en op welke momenten dit zich wel en niet kan voordoen.(daarom is begeleiding en testen met medicatie ook heel belangrijk, niet elk stofje werkt perfect/ op de zelfde manier voor ieder)

Stofjes die je toevoegd aan je lichaam zorgen dus voor het aanmaken van nieuwe stofjes.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan de neurotransmitter seratonine in de hersenen en de aanmaak van dopamine(geluksgevoel o.a.) en andere stofjes.
Heb zelf veel ge-experimenteerd in mijn leven en daarbij worden de effecten van verschillende aanmaak van stoffen maar al te duidelijk.
Denk aan bepaalde vormen van abstract denken en creativiteit door stoffen als psylosibine die grote hoeveelheden van melatonine aanmaken in je lichaam( het zelfde stofje die helpt bij het slaap proces en het verwerken van gedachten binnen dit proces) of vormen van geluks extases door methyleenmethamfetamine die extreme hoeveelheden Dopamine aanmaakt. (dont try this anywhere)

Het is een veel voorkomend verschijnsel ook dat bepaalde anti-depresiva niet werken op bepaalde mensen en wel op anderen. Hoe werken deze middelen precies binnen elk lichaam ? Is niet heel veel over bekend. Het werkt ,of het werkt niet en je probeert wat anders.

Het zelfde verhaal met de vormen van toediening van hormonen of de combinatie van stoffen die mensen op dit forum gebruiken. Niet iedereen gebruikt dezelfde dosis of het zelfde stoffen mengsel.
Ik geloof er ook in dat bijna iedereen zich verschillend voelt in de wereld, gewenste effecten zijn altijd persoonlijk.
' ja zo voelde ik me ook' is leuk voor in een gesprek maar uiteindelijk voel je je niet hetzelfde.

Isabelle