Omdat in Belgie de hormoon therapie in 2 fases begint, dus voor mij als transvrouw eerst testosteron remmer en daarna (nog 2 weken wachten) oestrogeen, merk ik ook een verschil veroorzaakt enkel door testosteron, maar (natuurlijk ) net niet als bij Lucas (in andere volgorde dan).
Ik merk dat mijn emoties open gaan, alsof er deurtjes in mijn hoofd openen. Er kan meer uit (houden van mijn zoon, die toevallig ook Lucas heet), maar er komt ook meer naar binnen. Prikkels uit de omgeving ook, waar ik vroeger meer immuun voor was.
Maar de hormonen waren weer niet helemaal bepalend voor het kunnen spreken en mij uitten. Daar was voor mij de belangrijkste factor in mijn hoofd zelf. Zelf-acceptatie of alle stapjes daar naar toe maakten het grootste verschil. Zo hoort het ook lijkt mij, omdat anders alle mannen hun ineptheid van normaal communiceren kunnen wegverontschuldigen van: "Maar ja, dat komt gewoon door de testosteron... Zeur niet !"
Dat de hormonen je natuurlijke kunnen beinvloeden, dat lijkt me echt wel zo.