T-Nederland

Ik weet niet of je zus een interview had mogen afnemen bij een familielid ivm de onderzoeksresultaten, of of ze dat uberhaupt had gewild. Maar goed, je hebt dus al laten weten dat je van dit soort groepen weet, maw ze weet ook hoe jij je over TGs voelt. Schuldig hoef je je iig niet te voelen, zoiets kan gebeuren en je hoeft als familie ook niet altijd/bij alles te helpen.

En heel veel succes in ieder geval!

Het is wel fijn dat je zus iig open staat tegenover TG's. Denk dat je van haar niks hoeft te vrezen . Ik ken haar ook niet maar ik denk niet dat ze het je kwalijk neemt dat je daar niet meteen mee over de brug bent gekomen. Zij zal vast wel begrijpen dat coming outs super moeilijk zijn.

Btw, bij m'n ouders begon ik met "ik wil je heel graag wat vertellen, maar heb geen idee hoe je gaat reageren". Misschien helpt dat ook, want beide ouders reageerden met "wat het ook is, ik hou van je"

Nate_0 schreef:Ik weet niet of je zus een interview had mogen afnemen bij een familielid ivm de onderzoeksresultaten, of of ze dat uberhaupt had gewild. Maar goed, je hebt dus al laten weten dat je van dit soort groepen weet, maw ze weet ook hoe jij je over TGs voelt. Schuldig hoef je je iig niet te voelen, zoiets kan gebeuren en je hoeft als familie ook niet altijd/bij alles te helpen.

Daar heb je misschien wel gelijk in: kan goed zijn dat ze geen familie mag interviewen voor een scriptie. En ik vergeet weleens dat ik niet overal bij hoef te helpen

Nate_0 schreef:En heel veel succes in ieder geval!

Dank je!

Ender schreef:Het is wel fijn dat je zus iig open staat tegenover TG's. Denk dat je van haar niks hoeft te vrezen .

Daar heb je denk ik helemaal gelijk in, ik heb niet echt wat te vrezen bij haar aangezien ze zelf al met het onderwerp bezig is.

Btw, bij m'n ouders begon ik met "ik wil je heel graag wat vertellen, maar heb geen idee hoe je gaat reageren". Misschien helpt dat ook, want beide ouders reageerden met "wat het ook is, ik hou van je" [/quote]
Hier heb ik zeker wat aan, ik denk dat het zoiets gaat worden als "openingszin". En wat een fijne reactie van je ouders! Dat maakt de drempel een stuk lager lijkt me.

Hi ik ben wel benieuwd hoe het verder is verlopen. Ik ben zelf de helft van een eeneiige tweeling. Mijn zus en ik zijn super close. Toen ik het aan haar vertelde moest ze huilen. Zij is de enige die er moeite mee heeft om het te accepteren, maar ze doet er wel moeite voor. We praten er heel open over en ik probeer haar de tijd en de ruimte te geven die ze nodig heeft. En ze houdt nog evenveel van me als voor mijn coming out.
Ik verwacht dat dat laatste ook voor jouw zus geldt, hoe haar eerste reactie ook is.

Als ik het onderwerp lichtjes veranderen in:

"Coming out naar mijn zus: Ik kan het wel maar zij wil het niet"

Je kan wel stellen dat mijn familie het er moeilijk mee heeft. Dat helpt eigenlijk niemand want zij versterken elkaars ontkenning en mijn reactie daarop wordt er ook niet beter op. Stress in een situatie ontneemt je veel vrijheid van keuzes.

Maar toch, ... volgend weekeind wil ze bij mij op bezoek komen, da's positief. Ik moet bekennen, dat ik toch bang ben dat ze als soort van "Jehova getuige" langs komt, dus om mijn ziel te redden of zo, al weet ik niet precies waarvan ik gered zou moeten worden, maar positivist als ik ben zal ik in dat geval waardering pogen op te brengen voor de moeite, al zal ik een lijn trekken als ze met een zilveren kruis of zo een poging tot exorcisme zal ondernemen.

Dit klinkt wat sarcastisch, is het ook, maar feit is, ze bedoelt het goed. Maar ook goede bedoelingen kunnen schade geven. Omdat ze het een "familie probleem" vond, heef ze bijvoorbeeld ook mijn vader verteld. Nu, daar heb ik geen probleem mee in de zin dat ik een "geheim" heb, maar mijn vader, de tachtig voorbij, was er, dacht ik, niet klaar voor. En die arme man ging dus helemaal tilt. Zo ook, naar mijn (ex)partner, diens ontkenning versterken, door haar "judgement" boven "dit is de situatie, dit zijn de feiten" te laten gelden. (of op zijn minst informatie of hulp te zoeken)

Nu allemaal water onder de brug natuurlijk en uiteindelijk kunnen alle paden wel weer eens samenkomen

:/

Succes, Janine.

Succes en ik hoop dat het je mee zal vallen