Patricia & Charlotte (Deel 1)

[Patricia]

Ik zal de spits afbijten.

Mijn partner is een transgender vrouw of zoals ze dat hier noemen male to female. Toen ik dat voor eerst hoorde was dat even schrikken. Ik wist tot 2013 nooit dat het zo diep ging en toen waren we toch al 4 jaar getrouwd (inmiddels 8). Ik was in begin heel stellig dat geen operaties wilde en dat soort dingen. Onwetend en weinig kennis over de gang van zaken was daar een deel van. Ik heb er ongeveer 2 jaar over gedaan om kennis te vergaren en te praten met mensen die er ook mee te maken hebben gehad. Gelukkig heb ik die tijd ook gekregen van mijn vrouw. Had ze me die niet gegeven dan was het waarschijnlijk geweest dat we nu niet meer bij elkaar waren. Ik kreeg meer inzichten en ook een constatering die ik niet kon missen. Ze was zoveel gelukkiger als vrouw. Ik heb 21 maart 2016 de knoop doorgehakt en heb mijn akkoord gegeven voor het hele traject inclusief de uiteindelijke geslacht veranderende operatie. Ik sta er nu achter en leef nu met een 24/7 transgender vrouw.

De coming out hebben we zonder kleerscheuren overleefd. Ouders zijn er bij ons niet meer aanwezig. Maar neem nou mijn schoonzus. Ow wat leuk dan heb ik een zusje in plaats van een broer. Het werd vrijwel onmiddellijk geaccepteerd en neefje van 12 en nichtje van 16 zeggen nu Tante. Dat zijn de leuke dingen. Maar niemand in onze directe omgeving heeft slecht gereageerd iets waar ik wel bang voor was. Dat is 100% mee gevallen en dat is toch wel een belangrijke stap. Omdat Charlotte woordelijk beter is via letters dan directe gesprekken zijn er best veel mensen die ze persoonlijk 1 op 1 heeft verteld via Facebook en dat ging allemaal heel vlot en goed. Niets dan acceptatie en bewondering. Ik ben me er bewust van dat dat niet bij iedereen zo zal zijn of zal gaan zijn. Nou toen 30 april de openbare coming out en inlichten van werkgevers en zelfs dat was niets dan lof en geen moeilijkheden. En nu....weten wij al niet meer beter

Dit is mijn ervaring tot zover in kort er volgen vast nog meer delen van mijn hand over
Mijn leven met transgender vrouw.

Ik hoop ook de ervaringen van andere naasten te lezen om te horen hoe het bij jullie is gegaan of misschien nog moet gebeuren

Groetjes Patricia

[mamakarin]

wat geweldig dat jullie omgeving zo goed heeft gereageerd! ik kan me voorstellen dat het voor jou een hele omschakeling is geweest, en ik vind het heel knap dat je je vrouw bent blijven steunen. dat zal het voor haar ook veel makkelijker hebben gemaakt.
hoe het met mijn kindje zit weet ik nog niet zeker. vanaf de geboorte weet ik al dat er iets niet klopt met haar geslacht. misschien omdat ik heldervoelend ben en magnetiseur, maar ik voel dat haar energie anders is dan haar geslacht. eerst dacht ik dat ze in het verkeerde lichaam zat, maar zelf blijft ze volhouden dat ze half jongen/half meisje is. van intersekse conditie had ik nog nooit gehoord, tot het kwartje deze week ineens viel.
ik ben gewoon onwetend geweest, en zij had al die tijd waarschijnlijk gelijk. maar ik houd de optie dat ze uiteindelijk transgender blijkt te zijn ook open.
ze gaat nu eigenlijk als jongen door het leven, maar heeft (nog) niet echt behoefte aan een piemel
wat ze uiteindelijk ook kiest, mijn liefde voor haar is natuurlijk onveranderlijk. ik ben blij dat ik al vanaf haar geboorte wist dat er iets niet klopt, zodat ik haar beter kan begeleiden. ik heb niets te verwerken, wat wel zo is als je van niets weet en er ineens mee wordt geconfronteerd.
mijn kind is en blijft mijn kind, welk geslacht ze ook heeft of zal krijgen. als ze ooit kiest voor geslachtsverandering, dan ben ik best in staat om opnieuw geboortekaartjes te sturen
wat ik soms wel lastig vind, is opmerkingen van vreemden, zoals: "hij moet op de jongens-wc". dat wil cheyenna dus niet, en dan voel ik me verplicht om uit te leggen dat ze een meisje is, terwijl ze dat niet 100% is. opmerkingen van andere kinderen komen soms hard aan bij haar, zoals:" je bent geen jongen en geen meisje, wat ben je nou???"
ik kan haar daar niet tegen beschermen, en haar autisme maakt het nog lastiger.